Isa en Medina zitten samen aan de gin tonic als de 'goede voornemens' ter tafel komen. En dan krijgen ze ineens een lumineus idee!
Samen in een nieuwe Amsterdamse hotspot zaten we die avond wat verveeld om ons heen te kijken: hoezo hotspot? Meer ‘dertien in een dozijn’. Het werd nog erger toen we de kerstlichtjes in de gaten kregen… Nu al? Oh nee, de feestdagen komen er weer aan! Voor de meeste mensen een warm, gezellig samenzijn, voor ons toch altijd weer een keiharde confrontatie met het alleen zijn. Niet echt iets om naar uit te kijken.
Ons humeur zakte nu echt tot onder nul. Gin-tonic dan maar? Dat kan, zoals jullie weten, nog weleens helpen. Daar ons humeur maar niet wilde opklaren, zaten we binnen no time aan onze derde. Oeps, waren we nu alweer vergeten dat we daar niet meer tegen kunnen? Nee hoor, dit was pure overmacht, beyond our control en inmiddels ook niets meer aan te doen. Ineens kwam het begrip Goede Voornemens ter tafel.
Goede voornemens
Ach, dat was nou leuk, we vergeten de feestdagen en focussen ons alvast op het Nieuwe Jaar! We kregen spontaan zin om allebei een lijstje te maken. Het duurde even voordat we de aandacht hadden van de zeer arrogante, veel te knappe, totaal ongeïnteresseerde barman. ‘He knapperdje.’ Het knapperdje keek ons misprijzend aan. ‘Ik heet Mark, en als ik u was zou ik overgaan op een watertje.’ ‘Hoezo u? Pen en papier graag, als jij tenminste nog weet wat dat is?’
We maakten het geijkte lijstje: minder drinken, te weten gin-tonics, meer sporten, op tijd naar bed, meer leuke dingen met de kinderen doen… En toen werd het stil. Pff, wat een treurigheid, hoe saai kun je worden? Dodelijk! Als we dit daadwerkelijk zouden volbrengen zouden we zeker brave burgeressen zijn, maar was dit werkelijk wat we wilden? We hadden het helemaal gehad met die verrekte goede voornemens!
Kunnen we met dat hele begrip ‘goed voornemens’ niet iets doen waardoor het wel te hachelen is? Moeten we niet een stichting of een goed doel beginnen? Iets significants betekenen voor onze medemens? Een avond organiseren met allemaal BN’ers, of alleen rijke single mannen en natuurlijk heel veel drank… O nee, geen drank meer voor ons.
Voor elkaar
En toen kwam een van ons op het lumineuze idee om voor elkáár goede voornemens te bedenken. Ineens hadden we weer zin in het leven en dartel sloegen we aan het denken. We bestelden wel nog een laatste gin-tonic, om het af te leren. Een van ons begon meteen bloedfanatiek te schrijven en ook nog eens keihard te lachen, mompelend ‘Ja, dit is echt iets waar jij nog aan moet werken,’ en: ‘God, wat zal het een opluchting zijn als je dát niet meer doet.’
De ander viel stil, tot ook zij de geest kreeg en zich met rode konen op het papier stortte. Klaar! Met een verbeten blik keken we elkaar aan en schoven we de vellen over tafel. We lazen de ultieme kritiek op elkaar, die nooit uitgesproken was en nu keihard voor ons lag, zwart op wit, geen ontkomen meer aan. Wat er daarna gezegd werd, houden we even voor ons, maar dat er van alles over en weer ging, waar vervolgens het laatste woord nog niet gesproken is, dat is een feit.
Gelukkig was een van ons zo verstandig om er acuut een einde aan te maken door onze papiertjes, ietwat theatraal doch ferm, in de fik te steken. De ander trok haar van de stoel en samen waggelden we weer intens tevreden met elkaar naar buiten. De knapperd riep ons nog iets na, misschien iets over de rekening? We zullen het nooit weten. Maar onze vriendschap was gered.
Happy New Year!