Marianne: 'Zo'n gedweeë, volgzame vrouw ben ik dus niet meer'

Regelmatig vertelt een lezeres over haar liefdesleven. Ditmaal Marianne (53) die na een relatie waarin ze helemaal verdween leerde overeind te blijven als mens.

"Dat een relatie zo mooi, leuk en fijn kan zijn, had ik me vroeger nooit kunnen voorstellen. Op mijn vijfentwintigste ging ik samenwonen met mijn ex. Bij hem zocht ik veiligheid, iemand die voor me zou zorgen.

Dat deed hij ook, op materieel gebied, maar emotioneel ondersteunde hij mij totaal niet. Ik had geen zelfvertrouwen en cijferde mezelf helemaal weg, zodat hij kon bloeien. Ik maakte geen zuurkool waar ik zo van houd, omdat hij het niet lekker vond. We gingen niet naar feestjes waarvoor ik uitgenodigd werd, omdat hij er geen zin in had.

Na tien jaar raakte ik overspannen en wilde hij bij me weg. Ik vond het heel eng om weer alleen te zijn, want ik wist niet of ik het in mijn eentje zou redden. Maar ik was ook opgelucht want zoals het ging, kon het niet verder.

In de jaren daarna ben ik herboren. Ik heb hard aan mijzelf gewerkt, ben gaan uitzoeken: waar sta ik voor? Wat wil ik eigenlijk? Eindelijk maakte ik die bergtocht die ik altijd al wilde maken, maar waarin mijn ex nooit zin had. Op die gletsjer had ik de kracht om mijn eigen grenzen te verleggen en ontdekte ik dat ik eigenlijk heel sterk ben.

Vrienden zeiden dat ze de oude Marianne weer terugzagen. De vrolijke, actieve vrouw die 's avonds om tien uur nog naar het strand rijdt om naar de volle maan te kijken.

Ik volg nu mijn hart, ben trouw aan mijzelf. Tien jaar geleden ben ik zelfs naar Zuid-Afrika geëmigreerd, omdat ik me daar tijdens vakanties zo gelukkig voelde. Mijn ex zou me nu absoluut niet meer herkennen. Die gedweeë, volgzame vrouw die alles deed wat hij wilde, is helemaal verdwenen.

Inmiddels ben ik getrouwd met Rob en ons huwelijk is een wereld van verschil met mijn vorige relatie. Hij steunt me in alles wat ik doe.

Bij Rob moet ik juist oppassen dat híj zichzelf niet te veel wegcijfert. Toen ik het heel druk had omdat ik naast mijn baan nog een universitaire studie wilde volgen, deed hij thuis alles alleen. Koken, wassen, strijken, ik hoefde nergens naar om te kijken.

We geven elkaar vrijheid en praten over alles wat ons dwarszit, voordat het tot onvrede leidt. Hij zegt wel eens dat het jammer is dat we elkaar twintig jaar gleden niet zijn tegenkomen. Maar ik ben blij dat dat niet zo is. Dan had het tussen ons ook niet gewerkt. Dan was ik niet de sterkte, zelfstandige vrouw geweest die ik nu ben. Door mijn vorige, slechte relatie, ben ik uiteindelijk geworden wie ik nu ben."

Je las een artikel van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.