Tineke Schouten over ouder worden: 'Dan gaat de schmink eraf en denk je: oef... Dat is wel richting bejaardenhuis'

Tineke Schouten bereikte vorig jaar een bijzondere mijlpaal: haar zeventigste verjaardag. Ondanks haar onvermoeibare optredens – ze staat al ruim veertig jaar met tomeloze energie op het podium – piekert de cabaretière regelmatig over het verstrijken van de tijd.

Op het podium niets veranderd

Wie haar in actie ziet, merkt nauwelijks verschil met vroeger. Toch staat Tineke geregeld stil bij haar leeftijd, en dat doet iets met haar. "Tijd is iets idioots en het vliegt voorbij. Het getal zeventig is en blijft... Je voelt je eigenlijk terminaal", grapt ze. "Wat heb ik nog? vijf jaar, acht jaar, tien jaar, misschien nog maar één jaar?"

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Gelukkig voelt ze zich lichamelijk niet ouder dan toen ze vijfenveertig was. "Ik heb dezelfde energie, dezelfde beweging, dezelfde stem, dezelfde ideeën."

Toch verandert er veel zodra de lichten doven. Achter de schermen maakt de realiteit van het ouder worden zich soms ineens voelbaar. "Dan gaat de schmink eraf en dan kijk je in de spiegel en denk je: oef... Dat is wel richting bejaardenhuis", zegt ze gekscherend.

Bekijk ook

Tineke Schouten over overlijden man: 'Hij heeft genoten en een hartstikke mooi leven gehad' | Nouveau

Tineke Schouten heeft een half jaar geleden afscheid moeten nemen van haar man Hans Brunyanszki.

Een huis vol herinneringen

Met het ouder worden komt soms ook eenzaamheid. Sinds haar man Hans is overleden, komt ze elke dag thuis in een stil huis, en dat valt haar zwaar. Om daar iets aan te doen, heeft ze een warme, praktische oplossing gevonden, deelde ze eerder al met Shownieuws.

"Ik heb iemand in huis om – als ik bijvoorbeeld naar het theater ben – even voor de honden te zorgen. Een oude man, die wandelt ermee en is gewoon de hele dag in huis", legt ze uit. Tegelijkertijd maakt ze meteen duidelijk dat het niet om een nieuwe relatie gaat. "Nee, geen nieuwe vriend!", lachte ze. "Daar ben ik nog helemaal niet aan toe. Ik ga één of twee keer per week naar het graf, dan heb ik in gedachten mijn gesprekken wel. Het gaat goed, het is goed."