Raymond van de Klundert en Anne de Jong: 'Op onze bruiloft waren een hoop exen aanwezig'

Hun eerste ontmoeting was in het klaslokaal. Hij volgde een coachopleiding bij haar. Zij had net drie maanden sabbatical gehad en kwam terug op het werk, waar collegae zeiden: ‘We moeten de les beginnen met een uitleg over geheimhouding en veiligheid, want we hebben Kluun in de klas.’ Ze antwoordde schouderophalend: ‘Wie kent Kluun nou. Het zal wel loslopen.’ Hij was direct van haar onder de indruk, zij vond hem grappig en slim, maar zag hem toch vooral als haar leerling.

Fastforward naar twee jaar later. Anne vroeg Raymond om marketingadvies voor haar nieuwe boek. Hij stemde in en stelde slim een etentje voor, ofwel een avondvullend programma, bij de Italiaan bij hem om de hoek. De gesprekken vlogen over tafel. Direct was er verbinding, verdieping. Bijzonder, ze kenden elkaar amper. Jezus, wat is ze inspirerend, dacht hij. Maar ik heb een vriend, dacht zij. Als een soort Gilles de la Tourette gooide ze het eruit: ‘Ik heb een relatie!’ – bang dat het de magie tussen hen zou beëindigen. Zonder kus namen ze afscheid. Anne stapte op haar fiets, Raymond keek haar na en stond nog twintig minuten voor zich uit te staren, volledig van de kaart. Die nacht stuurde hij een liefdesbekentenis: ‘Ik weet dat jij me altijd zal blijven boeien en ik weet dat het andersom ook het geval is. Wij passen bij elkaar. Ik zou morgen voor je gaan.’

Aantrekkingskracht

Wat een vurige start.
ANNE: ‘Een week later zagen we elkaar weer. Ik ga nog één keer afspreken en dan stop ik, dacht ik. Net als met diëten: je houdt nog één chocoladedag en morgen begin je met een schone lei. Maar natuurlijk was er weer die aantrekkingskracht. Met daarbij een angst: ik was bang voor zijn image, voor wie hij was. We zoenden. Ik zou nooit een dubbelleven kunnen leiden, want meteen ging ik naar mijn partner om te zeggen dat ik verliefd was geworden en dat ik dat wilde uitzoeken. Soms leef je samen, maar ben je al heel lang niet meer blij. Dat was wat er bij mij aan de hand was in mijn vorige relatie.’

RAYMOND: ‘Mijn liefdesbekentenis lag er al. Ik was meteen heel serieus. Kort daarna ging ik naar Mykonos om te schrijven aan het boek Familieopstelling, Anne vloog me achterna. Er was geen houden meer aan.’

'De cultuur die er heerst, zorgt er ook voor dat je je niet snel kwetsbaar opstelt', vertelt ze in de nieuwe Nouveau.

Bekijk ook

Froukje de Both: 'Ik liet mensen niet zomaar heel dichtbij komen'

Flirten

Anne, je sprak eerder over Kluuns imago. Voelde je nog twijfels?
ANNE: ‘Iedereen kent zijn imago uit de tijd van Komt een vrouw bij de dokter. Vreemdgaan, altijd met vrouwen bezig, het stond op zijn voorhoofd geschreven. Ik was bang dat ik bang zou worden en niet de leukste versie van mezelf zou kunnen zijn. Vanaf het begin heeft Ray heel erg zijn intentie gedeeld: dat hij voor mij zou gaan en dat hij helemaal niet iemand is voor een open relatie. Dat was niet gespeeld. Grappig genoeg is Ray een van de veiligste mannen die ik ken.’

RAYMOND: ‘Er is een verandering ten opzichte van vijftien jaar geleden. Een goede vriendin zei ooit: ‘Je bent best een goeie gast, je moet alleen nog wat huiswerk doen.’ Steeds vaker vroeg ik me af: vanwaar die overdreven interesse in vrouwen, wat wil ik ermee? Wie wil ik zijn en hoe wil ik oud worden? Ik heb heel veel aan mezelf gewerkt. Met therapie. Een retreat bij Hoffman Institute, ‘When you’re serious about change’, wat ik in Familieopstelling persifleer, maar wat echt heel goed was. Of je nou met een gok- of alcoholverslaving aan de bak gaat of, zoals ik, wil werken aan monogamieissues, het draait om het kiezen van het juiste pad: ga je links of rechts – wie wil je zijn? Ik koos voor eerlijkheid. Geen geheimen meer. Omdat liegen en bedriegen voor mezelf niet fijn voelt en precies wat Anne zegt: als partner word je er bang van. Harry Mulisch kreeg eens de vraag of hij nog steeds zo’n womanizer was. ‘Dat zou wel heel triest zijn op deze leeftijd,’ antwoordde hij. Dat gold ook voor mij. Ik vind het hartstikke leuk als mannen met Anne flirten omdat ze haar aantrekkelijk of grappig vinden, en ook met mij, een man on stage, wordt heus geflirt. Maar terug flirten, iemand het idee geven een kans te kunnen maken, voelt niet goed meer. Ik kon altijd redelijk goed liegen. Nu niet meer. Anne kent mijn verleden – net als de rest van Nederland, al is niet alles wat ik schreef waargebeurd – en zo’n verleden valt niet weg te wuiven. Als partner heb je het recht om je bezorgdheid te laten merken. Toen ik Anne ontmoette had ik net mijn ‘huiswerk’ afgerond. Ze trof me op het beste moment.’

ANNE: ‘Tijdens de vele gesprekken die we hierover voerden gaf Ray me nooit het gevoel dat ik zeurde. In mijn werk als relatiecoach zie ik soms dat er pijn is geweest, dat de ander heus even luistert wat die pijn is, maar dat er vervolgens gezegd wordt: ‘Nu hebben we het er genoeg over gehad.’ Stellen horen elkaar niet genoeg. Dat deed Ray wel heel goed. Als je zo gehoord wordt zoals ik, raak je gauw uitverteld. Het is al jaren geen onderwerp meer.’

Bruiloft

In 2021 trouwden jullie. Op de bruiloft waren ‘een hele hoop exen’ aanwezig.
ANNE: ‘Dat hebben we ooit geroepen tegen de pers ja.’

RAYMOND, lachend: ‘Alle exen van de jaren tachtig tot de jaren nul, het was een drukke bedoening.’

ANNE: ‘We zijn allebei loyale mensen. Ray ging voor me op een knie toen we op Ibiza waren, mijn twee en Ray’s drie kinderen waren erbij. Na het aanzoek belden mijn kinderen naar hun vader, Rud, en Ray’s kinderen naar hun moeder Nathalie. Zij waren de eersten die het nieuws hoorden. Met onze exen hebben we een goede vriendschap die speelt rondom de kinderen.’

RAYMOND: ‘Op de bruiloft draaiden we het lied In My Life van The Beatles. ‘There are places I’ll remember. All my life, though some have changed... All these places had their moments. With lovers and friends I still can recall… In my life I’ve loved them all.’ We toostten met de boodschap: we gunnen iedereen het gevoel dat je je cynisme niet laat zegevieren in de liefde. Het lukte Anne en mij om net zo verliefd te worden als vroeger, mét kinderen, mét serieuze relaties in het verleden. Zonder dat liefdesverleden waren we niet geworden wie we nu zijn.’

Benieuwd naar de rest van het interview met Raymond en Anne? Je leest het in de nieuwe Nouveau. Vanaf nu in de winkel!