Laat je inner Wild Thing los, de luipaardlook is hot!

Geen motief is zo'n uiting van emancipatie als de luipaardprint.

Al bijna honderd jaar is de luipaardprint de rode lipstick van fashion. Het motief pept meteen een hele look op, straalt zelfverzekerdheid en kracht uit, ziet er goed uit bij alles en is het geheime wapen van elke fashionista die haar klassiekers kent.

Lola Todd

Aangezien je er momenteel zo'n beetje over struikelt duiken we even in de achtergrond van dit beroemde motief! 

Statussymbool wordt fashion statement

Voor dierenprints in de mode raakten, waren ze – in de vorm van het daadwerkelijke vel – een statussymbool. Vorsten gebruikten huiden als tapijt om hun rijkdom mee te onderstrepen. En jagers meenden dat ze, door bijvoorbeeld de huid van een jachtluipaard te dragen, iets van de snelle en krachtige eigenschappen van het dier overnamen.

'Degene die in de jaren dertig van luipaard een populair modemotief maakte was Jane van Tarzan,' zegt Alexis Walker die 'A brief history of animal prints' schreef. '

Chili Williams

Actrice Maureen O'Sullivan zwierde in zo'n print door de jungle achter Johnny Weismuller als Tarzan aan en opeens zag het publiek luipaardmotieven als avontuurlijk, opwindend en aantrekkelijk.'

Hollywood gaf het goede voorbeeld

De look sloeg aan bij werkende vrouwen die zich er een vleugje glamour mee gaven. Wie wilde meetellen, had minimaal een blouse of een sjaal met zo'n print. En wie heel rijk was, droeg er een jas van de daadwerkelijke vacht.

Zsa Zsa Gabor en  Joan Crawford droegen hun luipaardjas ook bij dertig graden in Los Angeles, Barbara Stanwyck showde haar mof te pas en te onpas en Bette Davis had wel vier luipaardjassen waarin ze transpirerend door Hollywood flaneerde.

En Ava Gardner kon er ook nooit genoeg van krijgen. 

Als influencers van hun tijd inspireerden zij en ook Elizabeth Taylor) vrouwen om ook zo'n pittig printje aan te schaffen: het motief was niet aan te slepen.

En Liz had er ook een hoedje van.

Print met emancipatoir tintje

Het bleek geen rage te zijn, luipaardprint bleef ook in de jaren veertig in trek, met dank aan grote namen als model Bettie Page, een van de bekendste pin-ups van die tijd, die 'Jungle Bettie' speelde in een mini-jurk met luipaardprint.

Gene Tierney

'Vrouwen namen gedurende WOII een deel van het werk over van de mannen die naar het front waren vertrokken,' zegt Walker. 'Het was een periode van vrouwelijk empowerment en groeiende onafhankelijkheid. De look was krachtig en uitdagend, precies wat de vrouwen die niet naar een terugkeer naar het aanrecht verlangden wilden uitstralen.'

Met dank aan Dior

In de jaren vijftig ontpopte Christian Dior zich als de grote aanjager van de look. Of beter gezegd: zijn rechterhand, adviseur en muze Mitzah Bricard.

"Bricard is een van die mensen, ze worden steeds zeldzamer, bij wie hun hele leven om elegantie draait," zei hij over haar. "Van tijd tot tijd komt Madame Bricard van tussen haar hoedendozen uit, zeilt magnifiek binnen, komt met een pijnlijk kritische opmerking, veroordeelt een onfortuinlijke stof met een blik of gaat onverwacht voor een gewaagde kleur." Of een luipaardprintje, dus: ze was er in uit te tekenen.

En dat had weer invloed op andere bekende vrouwen in die tijd.

Spannend, maar chic

Dior liet zich door Mitzah inspireren tot het chique gebruik van prints die hoorde bij de fifties. Elizabeth Taylor adopteerde de look, had een jas in de print en zwom in een luipaardbadpak, getooid met lange diamanten oorbellen.

Brigitte Bardot deed mee en ook Marilyn Monroe wist zich met luipaard nóg verleidelijker te presenteren, zonder dat het de grens van het onbetamelijke overschreed. Jackie Kennedy en zangeres Miriam Makeba waren destijds de laatsten die de look op een chique manier droegen, die insteek had geen schijn van kans meer in de swinging sixties.

Van chic naar sexy

Niet nadat Anne Bancroft als middelbare vrouw in een luipaardsetje een piepjonge Dustin Hoffman had verleid in 'The Graduate' en hippies en easy riders de print omarmden zoals de liefhebbers in de jaren dertig dat deden, vanwege de avontuurlijke, vrije uitstraling.

Juliette Greco was er een van.

Het imago van luipaard veranderde vervolgens snel van chic naar sexy, mede dankzij Diane von Fürstenbergs beroemde wikkeljurk en vamps als Joan Collins, Eartha Kitt en Sophia Loren, die er uitdagend in poseerden, al dan niet in hun boudoir.

Meer is meer

Punkrock omarmde luipaardprint tien jaar later als symbool van autonomie en anarchie, in de jaren tachtig kreeg het motief gezelschap van zebra-, slang-, tijger- en girafprints. Het was toen niet langer een sjaaltje of een hoed, maar onder het motto 'meer is meer' all over animal prints in jurken, jumpsuits en laarzen.

Plus: animalprints werden uniseks, met dank aan Rod Stewart's strakke printbroeken en de bad boys van Guns 'n Roses. Vrouwelijke rockers droegen het op hun beurt om hun dominantie te onderstrepen, een beetje zoals de jagers van ooit.

Cavalli hield de eer hoog

Je zou denken dat luipaard & co daarmee wel hadden gepiekt, maar dan reken je buiten de Italianen. Gucci, Versace en vooral Roberto Cavalli hielden – met hulp van The Nanny - in de jaren negentig de animalprint-eer hoog. Het imago veranderde echter wel van avontuurlijk, chic en onafhankelijk, naar sexy op het vulgaire af.

En met een overdosis prints van Gwen Stefani, de Spice Girls en later de Veerkampjes, vonden fashionista's tijd om de look even af te laten koelen. Animal prints verdwenen nooit helemaal – je bent een klassieker of niet – maar waren toch een jaar of tien niet zo salonfähig.

Koninklijke comeback

Tot de print een koninklijke comeback maakte dankzij koningin Máxima, die in 2016 een fashion statement maakte met een groene Givenchy in jaguarprint.

Er kwam een driedelige combinatie in jachtluipaard bij van Natan, een blouse van luipaard en vorig jaar een chique hooggesloten jurk die ze combineerde met rood, wat voor een vrij spectaculaire combinatie zorgde. Het zag er elegant, modern en krachtig uit, met een instant stijging in zoekopdrachten naar luipaardprint als gevolg. En daarmee is de 'Hear me roar!'  look opgefrist terug van nooit helemaal weggeweest.  

Zo draag je 'm 5 x chic & sassy

• In de natuur dient de tekening ter camouflage van de oorspronkelijke eigenaar. Pas de print subtiel toe en sleep er niet teveel bij, hij valt van zichzelf al op.

• Ga voor een strak, eenvoudig silhouet, het motief doet niets voor wijde rokken, stroken, volants en ruches.

• Kies kleuren die ook in de natuur voorkomen. Een zwart-witte jas in zebra is een chique  blikvanger, een turkoois-roze jas met zebraprint een circusnummer.

• De gouden regel is één printelement per look, zoals een broek met luipaardprint met daarop een zwarte trui. Kies bij voorkeur natuurkleuren als aanvulling.

• De print leent zich ook uitstekend voor accessoires zoals een opvallende riem, een paar schoenen of een tas.

De ene print is de andere niet

Wat in het algemeen 'tijgerprint' of 'panterprint' wordt genoemd, is in werkelijkheid meestal jaguar (grillige rondjes met stippen erin), jachtluipaard (donkere stippen) of luipaard (grillige rondjes zonder stippen erin). De strepen van een tijger zie je vrijwel nooit; als er al strepen worden gedragen, is dat in een zebramotief.

Foto's (c) Getty Images. Deze reportage heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan (c) Nouveau / DPG Media 2022

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in