Eva Jinek: 'Ik ben gefascineerd door hoe mensen zich herpakken'

Eva Jineks tv­-pauze is bepaald geen rustperiode. Ze verwelkomde dochtertje Salo, brainstormt volop over haar nieuwe talkshow en maakte Droom groot No. 2, een interviewbundel vol inspirerende vrouwen met troostrijke verhalen. In gesprek met Nouveau vertelt Eva over de tegenslagen die ze in het verleden heeft gekend.

Vroeg opstaan

De afgelopen maanden moest presentator/talk­ showmaker Eva Jinek haar vijfjarige zoontje Pax uitleggen waarom mama steeds in het holst van de nacht opstond. Om vier uur ’s ochtends kroop zij achter haar computer om aan haar interview­ bundel Droom groot No. 2 te werken. "Dan is het niet alleen stil in huis, maar ook in de rest van de wereld. Geen apps, geen mails, niemand die wat vraagt. Op dat tijdstip kon ik me het beste concentreren op schrijven, toch niet mijn corebusiness."

Het resultaat: een prachtige opvolger van best­ seller Droom groot. Een verzameling inspirerende verhalen en levenslessen van meer en minder bekende rolmodellen en pioniers die Eva bewondert om hun durf, vindingrijkheid en door­ zettingsvermogen.

Droom groot

Zo deelt kunstenaar en producent Rajae El Mouhandiz hoe ze als kind haar thuis vol geweld ontvluchtte en zelf aanklopte bij Jeugdzorg in de hoop op een betere toekomst. Hoogleraar Anita Elberse vertelt dat ze zonder overleg – ‘Had ik het gevraagd, dan had ik nooit toestemming gekregen’ – een programma voor professionele atleten en studenten opzette. De cursus is nu een van de smaakmakers van het prestigieuze Harvard. En acteur Carice van Houten legt uit dat ze vanwege haar kind niet anders kan dan deelnemen aan klimaatdemonstraties. Online haat neemt ze op de koop toe.

Eva: "Rode draad in Droom groot is dat alle geïn­terviewden iets bijzonders doen of maken, wat hen makkelijk lijkt af te gaan. Maar als je goed kijkt, zie je dat ze allemaal vroeger of later in hun leven hebben moeten vechten om dat te bereiken. Iedereen krijgt te maken met tegenslag. Het draait erom hoe je daarmee omgaat. Ik ben nu vijfenveertig en ik zal nooit uitgeleerd zijn. Heb eeuwige interesse: hoe herpakt hij of zij zich? Het is troostrijk om te lezen hoe anderen, net als jijzelf, daar ook veel moeite voor moeten doen. Hoe ze problemen weten te kanaliseren en om te zetten in iets nieuws en moois. Heel uplifting."

Monique van de Ven is getrouwd met acteur en scenarioschrijver Edwin de Vries, samen kregen ze twee zoons: Nino († 1993) en Sammie (30). In gesprek met Nouveau vertelt ze over de band met haar kinderen.

Bekijk ook

Monique van de Ven: 'We komen op de sterfdag van Nino al 30 jaar samen met dezelfde groep mensen’

Tegenslagen

Heb jij met grote tegenslagen te maken gehad? "Ik zou zeggen: mijn ouders hebben echt wat meegemaakt. Zij moesten op jonge leeftijd vluchten uit Tsjechoslowakije, hebben gestreden om te overleven, kenden armoede. Ik niet. Ik ben nooit iets tekortgekomen op materieel of immaterieel gebied. Ik heb zo’n onwijze mazzel gehad met mijn vader en moeder: zoveel liefde, zoveel aandacht. Ik ben door hen gedragen. In die zin ben ik een verwend meisje dat vergeleken met mijn ouders en de mensen in het boek niks heeft meegemaakt. Hun verhalen ontroerden me, geregeld tot tranen toe. Ik ben een persoon dat snel meeleeft. Ook tijdens mijn programma’s, hoewel ik dat niet altijd wil. Nu, na mijn tweede kind, ben ik nog emotioneler, voor zover dat kan."

Je bent in het verleden wel ontslagen, was dat geen tegenslag? "Ja, bij WNL en Nieuwsuur, maar dat waren professionele tegenslagen. Bij Nieuwsuur was de persoonlijke impact wel groot. Ik vond het heel pijnlijk, dacht dit is einde carrière, het was vernederend. Het stond overal, ook in de roddelbladen. Daar hoort een andere emotie bij: schaamte. Iets wat een terugkerend thema in mijn boek is. Sommigen hebben zich daarvan weten te bevrijden door er heel openlijk over te praten. Ik ben nog niet zover. Ik weet nog dat ik me ook zo schaamde toen mijn vorige relaties uitgingen. Het voelde als falen en dan kwam er ook nog eens bij dat iedereen het wist. Dan stond ik in de rij bij de supermarkt en vroeg de caissière of ik ook Freek Vonk­kaartjes wilde sparen. Toen was het net uit. De mensen in de rij hielden hun adem in. ‘Nee dank je,’ mompelde ik. Ik smolt bijna, zo rood werd ik."

Indrukwekkende foto

In je boek staat een indrukwekkende foto van je vader pal voor een oprukkende tank. In Praag in 1968. Hij kende die foto tot voor kort niet. Wat deed dat beeld met jullie? "Mijn ouders willen eigenlijk niet in de publiciteit en daarom wilden ze niet door mij geïnterviewd worden. Maar natuurlijk heb ik dat op een verkapte manier wel gedaan. Ik ben heel close met ze. Maar pas voor dit boek en door die foto ging ik gericht doorvragen. Ik kwam te weten dat mijn vader Tsjechoslowakije al eerder had willen verlaten, maar hij worstelde ermee dat hij zijn ouders op leeftijd dan moest achterlaten. In eerste instantie dachten mijn vader en moeder: we gaan voor even weg, tot het weer veilig is. Toen ze terugkeerden, zagen ze de verwoesting die was aangericht door het communisme. Ontzettend emotioneel om te ontdekken dat je thuis niet meer je thuis is. Zij hebben veel voor mij en mijn broer opgeofferd. Daarom vind ik dat ik altijd mijn best moet doen, kansen moet grijpen. Al die offers mogen niet voor niks zijn. Ik dacht dat ik daarin uniek was, maar alle kinderen van migranten hebben dat. Van mijn ouders heb ik ook geleerd om risico’s te nemen, om iets te durven. Daarom zei ik ja tegen mijn eerste talkshow en andere programma’s, ook al wist ik niet zeker of het ging lukken."

Benieuwd naar de rest van het interview met Eva? Het hele artikel lees je in de nieuwste Nouveau. Vanaf nu in de winkel!