Het roer om in een crisis? Zíj durfde het!
Corona is een van de grootste naoorlogse beproevingen. Toch brengt het virus ook iets goeds: we kijken anders naar ons leven en zien kansen die we eerder niet hadden of durfden te grijpen. Zoals Barbelijn Bertram, die zich haar jeugddroom herinnerde.
Barbelijn: "Al vijfentwintig jaar werkte ik als tekstschrijver. Met veel plezier, al was dat de laatste jaren wel wat minder. Met dank aan de digitalisering; veel tijdschrifttitels verdwenen, overal vielen ontslagen. Het aantal opdrachten liep terug en de concurrentie nam toe. De betalingstermijnen waren ook niet om over naar huis te schrijven.
'Ik vroeg me geregeld af hoe ik de rest van mijn werkende leven zou invullen'
Alles bij elkaar werd het werken in de schrijfbranche er voor mij niet aantrekkelijker op. En ik heb nog zeker zeventien werkjaren te gaan. Ik vroeg me geregeld af hoe ik de rest van mijn werkende leven zou invullen. Hoewel ik met een vriendin een leuk tekstbureau runde, merkte ik dat ik steeds sterker verlangde naar meer zingeving.
Toen kwam corona. Ons verdienmodel, het verhuren van ons kantoor voor vergaderingen, viel in duigen. Als gevolg van de coronacrisis wilde niemand meer vergaderen op locatie. Ik herinnerde me mijn jeugddroom: onderwijzeres worden. En ik dacht aan hoe vrolijk ik altijd word als ik een basisschool binnenstap. De onbezorgdheid van de kinderen raakt me. Ook de gezelligheid van een school spreekt me aan.
'Ik ging op gesprek, het klikte en ik kon direct komen'
Ik schreef een aantal scholen aan, liep op een aantal ervan een paar dagen mee. Ik keek en proefde de verschillende sferen. Toen kwam ik in contact met een leuke vrouw die directeur was van een basisschool in een buitenwijk van Amsterdam. Waar dringend behoefte bleek aan nieuwe leerkrachten. Ik ging op gesprek, het klikte en ik kon direct komen.
Mijn leven is in korte tijd 180 graden veranderd. Ik sta voor de klas, maar omdat ik nog niet lesbevoegd ben, moet ik ook zelf weer naar school. Dat is spannend en valt niet altijd mee; orde houden is pittig en ook het rekenen vind ik lastig. Ik moet me er weer helemaal opnieuw in verdiepen.
'Corona heeft me net dat zetje gegeven dat ik nodig had'
Maar het is ook geweldig; ik vind het contact met de kinderen heerlijk. Ik geef les aan groep vijf, dat vind ik zo’n bijzondere leeftijd. Aan de ene kant zijn achtjarigen nog enorm kinderlijk en tegelijkertijd kun je al heel veel met ze. Hun verwondering inspireert me en raakt me. Ik vind het een eer dat ik iets mag betekenen in hun leven. Corona heeft me net dat zetje gegeven dat ik nodig had.’
Dit interview stond eerder in de printeditie van Nouveau
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in