Een discodansje bij Dries van Noten, arm personeel!

Na 38 jaar huwelijk is journaliste Karin Kuijpers weer single. Zestig en opnieuw beginnen: hoe doe je dat? Om te beginnen met die vijf vriendinnen tijdens de uitverkoop in Antwerpen. 

Meisjes waren we, maar nu zijn we vooral zelfbewuste vrouwen die altijd lol hebben als we samen zijn. In de tijd dat we elkaar ontmoetten, waren we midden dertig. Claudia droeg nog staartjes, Barbelijn en Elleke haalden nog net de twee meter niet. Françoise was onze exotische beauty en Belinda de Franse klassieke schoonheid, ik de ruige Rotterdamse.

Beauty en mode was wat ons verbond. Invitaties van merken als Chanel, Dior en l’Oréal vlogen ons om de oren en wij vlogen, op onze beurt, de wereld over. Slapen in vijfsterrenhotels, eten in driesterrententen, naar de fashionshows in Parijs en New York en dan weer op naar het festival van Cannes. We babbelden met Keizer Karl, borrelden tot diep in de nacht met Jude Law en interviewden wereldsterren als Lady Gaga, Justin Timberlake en Giorgio Armani. De wereld was voor ons gemaakt, zo voelde het.

Lol boven seks

Na het werk gingen we feesten. In diepe decolletés en in strakke pakjes paradeerden we over de boulevards en door de stegen van Parijs met als doel niet ongekust naar huis te gaan. Barbelijn en Elleke voorop, omdat zij met hun lengte en borsten die bijna het midden van het alfabet haalden, de meeste indruk maakten. Vurige Franse heerschappen werden echter genadeloos in de kiem gesmoord, want lol met elkaar ging boven seks. 

Ingeruild

Zo’n twintig jaar later zien we de fashionshows alleen nog digitaal en is ons hectische, luxe leven voorbij. Wij, journalisten, werden ingeruild voor social influencers. Bitter zijn we er niet om, eerder dankbaar dat we het hebben meegemaakt. Het mooie is, dat we elkaar niet uit het oog hebben verloren. Zoveel gedeeld en nog zoveel te delen. Sinds een paar jaar hebben we Parijs ingeruild voor Antwerpen. We slapen in knusse hotelletjes, eten in eenvoudige bistro’s en drinken bier in plaats van champagne.

Abba-dansje

Lol hebben we nog steeds. De laatste keer begonnen we in een vrij volle taveerne spontaan met dansen en liepen we tot verbijstering van de bezoekers zelfs de polonaise. Geen Belg die aansloot. Met z’n allen struinen we steevast de solden af. Arm personeel in de winkel van Dries Van Noten, waar we dezelfde discoglittertrui passen en de halve zaak in beslag nemen met een klein Abba-dansje.

Waarom we bij elkaar blijven? Omdat we nog steeds zes gekkies zijn van intussen vijftigplus. We plengen tranen van lol of van gedeeld leed en voelen ons meer dan de som der delen. En op de weg terug is er altijd die big smile…