Bridgerton: hoe was de échte koningin Charlotte?

Vijftien kinderen en verslaafd aan snuiftabak – tiens!

Van alle personages in de Netflix-hit Bridgerton spreekt dat van Queen Charlotte (gespeeld door Golda Rosheuvel) het meest tot de verbeelding, maar was deze koningin echt zo, euh, flamboyant?

Nou, Golda's portret is zelfs nog aan de tamme kant. Charlotte (ze leefde van 1744 tot 1818 en was de oma van Queen Victoria) werd geboren in Unteres Schloss in Mirow als prinses van Mecklenburg-Strelitz, een klein hertogdom in noordoost-Duitsland.

Volgens historicus Mario de Valdes y Cocom stamde ze af van een 13de eeuwse Portugese monarch en zijn Noord-Afrikaanse minnares Madragana. Onderzoek rond haar afkomst heeft nog geen sluitend bewijs opgeleverd, maar het is een spannende wending in haar persoonlijke verhaal. Dit schilderij is uit 1771.

Charlotte was nog maar zeventien toen ze in Engeland arriveerde. Ze sprak geen Engels en was onderweg zo zeeziek geweest dat haar met diamanten bezette trouwjurk niet meer paste en haar paarse cape zo ver van haar schouders gleed 'dat toeschouwers bijna net zoveel van haar bovenkant hebben kunnen zien als de koning zelf,' volgens Horace Walpole.

Zes uur na hun eerste ontmoeting trouwde Charlotte met koning George III, op 8 september 1761, in de koninklijke kapel van St. James's Palace. Hij wilde een vrouw die zich niet zou bemoeien met politiek en partij-intriges, Charlotte – die op dat moment amper opleiding had genoten -  had daar totaal geen interesse in dus dat leverde alvast 'common ground' op.

Ondanks de bizarre start van het huwelijk en George's mentale gestel (hij kwam later bekend te staan als Mad King George) waren ze opmerkelijk gelukkig samen, getuige hun vijftien kinderen waarvan er veertien in Buckingham Palace werden geboren en dertien bleven leven. Dit schilderij is uit 1770, met hun oudste zes nazaten. Het was Charlotte die van Buckingham Palace (toen nog Buckingham House) de hoofdresidentie van de Britse royals maakte, ten koste van St James's Palace.

George en Charlotte leverden samen twee Britse koningen af: George IV en William IV; hun dochter Charlotte (hier als baby in 1767) werd koningin van Württemberg. Charlotte's zoon prins Edward werd later de vader van de legendarische koningin Victoria en zoon prins Ernest Augustus werd koning van Hannover.

Uit haar thuisland nam Charlotte twee Pomeriaantjes mee: Phoebe en Mercury. De hondjes waren altijd bij haar en ze gaf hovelingen regelmatig een pupje van het stel.

Als koningin ontwikkelde Charlotte (hier in 1765 met haar twee oudste zonen) zich snel: na een paar maanden sprak ze al goed Engels en stond onder intimi bekend als kletskous. Dat weten we omdat haar schoonmoeder-from-hell, prinses Augusta, haar hofhouding aanwees en verwachtte dat de hofdames voor haar spioneerden. Augusta maakte het Charlotte ook moeilijk om sociale contacten te onderhouden, door op strikt hofprotocol te staan.

Dat schuurde met de stijl van George die de voorkeur gaf aan een minder formeel en meer ontspannen thuisfront: Charlotte en hij gingen wel eens wandelen in Richmond, zonder entourage. De koningin was bovendien erg aardig voor haar personeel en hun kinderen, zodat Augusta's invloed snel afbrokkelde.

Charlotte was dol op muziek en huurde – as you do – Johann Christian Bach, zoon van Johann Sebastian Bach, als haar muziekleraar. Ook nodigde ze Mozart, destijds een kindster, uit om voor haar op te treden: het equivalent van Justin Bieber, zou die een paar jaar geleden zijn ontboden door de Queen.

Met George speelde ze duetten op fluit en harp en aan Charlotte hebben de Britten Kew Gardens te danken: ze was erg geïnteresseerd in bloemen en planten en haalde de eerste kangoeroes naar Engeland.

Charlotte sloot zich bovendien aan bij de eerste min of meer feministische beweging. Blauwkousen (een geuzennaam voor belezen vrouwen) als schrijvers Fanny Burney en Elizabeth Harcourt en filosoof Margaret Cavendish behoorden tot haar inner circle. Ze was bovendien goed bevriend met Marie-Antoinette, haar Franse collega, met wie ze veel interesses deelde. Ze ontmoetten elkaar nooit persoonlijk, maar waren innige penvriendinnen. Toen de Franse Revolutie uitbrak, liet Charlotte vertrekken klaarmaken om de Franse koninklijke familie een veilige plek te kunnen bieden. Ze was intens verdrietig toen ze hoorde dat Marie-Antoinette en haar man geëxecuteerd waren.

Als koningin was ze inderdaad een beroepsmatig koppelaar, onder andere met het Queen Charlotte's Ball voor debutantes.

Ze was ook dol op roddels, zoals in Bridgerton te zien is, en verslaafd aan snuiftabak waarmee ze haar 'hoofdpijn' aanpakte.

Charlotte's latere jaren waren vrij triest: de mentale gesteldheid van haar man leverde veel spanningen en een machtsstrijd binnen het paleis op. Toen George echt krankzinnig was geworden, veranderde hun contact vergoed: ze was bang voor zijn gewelddadige uitvallen en weigerde alleen met hem in een vertrek te zijn.

Zelf kreeg Charlotte, hier in 1789, last van depressies en driftbuien en genoot ze niet langer van concerten. Het enige waar ze nog wat troost in vond, was het plannen van de tuinen en het inrichten van een nieuwe residentie voor haarzelf: Frogmore House.

Ze stierf in 1818 in Dutch House ↑ haar buitenhuis in Surrey, op haar 74ste. Haar meest bekende nalatenschap is haar investering die sluiting van het General Lying In Hospital in Londen voorkwam. Het heet nu het Queen Charlotte and Chelsea Hospital en staat bekend als een van de beste ziekenhuizen voor vrouwen om te bevallen.

Foto's (c) Netflix, Royal Collections

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in