Juliette Polak (55): 'Ik realiseerde me dat ik dwars door de pijn heen moest'

Ongeluk heb je niet in de hand, hoe je ermee omgaat wel.

Juliette Polak is jurist, marketeer en fotograaf. De voormalige levenspartner van ex-advocaat Bram Moszkowicz doorstond in haar roerige leven heel wat beproevingen: een in de media breed uitgemeten relatiebreuk, de chronische ziekte van haar dochter én het verlies van een liefde. Spijt heeft ze echter nergens van, vertelt ze aan Nouveau.

"Alleen heb ik de breuk met de vader van mijn kinderen destijds wel als falen ervaren. Falen ten opzichte van de kinderen, die toen nog jong waren. Hadden we niet meer moeten doen om het gezin bij elkaar te hou­den? Mijn grootste zorg was: hoe krijg ik het voor elkaar dat de kinderen er zo min mogelijk last van hebben, hoe blijft alles zo gewoon mogelijk? Vrijwel elke avond sprak ik af met vrienden, omdat ik ver­langde naar warmte, zachtheid en companionship. Alleen al de wetenschap dat ik er niet alleen voor stond, hielp me.

Vroeger leek saaiheid me het allergrootste gevaar

Ik denk veel na over het leven en ook over hoe je het beste kunt omgaan met tegen­slagen en negativiteit. Wat mij altijd heeft geholpen, is proberen om in het nu te leven. Niet teveel terug­kijken, ook niet vooruit. Dat lukt lang niet altijd; op goede dagen gaat dat beter dan op slechte. Maar ik probeer de goede momenten net zo te omarmen als de slechte. Want als je van iets negatiefs iets positiefs probeert te maken, ontken je emoties. Vroeger leek saaiheid mij het allergrootste gevaar. Inmiddels denk ik: een stabiele basis is zo verkeerd nog niet, het betekent niet dat je leven niet meer bijzonder is. Niet de irrationele drama’s waren de grootste pijnpunten in mijn leven, maar de zorgen om mijn dochter, die een chronische ziekte heeft. Daardoor heb ik al een paar keer voor haar leven moeten vrezen.

Alles werkt beter dan in je bed kruipen en zwelgen

Op die momenten, en toen na een nieuwe relatie van drie jaar mijn geliefde plotseling overleed, dacht ik even dat ik gek werd. Ik wilde met mijn hoofd tegen de muur bonken, maar deed het niet. Ik had mezelf kunnen verliezen in drank en drugs, maar ook dat deed ik niet. Ik realiseerde me dat ik niet over de pijn heen, niet eronderdoor, maar er dwars doorheen moest. Doen alsof het goed gaat terwijl dat niet zo is, is niet mijn stijl. Het is een cliché, maar alles werkt beter dan in je bed kruipen en zwelgen. Nee, ik gooi het er liever uit. Elke dag na vandaag zal het een beetje beter gaan. Mijn tip? Heb oog voor de positieve dingen die er ook altijd zijn. Wees een prettig mens.

Natuurlijk denk ik weleens dat ik van tijd tot tijd onredelijk veel over me heen krijg. Maar daarin bestaat geen eerlijkheid. Er zijn immers ook oorlogsmisdadigers die hon­derd worden."

Foto (c) Studio Carin Verbruggen / Nouveau 2020

Dit interview stond eerder in de printeditie van Nouveau. Nooit meer iets missen? Neem een abonnement, nu met spicy najaarskorting!