De eerste keer, nu zo’n vier jaar geleden, eindigde Barbara (50) min of meer per ongeluk in bed met een twintig jaar jongere man. Dat beviel haar zo goed, dat ze er nu maandelijks stiekem een weekend tussenuit knijpt om zich te vermaken met een leuke jongen.
‘In mijn stoutste dromen had ik het niet kunnen bedenken. Ik was altijd zo braaf geweest; een voorbeeldig kind, een ijverige student, een perfecte echtgenote...Toegegeven, dat keurige imago had wel al wat te lijden gehad.
Hij pakte zijn koffer en vertrok
Tja, probeer maar eens beschaafd te blijven als de man met wie je al twintig jaar getrouwd bent, je grote liefde met wie je oud wilde worden, je op een dag doodleuk vertelt dat hij een ander heeft en bij je weggaat?
Ik heb gekrijst, me op de grond geworpen, hysterisch gehuild… Maar het mocht niet baten. Hij pakte zijn koffer en trok bij haar in.
Ik voelde me totaal verweesd in dat enorme huis. Wekenlang wilde ik helemaal niets, alleen maar in bed liggen. Ik zag er niet uit, het huis verslonsde en de kinderen moesten in ongewassen kleren naar school.
Ik had alleen maar doemgedachten
Het moet er behoorlijk meelijwekkend uit hebben gezien allemaal, want nog nooit was het me overkomen dat de buren aanbelden om te vragen of het wel ging.
Ik had alleen maar doemgedachten. Ik was er bijvoorbeeld van overtuigd dat ik na de scheiding aan de bedelstaf zou raken. Zo goed ging de zaak van mijn man tenslotte niet. Hoe zou hij alimentatie kunnen betalen?
En ook al beweerde mijn advocaat dat mijn zorgen onterecht waren, het leek mij van levensbelang dat ik zo snel mogelijk aan het werk ging. Ik werd verkoopster in een plaatselijke modewinkel.
In het begin voelde ik nog gêne wanneer er een bekende in de winkel was, maar die had ik snel overwonnen. Die baan bleek mijn redding. Vanwege de afleiding, de contacten met klanten, maar vooral vanwege mijn collega Fleur, met wie ik al snel bevriend raakte.
Ze was totaal anders dan mijn andere vriendinnen - Fleur was nog geen dertig, had geen relatie, geen kinderen en geen enkele ambitie – maar dat vond ik juist wel verfrissend.
Fleur genoot met volle teugen van haar vrije leven en ik laafde me aan haar vrolijkheid en levenslust. Dankzij haar kreeg ik langzaam maar zeker het vertrouwen terug dat het leven nog steeds leuk kon zijn, ook voor mij.
Fleur en ik begonnen samen uit te gaan. In het begin moest Fleur mij nog echt meeslepen. ‘Kom op Barbara, je ziet eruit alsof je wel een drankje kunt gebruiken. Het zal je goed doen.’
Maar na verloop van tijd werd het vanzelfsprekend dat we na het werk nog even een borreltje gingen drinken. En als de kinderen bij mijn ex waren, pakten we op zaterdag de taxi naar de stad, een paar kilometer verderop.
Er ging een wereld voor me open
Als ik voorheen al eens in een bar kwam, was dat met mijn man, na afloop van een concert of theatervoorstelling. Andere mannen bestonden toen niet voor mij en ik niet voor hen. Maar dat was nu wel anders.
Het was alsof ze roken dat ik vrij was. Vaak was ik nog maar net binnen of ik kreeg al een drankje aangeboden. Fleur vond dat niet meer dan normaal: ‘Barbara, heb jij weleens in de spiegel gekeken? Je bent zo mooi!’
En inderdaad, de scheiding en mijn baan hadden uiteindelijk het effect van een verjongingskuur gehad: ik was weer net zo slank als vroeger, mijn haar zat goed, ik kleedde mij een stuk spannender dan toen ik getrouwd was en ik straalde.
Ik was gevlijd door de aangeboden drankjes, maar toch was de aantrekkingskracht zelden wederzijds. Ik vond de meeste mannen behoorlijk opdringerig. En vaak vermoedde ik dat ze thuis een vriendin of vrouw hadden zitten.
Soms verdwenen mijn bedenkingen na een paar drankjes en liet ik mij zoenen of overhalen om nog een kopje koffie bij iemand thuis te drinken. Maar de volgende dag voelde ik me dan altijd vreselijk. Als een lopend vuurtje gingen mijn avonturen door het dorp.
Ik werd wakker in een vreemd bed
Toen kreeg ik een uitnodiging voor het verjaardagsfeest van een oud-collega in Amsterdam. Ze werd vijftig en wilde dat groots vieren. Dat zag ik wel zitten: het was in Amsterdam, waar niemand me kende. Eindelijk zou ik een nacht ongegeneerd kunnen dansen en flirten.
Ik vroeg Fleur mee en boekte een hotelletje voor ons samen, zodat we ons nergens zorgen over hoefden te maken. Helaas bleek het feest een nogal saaie bedoening. Tegen middernacht waren we zo ongeveer nog de enige aanwezigen.
Omdat we ons onze wilde nacht in Amsterdam niet door de neus wilden laten boren, besloten we een taxi te nemen en aan de taxichauffeur te vragen ons naar een hippe club te brengen.
Vanaf dat moment zijn mijn herinneringen vaag. Harde muziek, nog een taxi, een andere club, drank, veel drank, een heel mooie jongen, een pilletje, zoenen… het zijn flarden.
Ik werd wakker in een vreemd bed, met alleen m’n jurk nog aan. Toen ik om me heen keek, schrok ik: het leek wel een studentenkamer!
Op de keukentafel vond ik een briefje: “Je kunt koffiezetten en in de koelkast staat yoghurt. Trek straks maar gewoon de deur achter je dicht. Het was gezellig! Joris.”
Ik was een en al verbazing
Omdat ik mijn telefoon nergens kon vinden en ik me bedacht dat Fleur zich waarschijnlijk zorgen maakte, ging ik snel terug naar het hotel. Daar kreeg ik te horen dat ik de hele nacht uitbundig had gedanst met Joris, 27 jaar, en dat ik tegen het ochtendgloren bij hem in de taxi was gesprongen.
Fleur had me nog nageroepen: “Wat doe je?! Waar ga je naar toe?!” Maar ik had niet meer gereageerd. Ze had nog wel het nummerbord van de taxi genoteerd, voor het geval dat… Ze had inderdaad geen oog dicht gedaan.
Ik was een en al verbazing. In eerste instantie door mijn gedrag, dat zo niet strookte met hoe ik mijzelf altijd had gezien. Maar wat mij nog het meest verbaasde, was dat ik me helemaal niet schaamde.
Normaliter zou ik door de grond zakken bij het horen van zo’n verhaal en dagenlang worden gekweld door de vraag of iemand mij had gezien. Nu voelde ik alleen maar plezier en trots.
Sindsdien knijp ik er één keer per maand tussenuit
Oké, ik had er weinig van meegekregen en ik weet werkelijk niet meer of de seks goed was, of Joris en ik überhaupt seks hebben gehad, maar van het idee dat ik dit anoniem had kunnen doen en dat ik blijkbaar aantrekkelijk was voor zo’n mooie, jonge man, gaf mij een ongelofelijk vrij en gelukkig gevoel.
Ik besloot ter plekke mijzelf vaker zo’n uitstapje te gunnen.
Sindsdien knijp ik er zo een keer per maand een nacht tussenuit. Niemand weet ervan, zelfs Fleur niet, want dit avontuur ging zelfs haar te ver:
“Barbara, doe dit nooit meer! Dit is Amsterdam hè, het gaat hier heel anders dan bij ons.” Voor een deel had ze natuurlijk wel gelijk, dus ik blijf nu altijd keurig in control. Ik neem geen pilletjes, ik hou maat met drank en bepaal zelf waar en met wie ik de nacht doorbreng.
Ik heb zo al heel wat interessante weekenden gehad
Het kost me over het algemeen weinig moeite om een jonge man aan de haak te slaan. Ik vertel er altijd eerlijk bij hoe oud ik ben, maar dat heeft zelden een negatieve uitwerking.
De meeste jonge mannen die ik ontmoet, zijn ongebonden en zijn graag een ervaring rijker. Ik heb zo al heel wat interessante weekenden gehad.
Natuurlijk is het de ene keer leuker dan de andere, maar over het algemeen kom ik telkens zo ontspannen en tevreden thuis, dat ik er weer weken tegenaan kan. Thuis is mijn reputatie inmiddels weer even smetteloos als voorheen.
Sinds Fleur getrouwd is en een baby heeft, drinken we alleen nog maar koffie samen. En dat ik door de breuk even uit balans was, lijkt iedereen me te hebben vergeven.
Mijn man en ik zijn weer samen
Wat ook helpt, is dat mijn man en ik weer samen zijn. Ja, echt. Zijn nieuwe relatie was geen succes en na bijna twee jaar stond hij op een avond huilend bij me op de stoep: hij had zo’n spijt, hij miste me zo verschrikkelijk, hoe had hij ooit kunnen denken dat hij met een andere vrouw gelukkiger zou kunnen zijn dan met mij?
Ik had de deur in z’n gezicht dicht kunnen smijten, maar dat deed ik niet. Want inderdaad, we hadden het altijd goed gehad samen. We konden met elkaar praten, met elkaar lachen en we genoten van dezelfde dingen.
De kans dat we misschien toch samen oud zouden kunnen worden, wilde ik niet laten lopen.
Maar wél op een paar voorwaarden, die hij onmiddellijk accepteerde. Ik bleef werken. En af en toe wilde ik een weekend weg – alleen…