Cisca Dresselhuys: 'Stemmen op een vrouw is nog steeds nodig'

Het is volgens Cisca van de gekke dat vrouwen niet evenredig zijn vertegenwoordigd in de politiek. Toch bedankte ook zij voor de eer.

Rond verkiezingen worden we steevast aangespoord op een vrouw te gaan stemmen. Dat moet nog altijd, want vanzelf gaat het niet. Op het ogenblik is 40 procent van de Kamerleden en 37 procent van de gemeenteraadsleden vrouw.

Op een vrouw stemmen

Zelf heb ik, behalve die ene keer dat een vriend op een kieslijst stond, altijd op een vrouw gestemd. Daar had ik geen speciale aansporing voor nodig. Maakt het verschil of er vrouwen in de politiek zitten? Wordt de wereld daar beter van?

Hopelijk, maar daar gaat het niet om, het is toch van de gekke dat de helft van de wereldbevolking niet gelijk vertegenwoordigd is op zo’n invloedrijk terrein als de politiek? Dat (te) weinig vrouwen zich geroepen voelen om de politiek in te gaan, zou weleens te maken kunnen hebben met de behandeling die ze daar krijgen.

Kaaghaat is real... 

Uit de Monitor Integriteit en Veiligheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken blijkt dat vrouwen in de politiek vaker dan mannen te maken krijgen met haatreacties (55 procent tegenover 46 procent).

Zo kreeg Sigrid Kaag in de vijf maanden voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen maar liefst 13.235 haatdragende of agressieve mails en tweets, zo’n 88 per dag. Dat moet je maar aankunnen.

Hand in eigen boezem

Zelf heb ik ook niet bijgedragen aan de groei van het aantal vrouwen in Den Haag. In 2002 trad het kabinet-Balkenende I aan, waarin voor het eerst de LPF, de partij van de vermoorde Pim Fortuyn, zitting had.

Staatssecretaris voor Emancipatie hierin was een zekere Philomena Bijlhout, die acht uur na haar beëdiging alweer moest aftreden toen duidelijk werd – via een opgedoken foto – dat zij lid was geweest van de volksmilitie van Desi Bouterse in Suriname. Paniek in de tent.

Opeens kreeg ik partijleider Mat Herben aan de lijn, die vroeg of hij met mij kon praten over het profiel van zo’n staatssecretaris: waaraan moest een man of vrouw die emancipatie ging behartigen voldoen en wat waren de belangrijkste issues in de vrouwenwereld?

Of ik het niet wilde doen?

Zo kwam het dat ik op een middag een afvaardiging van LPF’ers thuis aan tafel had. Mat Herben deed het woord en ik sjouwde af en aan met koffie, thee en koek. Toen ik met een nieuwe pot thee uit de keuken kwam, kwam het hoge woord eruit: wilde ik zelf geen staatssecretaris voor emancipatiezaken worden?

Het is jammer dat er toen geen foto van mij gemaakt is: ik moet gekeken hebben als een koe naar het onweer. Ik? Maar ik had helemaal niet op de LPF gestemd. Dat maakte niets uit, vond Herben.

Medeschuldig!

‘Maar ik wil helemaal niet in de politiek,’ zei ik daarna. Volgens mij heb ik nog nooit zo snel ‘nee’ gezegd tegen een aanbod. Zodoende ben ik dus medeschuldig aan het feit dat er nog altijd te weinig vrouwen in de politiek zitten.

Dat kabinet met de LPF heeft er trouwens maar kort gezeten, van juli 2002 tot mei 2003. Mijn politieke carrière zou dus sowieso van korte duur zijn geweest.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in