Anke (46): 'Ik was de strenge moeder, van papa mocht alles'

Regelmatig deelt een lezeres iets over haar liefdesleven. Deze week de 46-jarige Anke waarbij er spanning in haar relatie kwam toen het niet goed ging met hun dochter.

Door Femke Sterken

Anke (46): “Ik viel als een blok voor John. Hij was lief, maar ook stoer en zelfstandig. Door zijn drukke baan zag ik hem niet veel, maar als hij er was, hadden we het fijn samen. De zorg voor de ­kinderen kwam op mijn schouders en dat voelde goed. We waren gelukkig. Dat veranderde toen onze dochter Emma in de problemen kwam.

DEPRESSIEVE PUBER

Ze was twaalf en in het all inclusive resort waar we op vakantie waren, pakte ze van al het lekkers dat er was, alleen wat ­tomaat en komkommer. Het was me al opgevallen dat ze veel met eten bezig was en ik waarschuwde mijn man. “Dat zal wel meevallen”, zei hij. Van een vrolijk meisje zag ik haar veranderen in een ­depressieve puber. John had daar geen oog voor. Hij was veel op reis en als hij wel in Nederland was, kwam hij ’s avonds laat thuis. Ik waarschuwde hem vaak dat het niet goed ging met Emma, maar hij nam het niet serieus.

GEZINSTHERAPIE

Toen ze op haar veertiende op mijn aandringen naar een kliniek ging, kreeg ze de ­diagnose boulimia. Daarnaast dronk ze stiekem ­alcohol en bleek ze zeer verslavingsgevoelig. We gingen in gezinstherapie, waar pijnlijk duidelijk werd hoe verschillend John en ik met onze dochters ­omgingen. Ik was die strenge moeder die haar kinderen beschermde, hij was de papa van wie alles mocht.

HET WAS VOORBIJ

De therapeut vertelde dat we sámen de macht moesten nemen. John knikte, maar liet zich diezelfde dag weer manipuleren. Als ik Emma verbood om te drinken, vond hij dat ze wel een drankje mocht. Keer op keer viel hij me af waar ze bij stond. John en ik praatten niet meer, we schreeuwden alleen nog ­tegen elkaar. En na elke ruzie zakte de liefde die ik voor hem voelde dieper weg. Na de zoveelste scheldpartij besefte ik dat ‘ wij samen’ er al een paar jaar niet meer was. Het was voorbij.

SCHEIDING

Terwijl mijn dochter in een kliniek zat, tekende ik de scheidingspapieren. Het was beter voor iedereen. Dat dacht ik ­tenminste, maar John was boos en ­overtuigde de meiden om bij hem te komen ­wonen. Dat is bijna een jaar geleden en ik zie ze nauwelijks. Emma heeft een terugval gehad maar John greep niet in. Soms maak ik me zo’n zorgen om haar dat het pijn doet. Als ik aan John denk, voel ik alleen maar woede. Hij had achter me moeten staan. In voor- en tegenspoed. Ooit ­waren we zielsgelukkig ­samen, maar die tijd lijkt ­eindeloos ver weg.”

Je las een verhaal van Libelle. Libelle.nl is dé website voor alles wat vrouwen willen weten, van persoonlijke verhalen tot handige lifehacks. Van entertainment tot koninklijk nieuws.