/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F07%2FO8za67CZA0icGr1751460790.jpg)
Waar gewone ouders vooral kiezen wat mooi klinkt of persoonlijk voelt, gaat het bij royals om meer. Elke naam wordt zorgvuldig overwogen, met ruimte voor familiebanden, historische figuren, nationale trots of religieuze verwijzingen. Zo wordt een nieuw koningskind stevig verankerd in de familiegeschiedenis en het verhaal van het koningshuis.
Een naam als eerbetoon
Een koninklijke naam is bijna altijd een eerbetoon. De namen verwijzen naar ouders of grootouders, historische figuren uit het vorstenhuis of het vaderland, of naar symbolische personen zoals beschermheiligen. Soms zijn er subtiele verwijzingen naar traditie, afkomst of geloofsachtergrond in verwerkt. Zo wordt met een lange reeks namen niet alleen het kind, maar ook de familiegeschiedenis en de nationale identiteit zichtbaar gemaakt.
Prinses Amalia als voorbeeld
Catharina-Amalia, haar officiële voornaam, klinkt internationaal en klassiek. Beatrix verwijst naar haar grootmoeder, de voormalige koningin. Carmen is een subtiele knipoog naar de Argentijnse roots van koningin Máxima. En Victoria staat voor overwinning, een krachtige naam die populair is binnen Europese koningshuizen.
Met die combinatie draagt Amalia niet alleen haar persoonlijke identiteit, maar ook een stukje familiegeschiedenis en internationale verbondenheid met zich mee.
Ook elders in Europa
Lange namen zijn geen uitsluitend Nederlands fenomeen. In andere koningshuizen zien we dezelfde traditie terug. De Britse prins William Arthur Philip Louis Mountbatten-Windsor eert met zijn namen onder meer zijn grootvader prins Philip. Zijn dochter Charlotte Elizabeth Diana Mountbatten-Windsor verwijst zowel naar koningin Elizabeth als naar prinses Diana. In Scandinavië heet de Zweedse kroonprinses Victoria Ingrid Alice Désirée Bernadotte, met namen die allemaal verwijzen naar voorouders of nationale symboliek. Tja, je bent een royal of je bent 't niet!
- Koninklijkhuis, BBC
- NL Beeld