SATC schrijver Candace Bushnell: 'Mr. Big is niet je beste optie'

'Sex and the City was uiteindelijk niet erg feministisch.'

Candace Bushnell (62) schreef het oorspronkelijke boek waar de serie Sex and the City op gebaseerd is. Haar meest recente boek heet 'Is there still sex in the city?' en gaat over haar ervaringen na haar scheiding op haar 50ste. Ze heeft er een one woman show over gemaakt. 

"Ik kijk niet naar de serie zoals andere mensen, ik drink niet elk detail in me op," zegt Bushnell in de New York Post. "Het is een geweldige serie, heel grappig. Maar er zijn fans die het als leidraad nemen, dat is niets voor mij."

'Je kunt een stuk minder doen, als je afhankelijk bent van een man'

Het einde van de serie vond ze 'niet erg feministisch': "In werkelijkheid is een man vinden op de lange termijn misschien niet de beste economisch keuze voor je. Mannen kunnen heel gevaarlijk zijn voor vrouwen op veel verschillende manieren."

"We hebben het hier nooit over, maar het is iets waar vrouwen over na moeten denken. Je kunt een stuk minder doen, als je afhankelijk bent van een man. De serie en de boodschap waren uiteindelijk niet erg feministisch. Maar dat is tv, dat is entertainment. En dat is ook waarom mensen hun leven niet moeten baseren op een tv-show."

'And Just Like That…' was volgens Candace een kwestie van wachten. "Ik heb geen idee waar het over gaat, maar natuurlijk ga ik er naar kijken. Ik hoop dat het zes seizoenen zal draaien, ik krijg er nog beetje commissie over."

New York was geen leuke stad

Bushnell was zelf nog een tiener toen ze op haar 19de naar New York verhuisde met twintig dollar op zak. Op straat was ze altijd bang. "Je kon nog geen dertig meter lopen zonder lastig te worden gevallen."

"En ik bedoel echt serieus harrasment. Op een manier waardoor je jezelf voelde krimpen tot niets en je je zo beschaamd voelde. Je moet uit zien te zoeken hoe je daar mee omgaat." Haar tactiek was terugschreeuwen: 'F*ck you, f*ckers!' Want je kunt het niet stoppen."

'Zaken doen is sexy, ambitieus zijn is sexy'

SATC ging over veel meer dan daadwerkelijk seks. "Het was een meer omvattend idee van wat sexy was. Zaken doen is sexy, ambitieus zijn is sexy. De beste tafel in een restaurant krijgen is sexy. New York was sexy. Het was opwindend, maar tegelijkertijd was het een stad vol landmijnen als Harvey Weinstein. Dat soort mannen is zo angstaanjagend. Als ik die zag, dacht ik: 'Hoe kunnen die vrouwen zelfs maar bij hen in de buurt willen zijn?'

'Telefoons zijn een romantiekkiller'

Of er nog seks in de city is, betwijfelt Candace: "Het is minder geworden. Er is weinig romantiek. Deels komt dat door internet, iedereen zit in zijn of haar eigen telefoonbubbel. Ze hebben het drukker met hun schermpjes dan met anderen. Laten we eerlijk zijn, dat is een romantiekkiller."

Over vijftig worden

Vijftig worden viel haar zwaar. "Je denkt dat je leven in een bepaalde richting gaat en dat wordt het opeens allemaal heel wazig. Toen ik 55 was had ik een leven wat ik niet had verwacht, niet emotioneel."

"Toen ik net gescheiden was kende ik niemand die ook gescheiden was en mijn weinige single vriendinnen waren zoals ik: single en kinderloos. Dus die band was hecht, we zorgden voor elkaar."

'Je beseft dat je op verschillende manieren wordt uitgewist'

"Maar je passeert een bepaald punt en dan realiseer je je dat je niet meer in het algoritme past. En dat je op veel verschillende manieren wordt uitgewist. Dat geldt zowel voor vrouwen als voor mannen. Je kunt zomaar nog twintig jaar moeten werken en niet met pensioen gaan en je moet verder leven met dezelfde drive, behalve dan dat je jezelf opnieuw uit moet vinden: waarom ben ik hier?"  

De personages in SATC zijn nu ook vijftigers. "Dit zijn vrouwen van de wereld. Ze hebben carrières opgebouwd, ze hebben geprobeerd om alles te hebben. Misschien dat ze daar in geslaagd zijn en dat ze zich nu terugvinden in een maatschappij die zegt: 'Hé, je bent niet interessant meer voor ons.'

Dit zijn vrouwen die gewend zijn om te zeggen: 'Het kan me niet schelen wat je ervan vindt, we gaan dingen veranderen. Het is een demografische groep die groeiende is, letterlijk, omdat we langer leven en langer gezond blijven.

Het zijn vrouwen die een eigen bedrijf beginnen en gaan doen wat ze altijd wilden doen, hoewel ze eerder geen toestemming hadden om in dat element van zichzelf te geloven. Nu zeggen ze: 'Ik heb geen toestemming nodig.' Maar het is ook een groep die is opgegroeid met veel schaamte en veel shaming, dus er is eveneens het verlangen daarvan bevrijd te zijn. Het is nu of nooit. We zijn al die nonsens spuugzat."

Foto's (c) Getty Images 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in