Chantal (41): 'Alles om maar niet sneu te worden gevonden'

Regelmatig vertelt een lezeres over haar liefdesleven. Zoals Chantal (41) die na haar scheiding wat al te veel in de niets-aan-de-hand-stand ging.

“Na mijn scheiding was mijn grootste nachtmerrie om bij dat legertje gescheiden vrouwen te horen: van die bozige, bittere types, die de hele tijd bij elkaar kruipen, te veel wijn drinken en nog jaren door blijven zeuren over hun exen.

Het leek me niet goed voor mijn karma als ik met zulke vrouwen om zou gaan. Dus pakte ik het anders aan: ik riep een relatie in het leven. Achteraf gezien triest, maar ik deed het zonder erbij stil te staan.

Er was in die tijd een man met wie ik een halfslachtige relatie had, en naar de buitenwereld toe maakte ik daar meer van dan het was. Naar de moeders op het schoolplein, maar ook naar mijn familie en vrienden.

Het was niet zo dat ik alles verzon, maar ik wilde uitstralen dat ik een vrolijke, zelfstandige, alleenstaande moeder was. Mezelf maakte ik wijs dat ik mijn leven prima vond. Een man had ik niet echt ergens voor nodig, alleen om af en toe seks mee te hebben.

Ik heb het jaren volgehouden. Mannen kwamen en gingen, maar ze waren nooit relatiemateriaal. Ik hield het altijd luchtig en gedroeg me als de ideale minnares. Mijn gevoelens liet ik erbuiten. Voor mijn omgeving deed ik een beetje vaag over mijn affaires, maar ik liet wel altijd merken dat ik aan mannen geen gebrek had. Alles om maar niet sneu gevonden te worden…

Vorig jaar werd mijn moeder ernstig ziek en raakte ik mijn baan kwijt. Ineens zat ik thuis en had ik grote zorgen. Er was niets meer om luchtig over te doen.

De man met wie ik op dat moment verkeerde, vond me toen ik verdrietig was ineens een stuk minder leuk, dus die liet al snel niets meer van zich horen. Ik kon mijn zorgvuldig in stand gehouden zorgeloze imago niet langer volhouden en stortte in.

Voor het eerst drong tot me door hoe alleen ik was. De psycholoog bij wie ik terechtkwam, had niet heel lang nodig om mijn zeepbel door te prikken. Ik moest ontzettend huilen en schaamde me ook. Vooral omdat ik mezelf al die tijd zo heb misleid.

Inmiddels gaat het beter. Ik heb mijn ‘overlevingsmasker’, zoals mijn psycholoog het noemt, afgelegd en probeer me kwetsbaarder op te stellen. Er is op dit moment geen man in mijn leven, dat komt wel weer, als ik zo ver ben dat ik mezelf écht kan laten zien. Tot die tijd maak ik plezier met vriendinnen, we drinken wijn en hebben het over relaties. Precies wat ik nodig heb, haha!”

Je las een artikel van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.