Daphne Deckers over haar moeder: 'Bij haar is liefde een werkwoord'

Zorgethicus Doret van der Sloot interviewt vrouwen over de invloed die de zorg van hun moeder op hun carrière heeft gehad.

Ditmaal Daphne Deckers over haar moeder Miep. Het enige waarin ze niet op elkaar lijken, is de manier waarop zij zich uiten: ‘Over de liefde spreekt ze niet.’

DOCHTER Daphne Deckers

GEBOORTEJAAR 1968

GEBOORTEPLAATS Nijmegen

CV Bestsellerauteur, presentatrice, actrice.

MOEDER Marie Michelle Gerardine

GEBOORTEJAAR 1944

GEBOORTEPLAATS Maastricht

CV Kunsthistorica, auteur, huisvrouw.

‘Met de wind vol in de zeilen heb ik – even afkloppen – een ongelooflijk mooie carrière kunnen maken. De afgelopen vijfentwintig jaar zijn er meer dan een miljoen van mijn boeken verkocht, mijn laatste kinderboek Vrienden maken wordt ook in China, Duitsland, Amerika en Engeland uitgegeven.

Privébeeld: Daphne als baby met haar tante

En eerlijk is eerlijk, het voelt als een grote verantwoordelijk­heid om mijn dromen ook echt waar te maken. Mijn oma, moeder en tantes zijn met eenzelfde potentie geboren, maar hadden niet de ruimte en gelegenheid om daar iets bijzonders mee te doen.

Arbeidersgezin

Mijn moeder is geboren als vierde kind in een Maastrichts arbeidersgezin van zes. Ze overleefde maar net de kroep, een zeer ernstige bacteriële infectie. Iedere dag ging mijn oma naar het ziekenhuis, steeds trof ze op de afdeling één baby minder aan. Uiteindelijk bleef alleen haar Miep over, een overlever.

Privéfoto

Het leven van mijn oma moet ongeloof­lijk zwaar zijn geweest. In het rooms-katholieke zuiden werden veel kinderen verwacht, die met zeer beperkte middelen moesten worden grootgebracht. Daar hoor je de vrouwen in mijn familie nooit over klagen.

Nonnenschool

Dat is trouwens niet helemaal waar, mijn moeder heeft wel degelijk een klacht over haar jeugd. Ze wilde graag studeren, maar moest naar de nonnenschool. Het enige wat ze daar ‘leerde’ was het wassen en strijken van linnengoed dat door rijke klanten aan de poort werd afgeleverd. Ze kan nog steeds woedend worden als ze vertelt over de helse druk waaronder de nonnen meisjes zoals zij lieten werken.

Privébeeld | Miep en Johan leerden elkaar kennen tijdens carnaval

Het is dus volstrekt logisch dat Miep ver­langde naar een minder conventioneel, ‘bohemian’ leven. Toen ze tijdens carnaval aanliep tegen een knappe student, met de baard en snor van een kunstenaar, viel ze daar natuurlijk als een blok voor.

Achteraf durf ik wel te zeggen dat het leven met mijn vader haar toch niet de uitweg heeft geboden waarnaar ze ten diepste verlangde.

Getty Images | Daphne in 1997

Ik heb altijd mijn eigen plan getrokken. Toen ik tien jaar was, kochten mijn ouders een grote boerderij in het kleinste dorp van Nederland. Wanneer ik mijmerend uit mijn raam keek, wist ik dat er veel meer moest zijn dan ons kleine leventje op het platteland. Ik droomde over een bestaan in de schijnwerpers.

Voor Miep was mijn puberteit een lastige periode, achteraf heeft ze weleens gezegd dat ik onhandelbaar was. Maar dat ik mijn eigen koers bepaalde, heeft ze altijd onder­steund, ze vond oprecht dat ik mijn hart moest volgen.

Edelsmid

Natuurlijk had mijn moeder zelf ook verlangens, wensen en talenten. Ze is intelligent en haar handen kunnen alles maken. Het liefst was ze edelsmid geworden, maar ze kon het goud en zilver dat je als student zelf moest meebrengen niet betalen.

Privéfoto | Daphne's ouders Johan en Miep met haar dochter Emma

De kunstacademie zou haar ook goed hebben gepast. Maar mijn vader bepaalde dat ze na de avondmavo en -vwo een master in de kunstgeschiedenis zou halen. Volgens mij zit dat haar nog steeds niet helemaal lekker.

Op de boekenplank in onze woonkamer stonden de boeken die mijn ouders hebben geschreven. Mijn vader publiceerde over biologie, mijn moeder over kunstgeschiedenis.

Lezen en schrijven

Al vroeg wist ik dat ik later ook wilde schrijven. Boeken, maar ik droomde ook over scenario’s voor Disneyfilms. Dat ik dol ben op de verhalen van Disney komt door mijn moeder. De gelukkigste uren in haar jeugd bracht ze door op een houten bankje in de verenigingszaal: voor tien cent konden arme kinderen daar naar de film. Ze is altijd verliefd gebleven op die kinderverhalen.

ANP

Dat ik fotomodel ben geworden, komt eigenlijk ook door mijn moeder. Stiekem deed ze mee aan een schrijfwedstrijd van de Cosmopolitan, wat resulteerde in een schrijfopdracht voor het blad.

Toen ze door collega’s van die glossy werd uitgenodigd om de finale van een model­lenwedstrijd bij te wonen, mocht ik met haar mee. De host van de show werkte voor modellenbureau Elite; een maand later viel hun contract bij ons door de brievenbus.