Nouveau's Ella: 'Feest: voor het eerst weer naar de kapper!'

Alles went, ook een laskap.

Is er een vrouw die geen speciale relatie met haar kapper heeft? Hij of zij kan iets wat je zelf niet kan, een hoofdhuidmassage is goddelijk, je deelt tijdens een knipbeurt meestal van alles en persoonlijk kom ik er altijd blijer vandaag dan dat ik er arriveerde.

Ik vond mijn huidige kapper ruim 25 jaar geleden, toen de highlights die in een andere salon waren gezet me het uiterlijk gaven van een tekenfilmtijger. De volgende dag had ik belangrijke zakelijke afspraak, ik liep op goed geluk om kwart voor zes nog net niet in tranen bij Cora binnen en wees op de idiote strepen.

Ze slaakte een diepe zucht, wees op een stoel en verfde het in iets representatiefs. Sindsdien heb ik nooit meer een voet gezet in een andere kapsalon. Ik kwam er voor kleuren en krullen assorti, liet er mijn haar opsteken voor gala's en onderging er therapeutische gesprekken na de eerste, veel te vroege grijze haren. En hoorde er honderden smakelijke verhalen – wie wil weten wat er in het leven speelt, moet niet in de kroeg zijn, maar bij de kapper.

Door omstandigheden was een knipbeurt al ver over tijd toen ze dicht moest in verband met de coronacrisis. Ik zag deze surrealistische periode als een kans om mijn uitgroei vrij baan te geven en eens te kijken hoe ik het doe met grombre. Verdacht snel zag ik eruit als een verwilderde versie van Catweazle, maar laten we eerlijk zijn: zulks was wel het láátste waar we ons de afgelopen weken druk over maakten.

Toch verschoven de prioriteiten fluks toen het bericht kwam dat de kappers weer aan het werk mochten. Zo fijn voor Cora en haar mensen om weer te kunnen werken. En zo fijn voor de Verwilderden die snakten naar een knipbeurt.

Ik kon deze week een afspraak krijgen en ze had het goed voor elkaar. Deuren open voor extra ventilatie, stoelen op afstand, kappers met laskappen op, plastic wegwerkkapmantels om klanten mee in te pakken, mondkapjes naar wens.  

Bij wijze van begroeting een officieel gezondheidsinterview dat zij een tikje ongemakkelijk vond en ik bloedernstig beantwoordde (dát gesprek hadden we nou nog nooit gehad). Verder salonbreed ontsmettingsgel. En energieke vakmensen die in een mum van tijd alles en iedereen opfristen die ze onder handen kregen.

Met alleen wassen en knippen was ik vrij snel klaar. 'Mijn' knipper Jim was vol afgrijzen over mijn plan om de rest kleur helemaal uit te laten groeien en smeedde al knippend reeds plannen om 'als het minder hectisch is' iets met highlights en lowlights te gaan doen en keek daar vrij vastbesloten bij. Ik weet dus wat me te wachten staat.

En dat is voor de salon in een stoel zitten om de boel te laten intrekken. Mijn kapper zit namelijk in een nis van een overdekt winkelcentrum, om voldoende afstand te kunnen bewaren en toch zoveel mogelijk cliënten te kunnen helpen, worden de intrekkers tijdelijk daar geparkeerd.

Het is een wat surrealistisch gezicht, al die vrouwen met zilverfolie, verf en rollers in hun haar, die stoïcijns lezen of met hun telefoon bezig zijn, met uitzicht op de AH en vice versa. Toch heb ik zelden zo'n goede sfeer meegemaakt. Geen koffie, geen thee, aanpassen, inschikken en zonder enige privacy je uitgroei laten wegwerken en dan toch opgewekt blijven -  als dit het Nieuwe Normaal is, hebben we toch iets gewonnen.

Foto (c) iStock

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in