De beroemde designer wedijverde om de beste gasten met de hertog en hertogin van Windsor.
Hoewel Coco Chanel het grootste deel van het jaar resideerde in de Ritz te Parijs, voelde ze zich meer thuis aan de Rivièra. Daar liet ze in 1929 een witte villa bouwen met uitzicht op Roquebrune-Cap-Martin en de zee.
Het had boogplafonds en veel marmer, de architectuur leek een beetje op het klooster/weeshuis van Aubazine waar ze als kind met haar zusje had gewoond.
De trap was zelfs een replica van die in het klooster.
Coco - dit was haar zitkamer in Villa Pausa - hield erg van de sfeer van 'hanggeraniums en nachtegalen' en van mimosa's (verse jus met champagne); die waren het drankje du jour.
Coco genoot ook intens van het hedonisme aan de Côte d'Azur, destijds nog vooral een speeltuin voor de zeer rijken. "Het leven bestond uit luxe luieren en werd opgepept door gokken en feesten," zo stelt Anne de Courcy in de biografie 'Chanel's Riviera'. "Haar lover, hertog 'Bendor' van Westminster had een jacht, de Flying Cloud, met een crew van veertig man. En mensen die Fruity en Baba werden genoemd, liepen er rond met een luipaard als huisdier."
De enige concurrentie die Coco als gastvrouw had, was die van de hertog en hertogin van Windsor. De hertog was Edward, de ex-koning van Engeland, die voor Wallis Simpson de troon opgaf. Het leven van royals in sociaal ballingschap viel hen niet mee.
Aan de Rivièra speelden ze een beetje koning en koningin van de society, in een enorme villa die was ingericht à la Buckingham Palace: rood, goud en veel Orde van de Kousenband-vlaggen.
De ex-monarch had in Château de la Croë - geen onaardig optrekje - vele dienstmeisjes en lakeien rondlopen, waar met name rijke Amerikanen diep van onder de indruk waren.
Chanel vond het naar verluidt nogal protserig en ouderwets en wist de meest interessante gasten naar Villa Pausa te lokken met logés als schrijver Aldous Huxley (van '1984') en kunstenaars als Jean Cocteau en Salvador Dalí. Alles wat er bij Coco gebeurde was altijd spannender, moderner en meer provocerend dan bij de Windsors.
Ze liet er de dansers van Les Ballets Russes optreden, plantte er lavendel (destijds nog 'armoedeplanten') en zette daar een trend mee en serveerde er de spannendste hapjes. Wallis had het nakijken in Antibes,
Roquebrune-Cap-Martin was the place to be, mede dankzij Coco's spraakmakende cocktails. Waar ze overigens zelf niet van dronk: ze hield het bij champagne en kaviaar, om niet aan te komen.
Anne de Courcy beschrijft in 'Chanel's Riviera' het leven van Coco tussen 1930 en 1944 en hoe de ontwerpster – niet altijd even chic – overleefde tijdens WOII.
Foto's © Alamy, Chanel, Royal Collection Trust, Aimelaime / WikiCommons
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in