Leontine Ruiters: 'Ik zit midden in een mentale reis met ups & downs'

Het is voor het eerst dat Leontine Ruiters een interview geeft sinds haar scheiding van zanger Marco Borsato, met wie ze tweeëntwintig jaar samen was.

Openhartig vertelt ze over de innerlijke reis die ze sindsdien maakt. ‘Ik moest mezelf opnieuw uitvinden – het was een soort van volwassen worden, na je vijftigste.’

Interview: Nathalie Huigsloot

Ze komt binnenlopen als de stralend lachende vrouw die we leerden kennen toen ze als assistent van Hans van der Togt de bordjes omdraaide bij het Rad van Fortuin. Niks aan haar verraadt dat het bewogen tijden zijn.

Eerst kwamen de buitenechtelijke escapades van toen nog echtgenoot Marco Borsato in het nieuws. En niet veel later werd hij beschuldigd van hand­tastelijkheden bij een destijds vijftien­jarig meisje (een zaak waarvoor hij inmiddels wordt vervolgd) en viel zijn naam in het The Voice-schandaal (waarvoor hij niet is ver­volgd).

Roger Neve voor Nouveau

Even kwamen de twee nog samen, maar de doorstart haalde het niet. Na tweeëntwintig jaar kwam er een einde aan het huwelijk tussen Leontine Ruiters en Marco Borsato. Ze is zenuwachtig, zegt ze, als ze heeft plaatsgenomen naast haar manager Yuyan Vuurmans. ‘Ik vind het spannend om dit interview te geven, daarom vind ik het fijn als zij er bij is.’

Hoe gaat het nu met je?

‘De zon schijnt en daar word ik altijd heel blij van, maar ik kom wel ergens vandaan waar het niet zo gezellig was, waar het echt moeilijk en donker was. Als je zo lang samen bent geweest en allebei je eigen rol en plekje in dat huwelijk hebt, dan is het heel moeilijk om jezelf daarna weer te herontdekken.

Ik zit nog midden in die reis, en dat gaat met ups en downs. Zeker afgelopen winter kwam er veel bij mij binnen. De scheiding, het gemis van mijn gezin, dat was heel lastig. En ik heb dan de neiging om mezelf te verstoppen. Dan kom ik dagen achterheen alleen voor het hoognodige buiten, zoals de bood­schappen en het uitlaten van de hond. Ik wil het allemaal alleen doen. Ik weet dat het niet goed is, maar ik vind het moeilijk om mezelf te laten zien als het slecht met me gaat.’

Roger Neve voor Nouveau

Waar liep je deze winter tegenaan?

‘Ik vond het lastig om het leven ineens alleen te moeten doen en ik had angsten over de toekomst. Er speelt natuurlijk veel rond Marco. We steunen hem als familie heel erg, maar dan nog speelt het een grote rol binnen ons gezin. En als je dan zelf al in een donkere periode zit, waarin je de zon letterlijk en figuurlijk niet ziet schijnen, dan wordt alles wel heel zwart.

Ik had nergens meer zin in en was zo moe dat ik mijn ene been niet meer voor het andere kon zetten. Daarin speelde mee dat er een aantal jaar geleden twee cystes bij mij operatief zijn verwijderd.

Ik had er een aan mijn linker- en een aan mijn rechtereierstok, die zijn beide binnen een paar jaar uitgegroeid tot cystes van 10 centimeter. Ik had onge­looflijk veel pijn in mijn buik, maar de dokter dacht dat het darmproblemen waren, dus ik bleef er maar mee door lopen, tot de cystes zo zwaar waren dat een van de eierstokken dubbelklapte en zowel mijn eileiders als eierstokken verwijderd moesten worden.

Vervolgens zat ik in één keer, boem, in de over­gang. Maar omdat ik niet wilde zeuren en, hup, altijd doorga, heb ik die hormonale gevolgen lang genegeerd. Pas afgelopen winter dacht ik: oe, het gaat echt niet goed met me, ik moet hier iets aan gaan doen. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, heb ik hormoonpillen gekregen en heb ik ook mentale hulp gezocht.’

Roger Neve voor Nouveau

Vervolgens kwam het hele The Voice- en misbuikverhaal van Marco. Hoe heb je je kinderen daar doorheen geleid?

‘Vooral door er onvoorwaardelijk voor hen te zijn en er heel veel met elkaar over te praten.

’Jij hebt weleens gezegd: ‘Ik heb alle vertrouwen in een goede afloop van die rechtszaak.’ Is iedereen in jullie gezin ervan overtuigd dat Marco onschuldig is?

‘Ja. Wij staan allemaal achter Marco. Ik vind het alleen lastig om over Marco te praten, omdat hij dat zelf helemaal niet doet. Er zal echter een moment komen waarop hij dat wel gaat doen, en dan is het aan hem om daarover te vertellen. Ik hoop vooral dat de rust terugkeert in ons gezin. Dat Marco en ik in de toekomst opa en oma kunnen worden van onze kleinkinderen, en dat mijn kinderen zich kunnen ontplooien, ondanks de situatie die rond hun vader speelt.’