/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F1%2F6%2F221081261.jpg)
De bestseller-auteur over prijzen, presidenten en Kamala Harris.
Met haar boeken Amerikanah, Paarse hibiscus en Een halve gele zon werd Chimamanda Ngozi Adichie wereldberoemd. Nadat Een halve gele zon in 2007 al de Women’s Prize for Fiction had gewonnen, werd de roman onlangs uit uitgeroepen tot de beste winnaar uit de 25-jarige geschiedenis van de prijs, de winnaar der winnaars dus.
"Je kunt je niet voorstellen hoe blij ik daarmee ben", zegt Adichie in De Morgen. "Die eerste Women’s Prize heeft mijn carrière een enorme boost gegeven. Opeens had ik een veel internationaler leespubliek, en dat is me nadien ook blijven volgen. Zonder die prijs was alles wellicht veel trager gegaan."
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F4%2F5%2F221081254.jpg)
Ze verdeelt tegenwoordig haar tijd tussen Nigeria en Amerika. "Nigeria is mijn echte thuis, waar mijn familie woont, terwijl Amerika een soort alternatieve thuis is," zegt ze. "Amerika heeft me kansen gegeven die ik nooit gekregen zou hebben als ik in Nigeria was gebleven. Als ik mijn eerste boek hier had uitgegeven, dan stond ik vandaag niet waar ik sta.
'Amerika heeft me een platform geschonken'
Amerika heeft me een platform geschonken. Om het een beetje karikaturaal uit te drukken: er is een verschil tussen schrijven op een plek waar de elektriciteit niet om de haverklap uitvalt en op een plek waar ze dat wel doet en je dan iedere keer je generator moet inschakelen. Dat doet iets met de psyche van een schrijver."
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F9%2F5%2F221081259.jpg)
"Door op die twee plekken te schrijven, bereik ik een evenwicht. Nigeria vind ik frustrerend, maar ondanks alles hou ik toch heel erg van het land. Ik heb in feite geen idee waarom, maar het is wel zo. In Mali hebben ze een spreekwoord: ‘Je moeder is je moeder, ook al heeft ze een gebroken been.’ Dat bedoel ik dus."
'Ik ben hoopvol dat Biden een goede invloed zal hebben op de Amerikaanse mentaliteit'
Over Amerika zegt ze: "Wat het presidentschap van Trump duidelijk heeft getoond, is dat leiderschap echt wel een verschil maakt. De persoon aan de top zet de toon. Wanneer je Trump aan de top zet, stralen zijn karakter en stijl af op de rest. Wanneer je echter een fatsoenlijk mens president maakt, zal ook dat fatsoen naar beneden sijpelen. Ik ben dus hoopvol dat Biden een goede invloed zal hebben op de Amerikaanse mentaliteit."
Over haar twee beroemde TED Talks (over het belang van diversiteit in 2010 en feminisme in 2021) zegt Adichi: "In de media wordt er tegenwoordig echt wel op gelet dat arme mensen meer kunnen zijn dan arm en dat het voor iedereen belangrijk is dat er niet alleen witte personages in boeken en films rondlopen. Al zijn we er nog lang niet."
Over het effect van de laatste Ted Talk, waarin ze iedereen opriep feminist te worden, is ze teleurgesteld. Op dat vlak is er absoluut niets veranderd. Misschien dat het woord feminisme nu juister wordt gebruikt en in bepaalde kringen niet zo’n negatieve bijklank meer heeft, maar of vrouwen daardoor meer macht of gelijkheid gekregen hebben, betwijfel ik.
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F6%2F5%2F221081256.jpg)
En dan heb ik het niet over wetgeving of zo, maar wel over mentaliteit. Je moet maar eens kijken naar de commentaren die vrouwelijke kandidaten kregen tijdens de Democratische nominatiediscussies op tv. Die leken wel heel erg op de commentaren die Hillary Clinton vier jaar geleden oogstte.
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F5%2F5%2F221081255.jpg)
Over Kamala Harris vroeg men zich af of ze ‘likeable’ was en of haar stem niet te scherp was. Elizabeth Warren bleek opeens kwaad te zijn en dat mocht echt niet, waarop ik me afvroeg waarom ze niet kwaad zou mogen zijn? Waarom mag een vrouw niet tonen dat ze kwaad is en een man wel? Er moet dus nog heel veel gebeuren."
Foto's (c) Brunopress, Getty Images
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in