Annemiek (41) haalde haar leven overhoop voor een man en toen viel het tegen…

Regelmatig vertelt een lezeres over haar liefdesleven. Ditmaal Annemiek (41) die haar leven tevergeefs overhoop haalde voor nieuwe liefde.

"Ik was nog maar begin twintig toen ik met Richard trouwde. We volgden de weg die iedereen in onze omgeving volgde: we kochten een huis en kregen drie kinderen.

Maar toen de jongste naar school ging, besefte ik dat er behalve onze kinderen eigenlijk niets meer was wat ons bond. We hebben veel gepraat, zijn zelfs in therapie geweest maar eigenlijk was wel duidelijk dat we totaal niet bij elkaar pasten.

Hoewel hij gewoon door wilde gaan met onze relatie, besloot ik te willen scheiden. Op mijn gehuurde bovenwoning kwam ik er al snel achter dat een leven zonder man ook niet is wat ik wilde en daarom schreef ik me in op allerlei datingsites.

Het was een leuke tijd, ik ging uit met allerlei mannen en met een van hen klikte het enorm. Dat hij aan de andere kant van het land woonde, was lastig maar: liefde overwint elke afstand. Dacht ik.

Na een halfjaar heen en weer rijden nam ik de grote beslissing om met de kinderen bij hem in te trekken. Richard was natuurlijk not amused, want er zat er in plaats van twee kilometer tweehonderd kilometer tussen hem en de kinderen. Die zomervakantie gebruikten mijn kinderen en ik om te wennen aan ons nieuwe huis en de omgeving te ontdekken.

Mijn nieuwe liefde was geen kinderen gewend en dat was te merken, vanaf dag één waren er botsingen. Ik zat ertussenin en voelde me al snel de scheidsrechter. De kinderen hadden mij heel erg nodig voor support, en tegelijkertijd waren ze boos omdat ik hen uit hun vertrouwde omgeving had gehaald. En ook Koen, mijn nieuwe vriend, had het moeilijk met de situatie. Hij had zich niet gerealiseerd hoe zijn leven zou veranderen met mij en de kinderen erbij.

De situatie verbeterde iets toen de kinderen naar school gingen. Flexibel als ze waren, maakten ze nieuwe vrienden op school en de sportclubs. Ondertussen maakte ik van zijn huis mijn huis en daarvoor gebruikte ik een groot deel van de uitkoopsom die ik na de scheiding had gekregen.

Ik liet alles verven, kocht nieuwe meubels en ook de tuin liet ik opnieuw aanleggen. Van het geld dat ik nog over had, kocht ik een goede auto voor mezelf, want ik maakte natuurlijk veel kilometers als ik mijn kinderen weer naar hun vader moest brengen.

De botsingen tussen mijn kinderen en vriend bleven. En ik bleef ertussen zitten. Op den duur was de sfeer echt niet meer te harden; we gingen steeds meer langs elkaar heen leven om discussies uit de weg te gaan. Uiteindelijk hebben we het nog drie jaar volgehouden, maar toen was de koek echt helemaal op.

Ik besloot te vertrekken en weer moesten mijn kinderen afscheid nemen van vriendjes, school en clubs. Opnieuw waren ze boos dat ik ze weghaalde van de plek waar ze gelukkig waren. En ik kon ze hun boosheid ook niet kwalijk nemen, ik voelde me schuldig.

Nu ben ik weer terug bij af. Het geld dat ik had, zit in het huis van mijn ex-vriend. Het huurhuisje waar ik woon, is maar voor tijdelijk en ik solliciteer me suf maar heb nog steeds geen baan. Ook de kinderen, die nu op de middelbare school zitten, hebben moeite hun draai weer te vinden. Wel heb ik weer een nieuwe vriend, maar samenwonen of verhuizen - ik moet er niet aan denken."

Je las een artikel van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.