'Een leuke man streelt zijn Lamborghini; ik wil roepen dat ik net zo zacht ben'
Klaar met online daten probeert columniste Karin het weer eens live: 'Een leuke man streelt zijn Lamborghini; ik wil roepen dat ik net zo zacht ben.'
Na een huwelijk van dertig jaar koos journalist Karin Kuijpers voor een leven als single. In Nouveau schrijft ze over wat ze tegenkomt op haar pad, grijzende mannen met ronkende motoren bijvoorbeeld.
Ik ben daten op internet spuugzat. Alleen tachtigplussers reageren en zelf heb ik nog steeds niet het lef om te reageren op mannen die mij leuk lijken. Noem het gerust Het Syndroom Van De Angst Voor Afwijzing, want dat is het.
Tijd dus om mijn verkenningsgebied in real life te ontginnen. Mij lijkt dat ik daarin een stuk beter ben, met mijn humor, mijn Rotterdamse flux de bouche en ondeugende uitstraling.
Een goede gelegenheid om het spits af te bijten vond ik de honderdste verjaardag van de 24 uur van Le Mans. Een jaarlijks event waarbij een hoop stoere mannen naar ons Franse dorp in de Loir komen, dat vlakbij het racecircuit ligt.
Ik wil echt niet bluffen hoor, maar ik ken coureurs als Derek Bell en Jackie Ickx heus van dichtbij, omdat ze al jaren in Hotel de France in mijn dorp slapen. Mannen uit de hele wereld met hun exquise auto’s bevolken in dat weekeinde onze community. Tijd voor actie.
In mijn koffer gaan deze keer, behalve boerenkledij, ook lingerie, bloesjes met roezels en romantische jurken met decolleté en muiltjes met hakken van tien centimeter.
Mijn schoonzoon vindt mijn idee behoorlijk ‘sick’. ‘Kaar, je gaat toch niet doelbewust op mannenjacht?’ Maar hij is onder de pannen, dus heeft geen recht van spreken. Hij en mijn lieve dochter zijn wel zo lief dat ik hun zoon van twee een paar dagen mag lenen als ultiem accessoire.
Ik zie het helemaal voor me. Ik op hakken in een roezeljurk met dat engeltje met krulletjes op mijn arm moet toch voor een verleidelijk plaatje voor het manvolk in het dorp zorgen? Dat mijn geverfde haar bij een ongeduldige kapper iets te vroeg is uitgespoeld en geel is opgedroogd in plaats van witblond, neem ik voor lief.
In het dorp scan ik het aanbod. Grijzende en grijnzende mannen met ronkende motoren die blij zijn hier te zijn. Ze komen uit Engeland, Luxemburg en Duitsland en vallen in mijn league. Op het volle terras stel ik me op. Glaasje pétillant in de hand, de bengel hangend aan mijn rokken. Ik ben toch net Sophia Loren op zijn Frans, denk ik zelf. Als hier geen kansen liggen...
Maar de mannenblikken zijn gericht op blik. Op de opgepoetste koetsen uit de vorige eeuw die ze van stal hebben gehaald. ‘Hoeveel pk heeft die van jou? 700? Lekker vermogen joh.’
Een leuke man streelt zijn Lamborghini. Ik wil roepen dat ik net zo zacht ben.
Ik, een rijpe Rotterdamse met honger naar liefde. Maar ik val in verlegenheid. Nee, erger nog, tranen wellen op. Ik word totaal NIET gezien. Ik bedwing me om op dat volle terras niet in huilen uit te barsten. Mijn plan is mislukt. Ik word gered door het bengeltje. ‘Oma, ijsje,’ roept hij. Mijn hakken gaan uit, op naar de bakker voor een waterijsje en waterlanders.
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in
- Nouveau