Filmtip: Olivia Colman is weergaloos in The Lost Daughter

Het regiedebuut van Maggie Gyllenhaal smaakt naar meer.

'The Lost Daughter' is een sterk voorbeeld van verhalen vertellen vanuit vrouwelijk perspectief. Deze verfilming van de roman van Elena Ferrante is het regiedebuut van Maggie Gyllenhaal...

... met in de hoofdrol Olivia Colman, die als gewoon weer de sterren van de hemel speelt.

Geheimzinnige auteur

Gyllenhaal benaderde de geheimzinnige Italiaanse schrijfster per brief, de enige manier waarop Ferrante (ze schrijft sinds haar eerste roman in 1992 onder een pseudoniem, haar anonimiteit is heilig voor haar) met de buitenwereld communiceert.

Ze schreef een motivatie voor de verfilming, zei dat ze het zelf wilde regisseren en zei ook eerlijk dat ze daar nog geen ervaring in had. Elena antwoordde dat ze de rechten mocht kopen, mits ze zelf regisseerde, wat een enorme blijk van vertrouwen was: zo kunnen vrouwen elkaar verder helpen.

Sisterhood

‘Het is belangrijk voor mij – voor haar, voor alle vrouwen – dat haar werk het hare is’, schreef Ferrante in The Guardian. 'Vrouwelijke kunstenaars hebben vrijwel hun hele leven gewerkt in een door mannen bepaald kader. Beter gezegd: een kooi.' Nu we in een tijd leven waarin die kooi wordt afgebroken, dient de vrouwelijke kunstenaar volgens Ferrante ‘absoluut autonoom’ te zijn.

Schokkend én herkenbaar

"Ik hou van de boeken van Ferrante omdat er iets in uitgedrukt wordt wat ik niet eerder zwart op wit had gezien," zegt Gyllenhaal in Tatler. "Iets over heel veel dingen. Over de ervaring van een vrouw zijn in deze wereld, een denker, een lover, een moeder. Het schokte me."

"Ik herinner me dat ik bij de Neapolitan Novels dacht: dit personage spoort écht niet. Om dertig seconden later te denken: 'O, nee, ik herken eigenlijk heel veel in haar. Wat wil dat zeggen, dat ik ook niet spoor? Of dat wat waar zij het over heeft gewoon een ervaring is die heel veel vrouwen hebben? Het heeft iets troostrijks om te bedenken dat je misschien niet de enige bent die dit soort gevoelens heeft."

Over de film

In The Lost Daughter raakt literatuurprofessor Leda (Olivia Colman) tijdens een werkvakantie in Griekenland geobsedeerd door een jongere vrouw, Nina (Dakota Johnson) en haar dochter.

Het wekt bij Leda, een niet per se sympathieke vrouw, ongemakkelijke herinneringen op aan de tijd dat ze zelf een jonge moeder van twee dochters was: 'Kinderen zijn een verpletterende verantwoordelijkheid.'

Colman is briljant

De film is een boeiend psychologisch drama waarin je lange tijd niet kunt inschatten wat er gaan gebeuren.

En drijft op Colman, die als geen ander altruïsme, teleurstelling, verdriet, ijzigheid, ergernis en ongemak kan uitstralen en een menselijk, gelaagd personage neerzet, in een verhaal dat duidelijk maakt dat vergeven en vergeten soms gewoon geen optie is.    

The Lost Daughter draait nu in de bioscopen en is vanaf 31 december ook op Netflix te zien.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in