En wat een prachtige bruid is ze!
Vanwege corona moest de bruiloft meerdere keren worden uitgesteld, maar eindelijk hebben Astrid Joosten en Rob Peters elkaar het jawoord kunnen geven. De bruiloft was 'op een mooie zondag in mei met hun familie en beste vrienden, in Amsterdam'.
De trouwjurk hing dus al bijna twee jaar te wachten, geshopt in slechts drie kwartier, zo vertelde Astrid eerder in Nouveau. "Ik ben heel besluitvaardig. Ik ben met mijn beste vriendin Sylvia Tóth, die ook getuige is, gaan shoppen in een zaak bij mij in de buurt. Daar heb ik vier jurken gepast. Op zeker moment zei de verkoopster dat ze een totaal ander voorstel had. Ze kwam met een jurk zonder toeters en bellen, die ze meer bij mij vond passen. Ik trok ‘m aan, keek in de spiegel en dacht: dit is ‘m.’
Dat dacht ze ook al snel van Rob Peters, de man met wie ze al twee jaar getrouwd zou zijn als corona er niet tussen was gekomen. Rob vroeg haar ten huwelijk tijdens een reis door Afrika, wat ze niet had verwacht: "We kenden elkaar net anderhalf jaar. We zaten in Tanzania in een kleinschalig hotel aan het strand, waar het personeel op de hoogte was van Robs plan, maar ik niet. Op ons terras werd champagne gebracht en toen ging hij op zijn knieën. Ik wist niet wat me overkwam, ik kreeg het helemaal warm en kon alleen maar uitroepen: “Wat doe jij nou?!”
Toen zag ik uit een ooghoek iets schitteren en dat was deze ring (ze laat ’m stralend zien). Die had hij dus de hele reis van hotel naar hotel meegenomen. Met bonzend hart door de douane, uit angst dat hij ‘m tevoorschijn zou moeten halen. Rob zei: “We hebben het zo fijn samen, ik vind je een geweldige vrouw en ik zou heel graag willen dat je de rest van je leven bij me bleef. Wil je met me trouwen?’’’
'We waren twee maanden samen toen hij vroeg: “Zullen we in het diepe springen?” Toen wist ik al dat ik dat met hem wilde'
Had ze überhaupt over trouwen nagedacht? ‘Nee, it never crossed my mind. Ik had niet gedacht ooit nog te zullen trouwen. Het was een heel emotioneel moment toen hij me vroeg. Ik kon even niets uitbrengen, er kwamen alleen maar tranen. Toen hij vroeg of hij nog antwoord kreeg, heb ik natuurlijk ja gezegd.’ In feite deed ze dat al toen hun relatie nog pril was. ‘Rob vroeg heel snel om een commitment. We waren twee maanden samen toen hij vroeg: “Zullen we in het diepe springen?” Toen wist ik al dat ik dat met hem wilde.ʼ
En hoe is het nu om op je 63ste de bruid te zijn? "Geweldig. Als je jong trouwt, ben je misschien heel verwachtingsvol met een portie naïviteit. In onze levensfase heb je van alles meegemaakt, je hebt bagage, mensenkennis, bent in balans. We weten dat dat dit geen gezellig avontuurtje voor een of twee jaar is."
Foto's (c) Astrid Joosten, Brunopress, Nouveau / DPG Media
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in