De Moederschap Dialogen: Susan, Hadassah, Chantal en Barbara

Nouveau-contributor Esther Goedegebuure schreef het boek Moeders, over moederschap, waarvoor ze bekende en onbekende vrouwen interviewde.

‘Ik wilde heel graag een heel goede moeder zijn, en juist daarom heeft het moederschap mij vaak vervuld met onzekerheid en schuldgevoel. Tijdens deze gesprekken bleek dat ik daarin niet alleen ben.’

Eerder las je op Nouveau.nl al de Moederschap Dialogen met Aaf Brandt Corstius, Roos Schlikker, Sylvana Simons en Dieuwertje Blok, vandaag het tweede en laatste deel.

De gescheiden moeder

Door de vraag te stellen wie je bent als moeder, word je automatisch teruggeworpen op de vraag wie je was of bent als dochter. Het moederschap plaatst ons in een lijn, waarin je merkt dat je sommige dingen bewust anders doet dan je eigen ouders en sommige dingen – misschien tegen wil en dank - precies hetzelfde. Susan Smit en Hadassah de Boer, alle twee kind van gescheiden ouders, hadden hoog op hun verlanglijst staan om hun kinderen een stabiel en veilig nest te geven. Maar toen de jongste van Susan Smit nog maar één jaar was, werd haar man verliefd op een ander.

Susan Smit

● Schrijver

● Kind van gescheiden ouders,

zelf ook gescheiden

● Moeder van een dochter en een zoon

‘Behalve een enorme schok was dat een traumatische confrontatie met die oude pijn die alle kinderen van gescheiden ouders moeten ervaren. Wie heb ik voor de gek gehouden door te denken dat ik wel een stabiele, veilige relatie zou kunnen hebben? Terwijl, er was een ander in het spel, het had er helemaal niet mee te maken dat ik geen goede moeder zou zijn. Maar de deceptie was onverteerbaar. De veiligheid, die eenheid waar ik zelf zo naar had verlangd, die ik mijn kinderen zo graag had willen bieden, bestond niet meer.’

Hadassah de Boer

● Presentatrice en schrijver

● Kind van gescheiden ouders,

zelf ook gescheiden

● Moeder van een zoon

‘Als je samen een kind krijgt, is dat omdat je denkt dat je voor altijd samenblijft. Daarom is het een verschrikkelijke beslissing om alsnog uit elkaar te gaan,’ zegt Hadassah de Boer, dochter van Hedy d’Ancona. ‘Maar ik wist door mijn eigen jeugd dat je niet per se hoeft te lijden onder een scheiding. Mijn moeder heeft wel gezegd dat van alle dingen die ze ooit heeft gedaan, scheiden het ergste en moeilijkste was. Gek genoeg sterkte het feit dat zij het zo moeilijk heeft gevonden mij juist om toch ook zelf die beslissing te nemen. Als zij het kon, kon ik het ook.'

De bonusmoeder

Zelf heb ik het geluk dat ik een duurzaam huwelijk heb. Maar zowel mijn vader als die van mijn echtgenoot scheidden van onze moeders en kwamen in een nieuwe gezinssituatie terecht. Van het gesprek met bonusmoeder Chantal Janzen leerde ik dat zelfreflectie en compassie de voorwaarden zijn om een samengesteld gezin te laten slagen.

Chantal Janzen

● Actrice en presentatrice

● Moeder van 2 zoons, bonus-moeder van 3 volwassen kinderen

‘Een samengesteld gezin komt vaak voort uit iets dramatisch. Een volledige samensmelting is een utopie. Het is toch een soort bigbrotherhuis, allemaal verschillende soorten in één hok, kanaries die het leuk moeten hebben met honden en ratjes die gezellig moeten doen tegen poezen. En net als je denkt: alles is oké, zul je zien dat de boel weer gaat schuiven.

Aandacht is en blijft een probleem in een samengesteld gezin. Dat zal altijd zo blijven. Net op de momenten dat je denkt: het stof is gaan liggen, we hebben iedereen gegeven wat hij of zij nodig heeft, kan er ineens van links een nieuwe wolk aanwaaien waardoor in een split second iedereen aan tafel zit te janken. In die ruzies komen er pittige dingen voorbij. Dat gaat altijd over aandacht, of het ontbreken daarvan.

Voor ik zelf moeder werd, heb ik weleens te makkelijk gedacht, dingen gezegd waarvan ik geen idee had wat het voor de kinderen van Marco betekende. Als ze een weekend in Amsterdam geweest waren, vond ik dat ze best met de trein terug konden. Ze zijn toch met z’n drieën, je hoeft ze toch niet te brengen. Dat soort gevoeligheden snapte ik echt pas toen ik zelf moeder was.’

De vrienden moeder

De generatiekloof bestaat niet meer, zeg ik altijd. Er is niks geks meer aan om samen met je kind op de dansvloer te staan en uitbundig feest te vieren. Journalist en schrijver Barbara van Beukering, moeder van vier volwassen kinderen, is zo’n moeder die te pas en te onpas de bloemetjes buiten zet met haar kroost.

Barbara van Beukering

● Journalist en schrijver

● Moeder van vier volwassen kinderen

‘Wij zijn én moeder én een beetje vriendin,’ zegt Barbara van Beukering. ‘Ik ging op mijn achttiende het huis uit en daarna ben ik nooit meer met mijn ouders op vakantie gegaan. Dat deed je gewoon niet. Tegenwoordig zijn je kinderen je vrienden. Je vrienden zijn ook vrienden van je kinderen en andersom; je kinderen zijn bevriend met jouw vrienden. Toen de middelste dertig werd, nodigde ze mijn vrienden ook uit, die wilde ze er echt bij hebben, ze vond dat die ook bij haar leven hoorden.

Je moet vooral zorgen dat je een leuk en gezellig mens bent. Voorleven. Tot ze een jaar of twaalf waren, ben ik heel streng geweest. Het is net als bij het opvoeden van een hond, denk ik, je moet die opvoeding er die eerste jaren inrammen en daarna kun je de teugels laten vieren en erop vertrouwen dat het goedkomt.

Toen ze een jaar of vijftien, zestien waren, begon de lollige fase waarin we klaar waren met opvoeden en we min of meer als bevriende mensen met elkaar in huis woonden. Er kwamen altijd ontzettend veel vrienden over de vloer, er was veel gezelligheid, zowel met de jongens en meisjes die zij meebrachten als met onze vrienden, dat liep eigenlijk door elkaar heen.

Wij hadden ook een druk sociaal leven en ook ik hield van uitgaan. Daarom hadden we afgesproken dat er gelegenheden in de stad waren waar zij niet zouden komen, zodat ze niet hun moeder ’s nachts dronken op de tafel zouden zien dansen.’

Deskundigen over het moederschap

ORTHOPEDAGOOG MARIËLLE BECKERS:

‘Er is een diepe schaamte om te vertellen wat er niet ging zoals je je had voorgenomen. Iedere ouder slaat weleens met een deur of gaat gillen. Maar toegeven dat je je geduld en zelfbeheersing verliest, is blijkbaar lastig. Alle ouders denken weleens: kutkinderen. Alle ouders maken fouten of falen. Maar dat durven ze niet te delen. Allemaal uit angst veroordeeld te worden. Als niemand open en eerlijk is en iedereen blijft doen alsof hij of zij nog nooit een pets heeft uitgedeeld, wordt het een taboe, waardoor we blijven denken dat we de enige zijn.’

RELATIETHERAPEUT JOEY STEUR:

‘Ik gun het moeders om iets zachter voor zichzelf te worden. Anders komen we in een draaikolk terecht van afstraffen, jezelf dingen kwalijk nemen, je schuldig voelen, waardoor de spanning meer toeneemt en je nog meer ongeduld en boosheid voelt. Mildheid voor jezelf zal je meer ruimte geven.’

Meer lezen? 

In Moeders, gesprekken over moederschap spreekt Esther Goedegebuure openhartig over wat het moederschap voor haarzelf en andere vrouwen betekent.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in