Eva Jinek: 'Mijn moeder heeft me ontzettend geholpen'

Moedige ouders inspireren om zelf ook grote stappen te zetten.

De invloed van je vader en moeder op je eigen leven werkt lang door. Eva Jinek sprak bij Matthijs gaat door over de vlucht van haar ouders naar Nederland, omdat haar vader in het studentenverzet zat in Praag.

"Hij was toen al twee jaar met mijn moeder", vertelt Jinek. "Mijn ouders waren in de veronderstelling, toen 23 en 18 jaar oud, en iedereen om hen heen - mijn grootouders ook: die leefden toen allemaal nog - dat het voor een paar maanden zou zijn. Dat ze 'even' weg zouden gaan en dat West-Europa of de Amerikanen hen wel kwamen redden, de Russen konden toch onmogelijk blijven? Maar dat is, zoals we weten, niet gebeurd."

Uiteindelijk konden haar ouders pas terug na de val van de muur in 1989, maar toen zijn ze niet meer gegaan. Ze kregen studiebeurzen en werden volgens Jinek 'met open armen ontvangen' in Nederland. Ze bouwden in Nederland een nieuw leven op. Omdat ze vanaf haar 18de op zichzelf was aangewezen, heeft haar moeder een sterk innerlijk kompas ontwikkeld, aldus Jinek.

"Omdat mijn moeder zo onafhankelijk is in haar denken en doen heeft zij mij ook ontzettend geholpen door altijd tegen mij te zeggen: 'Focus je op je werk, op wat je doet. Doe het goed, maar trek je niets aan wat iedereen van je vindt.' Als je zo’n ouder hebt die dat tegen je zegt, dat helpt enorm bij alle grote stappen die je neemt, waardoor je durft."

In haar boek Droom Groot komt Eva's moeder ook al langs. "Dit is mijn moeder Radana Jinek." zegt Eva. "Dankzij haar durf ik dingen te proberen en op avontuur te gaan. Dat komt omdat mijn moeder zich niets aantrekt van wat ‘men’ vindt. Ze is een van de meest onafhankelijke mensen die ik ken.

'Onderweg ontwikkelde ze noodgedwongen haar eigen kompas: noord, zuid, wat deugt, wat niet'

Haar autonome karakter is aangeboren, maar komt ook door wat ze in haar leven heeft meegemaakt: als 18-jarig meisje werd zij politiek vluchteling, ze verliet haar thuisland en keerde nooit meer terug. Ze was piepjong en straatarm toen ze een heel nieuw leven moest zien op te bouwen, in een land waar ze de taal niet sprak - zonder hulp van haar ouders, familie of vrienden. Dat is haar gelukt, samen met mijn vader. Onderweg ontwikkelde ze noodgedwongen haar eigen kompas: noord, zuid, wat deugt, wat niet."

"Zíj is de toetssteen en niemand anders. Al mijn hele leven drukt ze me op het hart dat ik me niet moet laten leiden door de mening van anderen, maar dat ik zelf moet nadenken en dat ik er vooral voor moet zorgen dat ik wat te melden heb. Hier ben ik haar eeuwig dankbaar voor. Ik heb een portret over haar geschreven en dat lees je in mijn boek ‘Droom groot’.

Foto's (c) Roger Neve / Nouvbeau

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in