Isa Hoes (49) en Medina Schuurman (47) zijn beiden actrice en schrijfster. Samen schreven zij Te lijf: de kunst van het mooi ouder worden.
Elke ochtend als we wakker worden, checken we eerst onze social media. Instagram en Twitter trakteren ons dan gratis en voor niets op een glorieuze voorstelling van allerlei variaties van happy faces. De ene nog knapper dan de andere, met strakke, gelukkige lijven op een feestje, een strandje, een bootje en living the happy life!
Tja, daar zitten we dan, met opgezwollen ogen die er tegenwoordig steeds langer over doen om weer in hun oude vorm terug te kruipen, ons dunner wordende piekhaar en die vrolijke lachrimpels die nu blijvende kreukels in het gezicht aan het worden zijn. Om maar te zwijgen over onze gevoelens ná al deze positieve input. Oud, lelijk, uitgezakt, opgeblazen: dat beschrijft het nog het beste.
Goed begin van de dag, nietwaar? En maar niet doorhebben waarom wij ons in de ochtend niet zo happy voelen… Onbewust vergelijken we onszelf met elke foto op Facebook en Instagram en verliezen we die strijd acuut. Iets in ons wil blijkbaar naarstig voldoen aan het heersende schoonheidsideaal, erbij horen. Een ideaal dat we vooral door reclame en andere media krijgen voorgeschreven: jong, fris en fruitig moet het zijn. En alle vrouwen doen eraan mee! Ook wij. Want natuurlijk posten ook wij niet die lelijke foto op Instagram, maar wel die ene waar we zo goed op uit komen. En zo houden we met z’n allen dat beeld van perfectie in stand.
Hier valt voor ons vrouwen nog wel wat werk te doen. Want het is een kwetsbare periode – het ouder worden, je jeugdigheid verliezen in deze zo extreem op uiterlijk gerichte maatschappij. Jeugd die wij soms te krampachtig trachten vast te houden met botox, fillers en ingrepen.
Hoe mooi zou het zijn als wij aan onze kinderen een nieuw, werkelijk gezond vrouwbeeld doorgeven; dat van de echt vrije vrouw, die sterk op haar benen staat en haar natuurlijke maten accepteert. De vrouw die trots is op haar lichaam omdat het haar omhult? Het zou mooi zijn als de focus meer komt te liggen op innerlijke schoonheid; op stralende ogen, vitale energie, humor, intelligentie, zelfrelativering, kracht en wijsheid.
Bij ons is de laatste tijd ook een verandering merkbaar. We hebben de leukste spontane avonden in de kroeg, in ons ouwe kloffie; de beste werkbesprekingen zonder make-up en de eerlijkste gesprekken terwijl we niet lekker in ons vel zaten. We vertelden hoe we ons echt voelden: vaak niet zo top, in plaats van de schijn op te houden. Niet perfect, wel echt. Voor ons is dit nieuw, maar tegelijkertijd heel bevrijdend. Zou het dan inderdaad leuk zijn om ouder te worden? Het lijkt er zowaar op…