Prins Andrew mag zich ook geen prins meer noemen én moet woning Royal Lodge verlaten

In een ongekende stap heeft koning Charles besloten zijn broer, prins Andrew (65), alle koninklijke titels en eerbewijzen te ontnemen. Daarmee verdwijnt niet alleen de aanspreekvorm ‘Zijne Koninklijke Hoogheid’, maar ook de titel die Andrew sinds 1986 droeg: hertog van York. Voortaan zal hij bekendstaan als Andrew Mountbatten-Windsor.

Verklaring van het paleis

“Zijn Majesteit heeft vandaag een formeel proces gestart om de stijl, titels en eerbewijzen van prins Andrew te verwijderen,” aldus Buckingham Palace in een verklaring. “Prins Andrew zal voortaan bekendstaan als Andrew Mountbatten-Windsor.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Het is het slotakkoord van een jarenlang slepend schandaal. Sinds 2019 ligt prins Andrew onder vuur vanwege zijn vermeende vriendschap met de Amerikaanse miljardair en veroordeelde zedendelinquent Jeffrey Epstein. Ook werd hij genoemd in een misbruikzaak rond Virginia Giuffre, die hem beschuldigde van seksueel misbruik toen zij 17 was.

Andrew werd geboren als prins en droeg sinds zijn huwelijk met Sarah Ferguson in 1986 de titel Duke of York, naast de eretitels Earl of Inverness en Baron Killyleagh. Ook verloor hij zijn onderscheidingen als Knight Grand Cross of the Victorian Order en lid van de Order of the Garter.

Bekijk ook

Zo fraai woont prins Andrew (nu nog) in de Royal Lodge | Nouveau

Zijn moeder schonk hem ooit een royaal onderkomen, maar tegenwoordig lijkt Royal Lodge vooral het toneel van een koninklijk sprookje dat langzaam uitdooft. Prins Andrew – inmiddels zonder titels en zonder aanzien – houdt zich schuil tussen de fluweelzachte gordijnen en vergeelde grandeur van zijn geliefde landhuis. Alleen… hoe lang nog?

Ook Royal Lodge moet hij verlaten

Naast zijn titels raakt Andrew ook zijn woonplaats kwijt. De Royal Lodge, zijn indrukwekkende woning op het landgoed van Windsor, zal hij moeten verlaten.
“Zijn huurovereenkomst bood hem tot nu toe juridische bescherming om er te blijven wonen,” verklaarde het paleis. “Formeel is nu het bevel uitgevaardigd om de lease op te geven, waarna hij zal verhuizen naar een andere privé-residentie. Deze maatregelen worden noodzakelijk geacht, ondanks het feit dat hij de aantijgingen tegen hem blijft ontkennen.”

Het paleis voegde eraan toe: “Hun Majesteiten willen duidelijk maken dat hun gedachten en diepste medeleven uitgaan naar de slachtoffers en overlevenden van iedere vorm van misbruik.”

Een monarchie die afstand neemt

Volgens bronnen rond Buckingham Palace was het uiteindelijk koning Charles zelf die besloot in te grijpen, met volledige steun van de koninklijke familie – ook van prins William. Door gebruik te maken van zijn Royal Prerogative kon hij dit besluit nemen zonder tussenkomst van het parlement.

Dat een lid van de koninklijke familie formeel zijn titels verliest, is uiterst zeldzaam. De laatste keer dat dit gebeurde was meer dan een eeuw geleden, in 1917, toen prins Ernest Augustus – een verre verwant – zijn Britse titels verloor omdat hij tijdens de Eerste Wereldoorlog trouw zwoer aan Duitsland.

Zelfs bij de abdicatie van Edward VIII in 1936 werden diens titels niet afgenomen: hij kreeg van zijn broer, koning George VI, de nieuwe titel Duke of Windsor.

Beatrice en Eugenie behouden hun titels

De gevolgen voor Andrew’s dochters, prinses Beatrice en prinses Eugenie, zijn beperkt. Volgens de bepalingen van koning George V uit 1917 behouden zij hun prinsessentitel als kleindochters van een regerend vorst.

Met het besluit van koning Charles lijkt een duidelijk signaal afgegeven: de monarchie wil afstand nemen van de schaduw die jaren over het hof hing. Andrew mag dan nog steeds deel uitmaken van de familie, maar zijn rol binnen The Firm is nu definitief uitgespeeld.

De druk werd te hoog

Hoewel Andrew alle beschuldigingen ontkent, betaalde hij haar in 2022 een miljoenenbedrag om verdere juridische stappen te vermijden. Volgens hem was de schikking “geen schuldbekentenis, maar een manier om een eind te maken aan het drama”.