Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Lydia (39): 'Stiekem vond ik het best leuk dat ik zoveel aandacht kreeg'

Waar ligt de grens tussen een betrokken en een manipulatieve vriend? Lydia: 'Stiekem vond ik het best leuk dat ik zoveel aandacht kreeg.'

vrouw alleen herfst

Regelmatig deelt een lezeres iets over haar liefdesleven. Ditmaal de 39-jarige Lydia, wier partner nogal jaloers was.

Tekst: Charlotte Fritschy

Lydia (39): “Menno is altijd achterdochtig geweest. In de vijf jaar dat we een relatie hadden, was ik constant op mijn hoede wat ik deed en met wie. Zeker vanaf het moment dat ik bij hem introk, kon ik geen stap meer zetten zonder dat Menno die registreerde. Als ik de deur uitging voor boodschappen, moest hij al weten naar welke supermarkt ik ging, hoe lang ik zou wegblijven en wat ik ging kopen. In het begin dacht ik dat het bezorgdheid was. Stiekem vond ik het best leuk dat ik zoveel aandacht kreeg.

Alleen dacht mijn beste vriendin Hedwig daar anders over. ‘Hij wil elke seconde van de dag weten wat je doet. Dat is niet gezond.’ Ik beet haar dan toe dat ze zich niet met mijn zaken moest bemoeien. Uiteindelijk kregen we enorme ruzie. Menno was er om mij te troosten: ‘Ze denkt alleen aan zichzelf. Ze gunt jou je geluk niet.’

Langzaamaan begon ik steeds beter te begrijpen waarom hij dat zei. Hij wilde mij, en mij alleen. Rond Valentijnsdag zag ik eindelijk in dat de bezorgdheid van Hedwig terecht was. Menno was een paar dagen gaan skiën met vrienden. Ik wilde die feestelijke dag niet alleen doorbrengen, dus ik nodigde mijn zus uit. We keken samen filmpjes, dronken wijntjes en bestelden sushi.

Op 15 februari kwam Menno vroeg in de ochtend thuis. Eén dag eerder dan gepland. De wijnglazen en de afhaalzakken stonden nog op tafel. Hij ging pontificaal voor me staan. Op mij neerkijkend vroeg hij op harde toon wie hier was geweest. Voor ik antwoord kon geven, lag ik bevend op de grond. De handafdruk van de klap die hij mij had gegeven, bleef nog dagen zichtbaar. Toen hij daarna schreeuwend de achterdeur uit liep, heb ik mijn koffers gepakt en ben ik naar mijn ouders gegaan.

De volgende dag stond Menno bij hen op de stoep met een bos rozen in zijn handen. ‘Het spijt me, Lyd.’ Ik lag zonder een vin te verroeren of zelfs maar met mijn ogen te knipperen naar het plafond te staren. Hij sprak woorden die mij niets meer deden. Opeens besefte ik dat de liefde die ik voor hem had gevoeld, was verdwenen. Twee maanden later zag ik Menno in de kroeg met een nieuwe vrouw aan zijn zijde, Hedwig. Mijn maag kromp ineen. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Een tweede, die dubbel zo hard aankwam.”

Je las een artikel van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.

Openhartig
  • Getty Images