Froukje de Both: 'Het leven lacht je gewoon aan alle kanten toe na je veertigste!'

Jezelf succesvol veranderen na je vijftigste, televisiepresentatrice Froukje de Both (51) deed het. Ze gooide het roer om en volgde een opleiding tot coach. Naast haar tv-werk heeft ze nu een goedlopende praktijk, waarin ze mensen op weg helpt die ook iets aan hun leven willen veranderen.

Relatie

Je bent vijf jaar samen met Jordy. Hoe ben je veranderd op relatiegebied? ‘Als ik getriggerd raak door iets wat hij zegt of doet, geef ik dat tegenwoordig aan. ‘Ik merk dat dit iets van mij is, het heeft niks met jou te maken,’ zeg ik dan. ‘Jij zegt alleen iets tegen mij en ik merk dat ik daar boos of verdrietig van word. Ik deel het even met je, dan weet je dat.’ En dan zegt hij: ‘Oké, goed dat je het deelt.’ Dat is een wereld van verschil met roepen: ‘Wat zeg jij nou!’ Want dan krijg je ruzie en escaleert het. Dat kon ik best wel hebben hoor, ik was snel getriggerd in mijn oude pijnen. Ik ga ook weleens wandelen en dan denk ik: wat gebeurde er nou net? Wat was dat in mij? Een soort evaluatie met mezelf. Ik heb ook bepaalde coachingstrucjes die ik bij mezelf inzet. Dan geef ik mijn gevoel bijvoorbeeld een naam. God, daar heb je Kitty Klaagzang weer hoor. Daardoor defuseer je van dat gevoel.’

'De cultuur die er heerst, zorgt er ook voor dat je je niet snel kwetsbaar opstelt', vertelt ze in de nieuwe Nouveau.

Bekijk ook

Froukje de Both: 'Ik liet mensen niet zomaar heel dichtbij komen'

Adviezen

Kitty Klaagzang is wel een kritische naam, je zou dat gevoel ook Laura Lonely kunnen noemen. ‘Haha, ja. Zielig en alleen, want dat is het eigenlijk. Als je het helemaal afpelt, is het natuurlijk kleine Froukje die gewoon een arm om zich heen wil.’ Ze zet een zielig stemmetje op: ‘Ik ben alleen, niemand ziet mij.’ ‘Ik heb op mijn slaapkamer ook een foto van mezelf als klein meisje staan. Daar kijk ik af en toe naar en dan denk ik: hoe voelde ik me toen? Het kan soms goed werken om dat nog eens te doorvoelen.’

Wat zijn je adviezen voor andere vijftigplussers die het roer willen omgooien? ‘Als je last hebt van iets, dóé dan iets, zou ik zeggen. Want die power heb je. Waarom zou je jaren verspillen met klagen en ontevreden zijn over iets waaraan je iets kunt doen? Ik merk dat vrouwen het vaak moeilijk vinden om te zeggen wat ze willen omdat ze bang zijn om een ander te kwetsen, of omdat ze zich schuldig voelen. Dat pleasen herken ik zelf ook – vaak zit daar verlatingsangst onder. Je krijgt een goed gevoel van de goedkeuring van de ander in plaats van dat je het uit jezelf haalt. Daardoor weet je vaak niet goed wat je zélf wil, want daar ben je helemaal niet mee bezig. En dan kan het moeilijk zijn om ineens te denken: wie ben ík nou eigenlijk helemaal? En daar ook naar te leven. Want dat betekent soms ook dat je mensen moet teleurstellen als je het roer omgooit.’

Midlifecrisis

Zie je veel vijftigplusvrouwen met een midlifecrisis? ‘Ja, maar ik zou het nooit een crisis willen noemen. Ik zie het juist als iets superpositiefs. Het leven lacht je gewoon aan alle kanten toe na je veertigste! De eerste veertig jaar ben je nog aan het vallen en opstaan, daarna weet je al heel veel over jezelf. Dus ik zie het meer als een midlife-opleving. Ineens besef je: ik kan nog van alles doen en halleluja, ik heb er ook de tools voor door alles wat ik heb meegemaakt. We zijn ons vaak niet bewust van wat we allemaal al hebben meegemaakt en wat voor wijze lessen we daardoor in onze zak hebben zitten. Puur door te leven.’

Toen Art Rooijakkers bij jou over de vloer kwam voor zijn tv-programma vroeg hij: ‘Wat is je plan B?’ Ervan uitgaande dat er een houdbaarheidsdatum aan je vastkleeft. Vind je dat met de kennis van nu geen rare aanname? ‘Totaal. Dat vind ik nu bizar, daar ben ik ook echt in geëvolueerd. Ik heb jarenlang gedacht dat ik compleet afhankelijk was van wat er gebeurt in de media. En op een gegeven moment dacht ik: hier ben ik helemaal klaar mee, dit vind ik zo vermoeiend, ik ga het omdraaien. Wat wil ik nu eigenlijk zelf ? Het is belachelijk dat ik die vraag nooit eerder aan mezelf had gesteld. Wat heb ik mezelf eigenlijk tekortgedaan, dacht ik toen. Ik voel nu veel meer dat je het anders moet insteken. Maar dat kwam eerder echt niet in me op. Ik stelde me heel dienstbaar op. Tot ik tegen mezelf heb gezegd: ik wil niet meer afhankelijk zijn van televisie, ik wil mijn eigen toko hebben. En dat vind ik zo te gek, dat voelt zo bevrijdend. Dat gevoel van onafhankelijkheid is voor mij een gamechanger. Dat is de kern van alles. Vroeger belde ik eindeloos met vriendinnen. Wat vind jij? Hoe zou jij het doen? Over relaties, over alles. Uren zat ik aan de telefoon. Dat zou ik nu niet meer doen. Ik zie mijn vriendschappen ook anders. Dat wil niet zeggen dat we het nooit meer over mannen hebben, daar hebben we het heel vaak over, maar op een andere manier.’

Benieuwd naar de rest van het interview met Froukje? Je leest het in de nieuwe Nouveau. Vanaf nu in de winkel!