Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

De relatiegeheimen van Maarten van der Weijden en zijn vrouw Daisy

Ze hebben samen heel wat meegemaakt, maar zijn er sterker uitgekomen: Maarten van der Weijden en zijn vrouw Daisy over hun relatiegeheimen.

Maarten van der Weijden en zijn vrouw Daisy

Maarten van der Weijden doet de Elfstedentocht weer, maar nu ook fietsend en lopend

Hij heeft het al vaker gedaan, de Elfstedenzwemtocht. Maar deze week legt Maarten van der Weijden de lat voor zichzelf nog hoger. Hij gaat voor een Elfstedentriatlon: 200 kilometer zwemmen, 200 kilometer fietsen en 200 kilometer wandelen. 

In 2018 deed Van der Weijden voor het eerst een poging om de Elfstedenroute zwemmend af te leggen om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Die poging moest hij na 163 kilometer opgeven omdat hij ziek werd. Een jaar later lukte het bij een tweede poging wel. Hij legde de 195 kilometer toen af in drie dagen en ruim twee uur.

Ook met deze Elfstedentriatlon is het weer de bedoeling geld op te halen voor kankeronderzoek. Mensen kunnen een stukje meezwemmen, fietsen of wandelen, met als doel nog meer geld in te zamelen.

Het is een hele onderneming, maar hij kan gelukkig ook nu weer rekenen op de steun van zijn vrouw Daisy. In Nouveau vertelden Maarten en Daisy eerder over de kracht van hun relatie, dat interview lees je hier ⬇️

Maarten – de liefde voor Daisy

Nouveau

‘In het voorjaar van 2006 was ik op trainingskamp op Cyprus, toen ik via Hyves een vriendschapsverzoek kreeg van Daisy. Wel grappig: mijn kamergenoot Gijs kreeg precies zo’n vriendschapsverzoek. Behalve trainen, eten en slapen was er niet veel spannends te doen, dus we doken er allebei bovenop. En ja, ik wilde wel winnen.

Daisy en ik hadden al snel intensief contact. Begin augustus spraken we af in Utrecht, waar zij pedagogiek studeerde. Het regende en ze was op de fiets, dus ze kwam aanzetten als een verzopen katje. In een knuffelige wollen trui, of misschien verzin ik die erbij. In elk geval had ik meteen iets van: ik moet haar troosten, voor haar zorgen. Ik weet nog dat we het hadden over het lot. Volgens Daisy was alles voorbestemd, een idee waar ik een beetje jeuk van krijg. Dat zei ik ook, maar het bijzondere was, dat het ondanks dat meningsverschil leuk bleef. We plaagden elkaar ermee.

Eigenlijk was het meteen dik aan. Eind september gingen we al met elkaar op vakantie en niet lang daarna woonden we samen in Eindhoven. Ik zwom toen al veel en was daarna vaak moe, dus Daisy moest zich flink aan mij aanpassen. In oktober 2007 kwam er een zuurstoftentje in huis en werden mijn voorbereidingen voor de Olympische Spelen van 2008 nog intensiever: zeven uur per dag zwemmen, vijftien uur in de tent. Toen Daisy eind november op haar verjaardag per se uit eten wilde, ging ik met tegenzin mee; liever had ik langer in de tent gezeten.

Ik kan monomaan zijn, of beter gezegd: heel goed focussen. Sinds ik acute leukemie heb gehad, weet ik dat het leven zomaar kan stoppen. Een wake-up call; voortaan wilde ik alleen nog doen wat ik zelf belangrijk vond. In januari 2008, op trainingskamp in Venezuela, besefte ik dat Daisy me belemmerde. Dat ik niet meer verder kon met haar. Met die boodschap heb ik haar toen gebeld. De liefde opofferen aan de sport? Nee, ik had die ruimte gewoon nodig. Zwemmen was wie ik was.

Na een paar maanden zocht ik wel weer een beetje contact en toen ik goud had gewonnen, probeerde ik vrijwel meteen Daisy te bellen. Achteraf zeg ik: de breuk is goed geweest, zeker ook voor haar. Ze had veel nagedacht en realiseerde zich dat ze zelf ook ruimte moest pakken. Ik kreeg een andere Daisy terug.’

Daisy – de liefde voor Maarten

Nouveau

‘Mijn broer en zusje zaten bij het openwaterzwemmen in de selectie bij Maarten en Gijs, die ze allebei hadden toegevoegd op Hyves. Ik zwom minder goed, maar dacht: leuk idee. Dat Maarten én Gijs heel enthousiast reageerden op mijn vriendschapsverzoek, vond ik grappig; verbazingwekkend ook, totdat ik doorkreeg dat er een competitie gaande was. Echt iets voor Maarten.

In de Hyves-gesprekken vond ik hem meteen leuk. Hij stelde andere vragen dan de jongens die ik kende, dacht duidelijk meer over het leven na. Bij onze eerste ontmoeting gingen we ook meteen de diepte in. Dat bleef zo, ook al dachten we over veel dingen anders. Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk om vriendschappen te onderhouden en tijd door te brengen met familie, terwijl Maarten bij het eerste het beste verjaardagsfeestje zei: “Hoezo moet ik mee? Ik vier mijn eigen verjaardag niet eens.”

Al vrij snel maakte Maarten me duidelijk dat zwemmen bij hem bovenaan stond. “En daarbuiten sta jij op één.” Die tweede plaats bracht me wel aan het twijfelen. Ik was jong, nog erg op zoek naar aandacht en bevestiging, en besefte dat Maarten me op dat punt niet erg zou gaan helpen. Maar ik kan me wel aan hem optrekken, dacht ik nog. Ook niet waar. Het signaal dat hij steeds nadrukkelijker uitzond, was: “Doe vooral je eigen ding.”

Ooit had hij verteld dat hij verkeringen altijd netjes face to face uitmaakte. Toen hij ineens belde uit Venezuela en er een punt achter zette, was ik dus uit het veld geslagen én boos. Bij het ophalen van mijn spullen heb ik nog een oud krantenbericht over een verloren wedstrijd achtergelaten: ‘Gemiste kans Van der Weijden’. Door gesprekken met een psycholoog ging ik geleidelijk aan wel begrijpen dat de basis van onze relatie totaal scheef was geweest: ik had me onder Maarten opgesteld.

Tijdens Maartens zwemrace in Beijing zat ik op een camping in Zuid-Frankrijk. Weg van alle aandacht voor hem, al was het contact weer voorzichtig hersteld. Het bereik was ook slecht, dus hij kreeg me pas een dag later aan de telefoon. In dat gesprek voorspelde hij: “Vanaf nu is alles anders.” Dat merkte ik ook: vrouwen stonden in de rij om met hem op de foto te mogen. Toch voelde het tussen ons meteen weer goed en vertrouwd. Al wist ik vanaf dat moment: gouden plak of niet, binnen onze relatie zijn we evenveel waard.’

Nouveau

Hoe zag jullie nieuwe leven eruit na de breuk?  

Daisy: ‘Ik bleef in eerste instantie bij mijn ouders in Zeeland wonen, omdat ik me niet opnieuw afhankelijk wilde maken van Maarten. Maar het ging zo goed tussen ons, dat ik na anderhalf jaar een baan in Venlo aannam en weer bij hem introk. Hij was toen al gestopt als topsporter en had zelf ook een baan, bij Unilever. Ons leven was dus totaal anders dan eerst, met vrije weekends en avonden.’

Maarten: ‘Ik had inderdaad meer aandacht voor jou, hoewel ik ook behoorlijk veel tijd in mijn baan stopte. Bij Unilever werk je met targets en ik hou nu eenmaal van ergens voor gaan. Maar zo erg als met dat zuurstoftentje is het nooit meer geworden. Ik wilde geen slaaf meer zijn van mijn eigen prestatiedrang.’

Op welke plaats stond het zwemmen na Beijing?

Maarten: ‘Het was geschrapt van de lijst.’

Daisy: ‘Je besteedde meer tijd aan onderzoek dat bewees dat aftrainen niet nodig was, dan aan het aftrainen zelf.’

Maarten: ‘In de basis ben ik ook niet echt een sportliefhebber.’

Daisy: ‘Eigenlijk ben je heel lui.’

Maarten: ‘Behalve als ik een doel heb. Maar sport op zich is geen doel. Het is vooral een middel om het beste uit mezelf te halen.’

Daisy: ‘Ik liep weleens hard en soms ging jij mee. Op een gegeven moment zijn we ons daarbij doelen gaan stellen. Dat resulteerde in twee marathons.’

Maarten: ‘Maar ik was er niet goed genoeg in. Dat maakte het te weinig uitdagend om mee door te gaan.’

Daisy: ‘Ik doe het nog wel, al is de insteek veranderd sinds we twee jonge dochters hebben. Mijn doel is nu vooral: rust in mijn hoofd.’

Toch keerde het zwemmen terug op de agenda, denk maar aan de dubbele Kanaaloversteek en uiteraard de Elfstedenzwemtocht. Steekt de oude Maarten dan ook weer de kop op?

Daisy: ‘Facetten wel, maar zeker niet helemaal. Dat kan ook niet met een gezin. Bovendien hebben we nu een eigen bedrijf waarvoor Maarten veel presentaties geeft, dus daar gaat ook energie heen.’

Nouveau

Het bedrijf draait om Maarten. Speelt hij daardoor toch niet weer een bepalende rol?

Daisy: ‘Ik zie dat anders. Maarten is het middel om het doel te bereiken dat we samen voor ons zien.’

Maarten, met gespeelde verbazing: ‘Beschrijf je míj nou als een middel?!’

Daisy, gedecideerd: ‘Ja, jij bent het product. Of in elk geval de kern van ons verhaal, dat niet alleen gaat over hoe je optimaal kunt presteren, maar ook over de pech als je getroffen wordt door een ernstige ziekte. En over wat we daar als samenleving aan kunnen doen.’

Maarten: ‘Met de Elfstedenzwemtocht hebben we ruim 4,7 miljoen euro opgehaald. Dat geld gaat allemaal naar kankeronderzoek.’

Daisy: ‘Eerlijk gezegd heeft het even geduurd voordat ik me zeker voelde van mijn waarde binnen het bedrijf. Het hielp ook niet, dat ik in het begin vragen kreeg als: “En wanneer ga je weer werken?” Maar nu weet ik: dit is mijn manier om maatschappelijk betrokken te zijn. Een mooie, drukke baan. Daarnaast neem ik het grootste deel van de zorg voor de kinderen op me, want jij bent nu eenmaal vaak op pad. Logisch, de mensen willen jou zien.’

Maarten: ‘We bedenken alles samen, dus ook de Elfstedenzwemtocht. Zonder jou had ik bovendien veel eerder opgegeven. Jij was de enige die me op de laatste dag weer het water in kon krijgen. Ik vind het mooi dat we elkaar als tegenpolen vinden in een gemeenschappelijk doel. Het gaat echt niet altijd vanzelf, maar het lukt.’ 

Denken jullie nog steeds over veel dingen verschillend?

Daisy: ‘Nou, het is niet zo dat we alles voortdurend moeten bevechten. Over fundamentele zaken denken we hetzelfde, hoor. We zijn bijvoorbeeld allebei opgegroeid in een dorp, en zo’n jeugd met veel rust en ruimte gunden we onze kinderen ook. Dus wonen we nu landelijk. Rechtsaf ga je naar de supermarkt en linksaf betekent de polder in. Ik mis de stad alleen als ik in de stad ben.’

Maarten: ‘Wat die verschillen betreft: ik denk dat het een beetje een mengelmoes is geworden.’

Daisy: ‘We zijn naar elkaar toe gegroeid, zonder onszelf te verliezen. Dat is belangrijk binnen een relatie.’

Maarten: ‘Ik kan nog steeds in mijn eigen wereld zitten, maar ik realiseer me nu beter hoeveel plezier en warmte ik krijg uit het contact met anderen. Dat sociale komt echt door jou.’

Daisy: ‘Terwijl ik door jou wat harder en zakelijker ben geworden. Dat kon ook geen kwaad.’

Maarten: ‘Natuurlijk schuurt het nog weleens tussen ons. Ik ben bijvoorbeeld meer van de lange termijn, terwijl jij het hier en nu leuk wilt hebben.’

Daisy: ‘Ja, dan hebben we eindelijk eens niets in de agenda staan en denk ik: vandaag gaan we erop uit met het gezin.’

Maarten: ‘En ik weet dat er een paar megadrukke dagen aankomen, dus ik denk: nu even tijd voor mezelf.’

Daisy: ‘Vroeger werd ik heel boos om dat soort dingen, maar dat heb ik nu minder. ’s Avonds kunnen we er altijd een fatsoenlijk gesprek over voeren. Daardoor blijft het niet hangen.’

Wat hebben jullie van elkaar geleerd?

Maarten: ‘Ik heb geleerd dat nú een fijne dag ook belangrijk is.’

Daisy: ‘Als iemand het vroeger niet met me eens was, zag ik dat als een persoonlijke aanval. Maarten zit veel rationeler in elkaar: hij beargumenteert zijn standpunt, maar luistert ook naar dat van de ander. Door hem ben ik gaan inzien dat het prettig kan zijn om een andere mening te horen. Dat het kan leiden tot nieuwe inzichten, je verder kan helpen. En minstens zo belangrijk: door Maarten heb ik geleerd om minder te twijfelen aan mezelf en uit te gaan van mijn eigen kunnen.’

Kunnen jullie elkaar vergelijken met een plant, een dier en een geur?

Maarten over Daisy:

Plant: ‘Een plumeria frangipani. Die sierplant “ontdekten” we samen op Bali. Hij heeft mooie, lekker ruikende bloemetjes die verdacht veel lijken op een “daisy” ofwel madeliefje.’

Dier: ‘Een giraf. Daisy is helemaal niet zo groot, maar in ons gezin heeft zij het volledige overzicht en stijgt ze figuurlijk boven me uit. Bovendien lijken giraffen rustig aan te doen, maar ze kunnen ook razendsnel bewegen en veel voor elkaar krijgen.’

Geur: ‘Citrusvruchten. Daisy is spontaan en lacht veel, lekker fris!’

Daisy over Maarten:

Plant: ‘Een passiebloem. Een eigenwijze klimmer die snel zijn eigen pad kiest, met bloemen waar je naar kunt blijven kijken. Een beetje een out-of-the-box plant.’

Dier: ‘Een koala. Maarten is een enorme kroel. Als hij koala-afmetingen had, zou hij ongetwijfeld de hele dag om me heen hangen. Verder spenderen koala’s vier uur per dag aan eten en twintig uur aan slapen. En ze kunnen zwemmen. Bij elkaar zijn dat Maartens favoriete bezigheden.’

Geur: ‘De chardonnay van wijnboerderij Moreson, waar Maarten en ik getrouwd zijn. “This wine is impossible to say no to”, en dat is ook precies wat ik niet gedaan heb!’

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in

Interviews
  • Nouveau