De hertog en hertogin van Edinburgh vielen in voor koning Charles tijdens historische ceremonie

Nu koning Charles bijna al zijn koninklijke taken heeft neergelegd, was hij ook niet aanwezig tijdens de viering van de 120e verjaardag van de Entente Cordiale. Hoog tijd voor hertogin Sophie van Edinburgh om samen met haar man Edward, hertog van Edinburgh in te vallen voor de koning. En dat was bést een uniek moment, aangezien Sophie nooit echt uit haar schaduw is gestapt.

Eerste wisseling van de wacht met Franse troepen

Voor de 120e verjaardag van de Entente Cordiale, werd er tijdens een speciale ceremonie de Engelse-Franse band gevierd. Door de ziekte waar koning Charles tot op heden voor behandeld wordt, kon hij er helaas niet bij zijn. Maar gelukkig heeft hij een heleboel stand-ins klaarstaan om zijn koninklijke taken op te pakken.

Dit keer was het dan ook tijd voor de hertog en hertogin van Edinburgh om uit hun schaduw te stappen en hun opwachting te maken tijdens de eerste wisseling van de wacht waarbij Franse soldaten aanwezig waren. Sophie en Edward van Edinburgh inspecteerden tijdens de officiële gelegenheid de 32 leden van het eerste en tweede Infanterieregiment van de Garde Republicaine en daarna de veertig bewakers van F Company Scots Guards. Een uniek moment, aangezien dit de eerste keer was dat een land dat niet tot het Gemenebest behoort, deelnam aan de ceremonie.

Eloise is aangekomen in The Big Apple!

Bekijk ook

Eloise van Oranje deelt eerste update vanuit New York

Even wennen aan nieuwe rol

Gehuld in een prachtige witte midi-jurk, in combinatie met een crèmekleurige trenchcoat, maakte Sophie haar look helemaal af met prachtige nude pumps. Erg opvallend, aangezien de hertogin zich veelal op de achtergrond heeft begeven als werkende royal. Zo had ze altijd een erg bescheiden rol in The Firm – waar ze sinds 2002 als fulltime royal aan het werk is.

Dit was echter wel erg wennen voor de hertogin, zo liet ze weten in gesprek met Tatler: "Het heeft beslist even geduurd voor ik mijn draai had gevonden. De frustratie zat voor mij in het temperen van mijn verwachtingen rond wat ik daadwerkelijk kon doen", aldus Sophie. "Ik kon niet bij een goed doel binnenkomen en zeggen: 'Oké, ik denk dat je het zus en zo moet doen', zoals ik gewend was in mijn werkende leven. Ik moest echt een enorme stap terug doen en beseffen 'Ze willen dat je de kers op de taart bent, de persoon die de financiers en de vrijwilligers komt prijzen. Niet per se de persoon die ze komt vertellen hoe ze hun communicatieplan moeten invullen.'"