Ella over 3 heerlijke december-commercials (en één vreselijke)

Oh, Bol.com – wat een akelige misser...

Kerstmis? Ik ben er dol op. Sterker nog, de snowglobe met het hertje heeft hier het hele jaar gestaan. Oké, dat komt omdat ik vergeten was 'm in te pakken bij de andere kerstspullen. Maar als je lang genoeg wacht, kan hij gewoon weer aan en tijdens een hittegolf biedt ie hoop op koelere tijden.

'Ik bezwijk steevast voor een scheel beertje dat anders vast eenzaam achter zal blijven'

In de aanloop naar december kijk ik altijd mijn ogen uit bij het kerstassortiment in tuincentra en bezwijk steevast voor een scheel beertje dat anders vast eenzaam achter zal blijven.

Ik bak kruidcake, ik kan het hele script van Love Actually meepraten (en hou het nooit droog bij de aftiteling met al die huggende mensen). En als Christmasholic kijk ik gefascineerd naar kerstreclames.

Eerste kerst

Die dienen uiteraard slechts één doel en dat is ons spullen verkopen die we vermoedelijk niet nodig hebben. Maar ik mag me graag even verliezen in deze minispeelfilms.

Zoals die van John Lewis, waarin een buitenaards meisje voor het eerst kennismaakt met kerst. Wat deze zo goed maakt, is het blikkerige deuntje uit de ster, dat de zoetheid lekker relativeert en tegelijk heel herkenbaar is, want wie heeft er niet zo'n prul in huis?  

Modern Family

Disney gooit er een gezonde portie schmaltz tegen aan als een stiefpapa zijn plekje probeert te vinden in het gezin van zijn nieuwe vriendin.

Er zit een Heel Holland Bakt-momentje in (Robèrt: 'Speculaashuisjes plak je niet met glazuur, maar met karamel!'), het is prachtig geanimeerd en zo feelgood als een kerstreclame maar mag zijn.

Lief gebaar

Vooruit, nog eentje. Ik ben vast een sentimentele troel, maar ik schoot ervan vol. Beetje verloren studente krijgt een lief cadeautje. Actueel, woordeloos, prachtig geacteerd en het presentje is bescheiden, maar wel troostrijk. Iets wat inspireert in 'the season of good will' en tijden van inflatie. 

Harteloos en kil 

En dan nu die van Bol.com. Een op het eerste gezicht genderneutraal kind krijgt voor Sint 2020 een bal, terwijl hij/zij/het/hun (ik hou het vanaf hier op hij) een pop wilde.

Toch gaat ie houden van de bal, die met hulp van zijn fantasie een vriendje wordt à la Wilson van Tom Hanks in Cast Away.

Mee naar school, voorlezen, samen pret – verbeelding is magisch en kinderen zijn er heel goed in. So far, so good. Maar nu krijgt de jongeman voor Sint 2021 'het perfecte cadeau', waarop de bal bruut naar buiten wordt getrapt, het donker in. Dit alles op het nummer 'True Colours'. Wauw. 

Is dit hoe je een geliefd stuk speelgoed, waar je een jaar lief en leed mee hebt gedeeld, behandelt? Is dit de kille, materialistische boodschap die je in deze tijd, waarin alles draait om inclusiviteit en diversiteit, wilt geven? Dat iets alleen maar telt als het 'perfect' is?

'En dat van een bedrijf dat normaal gesproken uitblinkt in vrolijke knipogen'

Elke keer als ik 'm langs zie komen, knijpt mijn hart weer even samen. En dat van een bedrijf dat normaal gesproken uitblinkt in vrolijke knipogen en herkenning kweken. Welke frust heeft dit verzonnen?  

Als ik Bol was, zou ik een spoedvergadering beleggen over het kerstoffensief. Iets met humor. Iets met een beetje vriendelijkheid. En haal die bal naar binnen - die verdient beter.    

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in