Oh dear: Big Spender Imelda Marcos is weer in beeld

'Imeldific' betekent schaamteloos vulgair en extravagant.

Rare toestanden in de Filippijnen, waar morgen verkiezingen worden gehouden. In de peilingen staat Ferdinand 'Bong Bong' Marcos Jr. op voorsprong.

Hij is de zoon van dictator Marcos die in de jaren zeventig dieptepunten bereikte in corruptie en wreedheid. Junior is het jongetje dat hier in 1965 vooraan staan, 

Daywear volgens Imelda: de Japanse keizer en keizerin stonden er in 1966 sobertjes naast

Ferdinand Senior overleed in 1989, zijn vrouw Imelda Marcos is inmiddels 92 en kijkt er naar uit om met haar zoon weer het presidentieel paleis te betrekken.

Ferdinand Jr met zijn moeder in 2019

Ze woonde er 20 jaar en drukte in die tijd miljarden belastinggeld achterover waar ze 'leuk van leefde'. Zoals ze het zelf spinde: "We bezitten nu eenmaal vrijwel alles in de Filippijnen."

Imelda's spilzucht is legendarisch: haar schoencollectie van 3000 exemplaren werd een symbool van decadentie in het land, waar veel mensen geen geld hebben om schoenen te kopen.

Ze bestelde talloze beelden en schilderijen van zichzelf, liet megalomane gebouwen bouwen en vulde haar dagen met feesten...

...en shoppen, zoals dit bestellinkje bij Bvlgari.

Het leverde haar en haar man het dubieuze Guinness Wereldrecord van 'grootste beroving van een overheid' op.

Luxe was een manier van leven voor haar. "Kleed je nooit sober voor de armen," zei ze. "Ze zullen je er niet om respecteren. Ze willen dat hun First Lady eruit ziet like a million dollars." Over haar opzichtige smaak: "Ik haat lelijkheid. Je wéét dat ik allergisch ben voor lelijkheid."

In 1986 werd Marcos afgezet en vluchtte de familie met tachtig man entourage naar Hawaii. In Malacañang Palace trof men 15 minkjassen aan, en 508 haute couture-jurken, 888 handtassen en de eerder genoemde schoencollectie. Ze verdedigde haar enorme garderobe als volgt: "Het inspireert de armen zich beter te kleden. En trouwens, het waren maar 1060 paar schoenen." 

Imelda was woedend dat ze een groot deel van haar inloopkasten niet kon meenemen, maar arriveerde met miljoenen in cash, aandelen, juwelen en goud in de Verenigde Staten, zodat ze daar haar comfortabele leven kon voortzetten: "Als je weet hoe rijk je bent, ben je niet echt rijk. Ik heb echt geen idéé."

In 1992 keerde ze terug naar Manila, waar ze onlangs lopende rechtszaken de politiek inging en in 1998 zelfs probeerde president te worden. Wat haar niet is gelukt, gaat haar zoon vermoedelijk wel lukken.

En ze gaat beslist met hem mee, zodat we ons schrap kunnen zetten voor een nieuwe Imeldific-fase. "Mensen zeggen dat ik extravagant bent omdat ik me met schoonheid wil omringen. Maar wie wil er nu tussen het vuilnis zitten?"

Imelda beschikt nog altijd over een gezond ego:

• "De Britse koningin is Elizabeth de Tweede. Er is maar één Imelda."  
• "God is liefde. Ik heb liefgehad. Daarom ga ik naar de hemel."
• "Alleen oppervlakkige mensen vinden schoonheid frivool of excessief."
• "Een van de geweldige dingen aan mij is dat ik een heel positieve houding heb."
• "De Filippijnen willen schoonheid. Ik moet er mooi uitzien, zodat de armen naar een ster kunnen kijken vanuit hun sloppenwijken."

Bong Bong gaat morgen vermoedelijk winnen met hulp van propaganda, nepnieuws, leugens (hij beweert dat zijn vader geen corrupte kleptocraat was, maar iemand die het land groot heeft gemaakt) en niet waar te maken beloften.

Imelda in 1984

"Of we nu winnen of verliezen, na de verkiezingen gaan we shoppen,"  zei zijn moedertje eerder over 'het feest van de democratie'. Je kunt het belastinggeld bij wijze van spreken nu al zien verdampen.

Foto's (c) Getty Images 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in