'Aan mijn lijf geen polonaise, daar ben ik te schijterig voor.'
Ze werkt tegenwoordig vooral achter de schermen en geeft mediatrainingen en is presentatiecoach. En ze is happy, vertelt Irene Moors in Margriet.
Voor haar was de lockdown een ijkpunt. " Voor mij een goed moment om na te denken over wat ik eigenlijk wilde. Er kwam een rust over me heen. Mijn hele leven had ik boven op het nieuws gezeten. Wat stond er in de krant? Waar ging het over op tv? En wat gebeurde er in de showbizzwereld waar wij iets mee konden? Altijd was er die onrust. (…) Dat mijn hoofd niet meer voortdurend aan hoeft te staan, is een verademing. Die rust bevalt me prima. En mijn tijd vult zich vanzelf."
Ook in haar relatie met Barry is het heerlijk kalm: "Jaloezie is ons vreemd. Er zijn mensen die beweren dat jaloezie goed is, dat het de relatie spannend houdt. Nou, dank je de koekoek. Veel te vermoeiend. Ruzie maken, daar doen we ook niet aan. Mensen die vinden dat voor een goed huwelijk het servies soms door de kamer moet vliegen? Ik wens ze een prettige wedstrijd, maar mij niet gezien.”
En zelfs ouder worden omarmt ze volledig: “Dat het verval in is getreden bedoel je? Dat ik grijs word en dat mijn ooit zo leuke borsten, ik heb er nog foto’s van, niet meer zo vrolijk omhoog kijken als toen? Ach, het hoort erbij. Verzetten is zinloos, dus kan ik het maar beter accepteren.
En tot nu toe is er nog geen naald aan te pas gekomen. Aan mijn lijf geen polonaise, daar ben ik te schijterig voor. Nu scheelt het dat ik gezegend ben met goede genen. Maar los van de lichamelijke ongemakken, ouder worden heeft wel wat. De onrust van ik moet nog van alles heeft plaatsgemaakt voor tevredenheid. Ik heb een leuk leven, dus wat zou ik me druk maken?"
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in