Willeke: 'De weduwnaar met zijn babydochter kostte me mijn huwelijk'

Willeke (66): “Ik wilde Peter net een bordje spaghetti gaan brengen, toen mijn man zei: 'Goed dat je hem steunt, maar probeer wel een beetje afstand te houden.'

Op dat moment was het al te laat. Een paar weken eerder was ik als kraamverzorgster in een gezin geplaatst waarvan de moeder na de bevalling was overleden. Peter bleef achter met zijn pasgeboren dochtertje Anne.

Hij was tien jaar jonger dan ik en kapot van verdriet. Ik leerde hem alles wat hij moest weten. Dat voelde voor ons allebei zo vertrouwd, dat ik zijn dochtertje bijvoorbeeld zonder nadenken bij hem in bad zette. Dat was totaal geen issue.

De dagen vlogen voorbij en ik moest door naar een ander gezin. Na werktijd bleef ik hem bezoeken en voor hem zorgen. Ik wist niet wat me overkwam, maar ik dacht de héle dag aan hem. Ik moest gewoon bij hem zijn.

Dat bleek wederzijds. Twee maanden na de dood van zijn vrouw zat Peter huilend op de bank. Hij vertelde dat hij met mij verder wilde en tegelijkertijd bang was dat hij niet écht voor mij koos, maar gewoon gezelschap zocht. Toch voelden we allebei dat het echt was tussen ons.

Toen ik mijn man over mijn verliefdheid vertelde, lag er de volgende dag een briefje op de keukentafel. 'Je kunt je spullen pakken', schreef hij. Ik wist helemaal nog niet of ik dat wilde, maar hij was onverbiddelijk.

Ik ben bij Peter ingetrokken en liet mijn man en zonen van zestien en achttien achter. In de eerste weken liep ik huilend achter de kinderwagen. Wat had ik mijn gezin aangedaan? Maar ik kon niet terug, de deur was dicht en mijn liefde voor Peter te sterk.

Mijn oudste zoon heeft een hele tijd niet tegen me gepraat, wat ik ook probeerde. Ik ben na drie jaar met Peter getrouwd, maar twaalf jaar later ook weer van hem gescheiden. Hij kon zich niet binden.

Dat ik nu alleen ben, doet pijn. Toch heb ik geen spijt van mijn keuzes. Wel voel ik me nog steeds schuldig tegenover mijn zoons, terwijl de band met hen en hun vader hersteld is.

Moederdag vier ik niet, dat vind ik mezelf niet waard. Maar spijt? Nee. Ik heb prachtige jaren beleefd met Peter, en Anne is als een dochter voor me. Je kunt veel van me zeggen, maar niet dat ik niet geleefd heb.”

Je las een verhaal van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.