Miljuschka Witzenhausen: 'Succes hebben betekent dat je voortdurend wordt beoordeeld'

Deel 3 van het spraakmakende Nouveau-interview met Miljuschka!

Als dochter van Astrid Holleeder weet ze hoe breekbaar het leven is. Daarom wil presentatrice en culinair expert Miljuschka Witzenhausen (37) er juist intens van genieten.

In deel 1 van exclusieve interview met Nouveau vertelde ze over haar liefde voor lekker eten en haar lijf. In het tweede deel vertelt ze over haar familie en haar moeder, Astrid Holleeder. 'Toen mijn oma Stien overleed, was dat de eerste keer dat onze familie iemand op een natuurlijke manier verloor.' In het derde en laatste deel vertelt ze over succes, faalangst en haar gezin. 

Hoe is het om een succesvolle vrouw te zijn?

‘Het betekent vooral dat je op heel veel vlakken wordt beoordeeld. Niet alleen of je het zakelijk goed doet, maar ook of je er wel goed uitziet, of je fuckable blijft en of je als ondernemer wel genoeg tijd aan je kinderen besteedt. Eigenlijk had ik nooit de droom om een bedrijf te runnen; ondernemer worden is begonnen als noodgreep. Omdat ik tijdens de relatie met de vader van mijn kinderen niet aan de lange termijn had gedacht en na onze scheiding zonder een cent op zak en met twee heel jonge kinderen bij mijn moeder op de stoep stond.

'Succes komt nooit zomaar naar je toe'

Als ik bij bedrijven ging pitchen, zag ik ze denken: wat kom jij doen, TMF-meisje dat net vier jaar lang huis­moeder is geweest? Maar gelukkig geloof ik erg in vastberadenheid. Succes komt nooit zomaar naar je toe, al leven we nu in een wereld waarin ons wordt geleerd dat alles maakbaar is en dat alles van geld afhangt.

Ik erger me kapot aan tutorials die gaan over ‘verdien je eerste ton voor je eenentwintigste!’ Geloof me: mijn tijd van armoede is voorbij, maar de broodjes die ik nu eet zijn echt niet lekkerder dan die van tien jaar geleden. Ook zoiets: het mantra ‘als je maar hard genoeg werkt, kom je er wel’. Nou: ik heb hard gevochten en hard gewerkt, maar dat lost niet die andere dingen op. Als je een rotgevoel had, verdwijnt dat niet doordat je geld gaat verdienen.’

Welke dingen zijn dat in jouw geval?

‘Een basisgevoel van mezelf niet goed genoeg vinden. Aan de ene kant heb ik heel erg een ‘dit is wie ik ben’-uitstraling, maar daaronder zit toch wel heel erg het idee: wanneer komt de dag waarop iedereen ziet dat ik eigenlijk niets kan? Dat heeft weer te maken met het feit dat ik uit een familie kom waarop altijd is neergekeken.

'Soms als de stilte valt, het vechten voorbij is en ik mijn doelen hebt bereikt, overvalt dat gevoel me weer'

Op school mochten klasgenootjes niet met mij spelen, ouders van vriendjes waren erop tegen dat hun zoon met mij ging, mijn vader verliet ons toen ik nog jong was. Dat draagt allemaal niet bij aan je zelfvertrouwen. Dus ontwikkelde ik een vorm van bravoure om mezelf erdoor­heen te knokken. Maar soms als de stilte valt, het vechten voorbij is en ik mijn doelen hebt bereikt, overvalt dat gevoel me weer.’

Jij dacht: dat gevoel verdwijnt wel als ik een succes word, als iedereen ziet dat ik het heel goed doe. En toen je het had bereikt, bleek dat niet zo te zijn?

‘Precies. Toen het eenmaal zo ver was, veranderde er niets.’

Heeft dat gevoel van toen zich zo diep in je genesteld dat je het niet kunt loslaten?

‘Ik denk het. Als ik kritiek krijg, voelt dat als een aanval. Mijn antwoord is meestal om nóg harder te gaan werken. Wat me ook veel heeft gebracht, maar als het hartstikke goed gaat met je werk en je een prachtig huis hebt kunnen kopen, maar het lukt je niet daarvan te genieten, is er toch iets mis.’

Is dat nog steeds zo?

‘Het gaat inmid­dels beter, met dank aan twee jaar inten­sieve therapie. En wat ook erg helpt, is mijn relatie met Philip, een man bij wie ik veilig uit de bocht kan vliegen. Ik ben iemand die bij het ruzie maken al snel begint te schreeuwen: ‘Dan ga je toch weg!’ Flip blijft dan rustig en zegt: ‘Nee, ik ga niet weg.’