Zorgen voor een ander: Stefanie Richheimer helpt lotgenoten

'Mensen vinden het fijn hun hart te luchten bij een neutrale figuur.'

Stefanie Richheimer (54) heeft een drukke managementfunctie en is daarnaast sinds begin dit jaar vrijwilliger bij de telefoonlijn Geraakt door kanker. Omdat ze in 2013 zelf borstkanker heeft gehad, kan ze zich goed verplaatsen in de mensen die bellen.

‘Door dit werk realiseer ik me des te meer dat ik er goed doorheen ben gekomen’

"Ik heb in m’n drukke leven altijd tijd ingeruimd voor goede doelen. Natuurlijk kun je die financieel steunen, dat doe ik ook, maar dat vind ik niet genoeg, ik wil me er persoonlijk voor inzetten.

Goede doelen hebben uiteraard behoefte aan geld, maar vaak nog meer aan vrijwilligers. Ik heb jarenlang nachtdiensten gedraaid bij de SOS Telefonische Hulpdienst, wat nu de Luisterlijn is, en vanaf begin dit jaar zit ik bij Geraakt door kanker, een nieuwe telefonische hulplijn voor iedereen die met kanker te maken krijgt, op welke manier dan ook.

(c) Stefanie Richheimer

Eenmaal per week draai ik een dienst van vier uur, meestal op zaterdag- of zondagavond. Ik ga toch altijd laat naar bed, dus die late diensten vind ik prima. In 2013 heb ik zelf borstkanker gehad. Er moest een borst worden geamputeerd, waarna nog een serie bestralingen volgde.

Gelukkig was de kanker toen weg, maar nog altijd heb ik elk jaar een MRI -scan ter controle. Toch altijd weer spannend. Als er in mijn tijd zo’n telefoonlijn was geweest, had ik misschien wel gebeld. Mijn vraag zou zijn geweest: hoe vertel ik aan mijn jonge kinderen dat hun moeder ernstig ziek is?

'De gesprekken die ik nu via de telefoon voer met mensen die kanker hebben, duren soms wel vijftig minuten'

Ook zat ik er erg mee hoe ik het tegen m’n oude ouders moest zeggen, die net een andere dochter met borstkanker hadden gehad. De gesprekken die ik nu via de telefoon voer met mensen die kanker hebben, duren af en toe heel lang, soms wel vijftig minuten. Soms bellen mensen na een gesprek nog een tweede keer omdat ze hebben zitten nadenken en er nog een nieuwe vraag is opgekomen.

Kankerverhalen zijn vaak lange verhalen, ze gaan over de ontdekking van de ziekte, de behandeling en de nasleep, dat kost tijd. Mensen vinden het fijn hun hart te luchten bij een neutrale figuur voor wie ze zich niet hoeven in te houden, wat ze bij hun kinderen, partner of ouders vaak wél doen.

'Af en toe vertel ik iets over mijn eigen ervaringen als kankerpatiënt, maar alleen als ik denk dat dit de ander helpt'

Het gaat meestal over hun angst, onzekerheid, onbegrip en de vraag: hoe loopt dit af? Ik luister vooral. Af en toe vertel ik iets over mijn eigen ervaringen als kankerpatiënt, maar alleen als ik denk dat dit de ander helpt.

Ik geef mensen altijd de goede raad om niet alléén naar het ziekenhuis te gaan, maar altijd iemand mee te nemen naar de gesprekken met de arts. Als je zo iemand niet hebt, neem dan een opschrijfboekje mee. Ook je eigen vragen moet je vooraf opschrijven, zodat je die tijdens het gesprek met de arts kunt stellen. Zelf had ik altijd een broer of een zus bij me.

‘Door dit werk realiseer ik me des te meer dat ik er goed doorheen ben gekomen’

Ik krijg geen slapeloze nachten van dit werk, het roept geen akelige herinneringen bij me op. Integendeel, ik realiseer me des te meer dat ik er goed doorheen gekomen ben en weer volop meedraai in het normale leven.

Zoals een arts ooit tegen me zei: “De ene mens heeft kanker gehad, de ander blijft altijd een kankerleven leiden.”'

Telefoonlijn Geraakt door kanker, dagelijks 16.00-22.00 uur, 085-004 34 44

Dit interview heeft eerder de in de printeditie van Nouveau gestaan (c) Nouveau / DPG Media 2021

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in