Zó ziet de bekende wijnschrijver er dus niet meer uit.
Nicolaas Klei weet alles van wijn. En van de Franse keuken, inclusief worstjes, paté, rillettes en terrines "en nog zo wat Franse cultuur die ik at en afkomstig was van blije varkens," schrijft hij in het Algemeen Dagblad. "En moet je zien hoe gezond die zijn, en bovendien werd dat vet gesmoord in de alcohol, zuren en tannines van de lichtvoetige puur-natuur-wijnen die ik er bij dronk, terwijl de alcohol, voor zover die al kwalijk zou zijn, geabsorbeerd wordt door dat blije spek, dus veel gezonder kun je niet leven, zeg nou zelf."
Niet happen, maar stappen
En toen knapte een knoopje van zijn overhemd toen hij ging zitten en het wás al de grootste maat. Dus zette Klei een knop om. Van omfietswijn tot stappenteller, zeg maar. Hij kocht zo'n ding en ging naar buiten. "Wandelen blijkt leuk," zegt hij. "Zodra je er aan gewend bent dat alles langer duurt dan effe omfietsen ga je genieten van alles waar je anders onoplettend aan voorbij sjeest – een mooie gevel, een sympathiek droef paard in de wei, een fijn vergezicht – en verandert het lopen van plicht in plezier. Vooral omdat je het in alle rust en ordentelijke kledij kunt doen. Niks wat doet denken aan gymnastiek, niks geen gezweet en gepuf. Joyeus flaneer ik langs ’s heren wegen."