Splinter Chabot over acceptatie: 'Je merkt dat het sprookje waarmee je bent opgevoed niet overal bestaat'

Toch leerde Splinter al vroeg om met een open blik naar de wereld te kijken. Zijn vader Bart Chabot nam hem mee de stad in en leerde hem dat in alles een verhaal schuilt. Die nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht helpen hem nog steeds om schoonheid te vinden, zelfs op plekken waar je die niet direct zou verwachten.

Zorgen

BART: ‘Bijzonder hoe dat werkt in de ouderdynamiek: Yolanda doet geen oog dicht als er iets is met een van de kinderen. Ik denk dan: het heeft geen zin om wakker te liggen. Ik ben laconieker in hoe ik daarmee omga. Ik heb vier zoons. Als een van hen werd lastiggevallen op straat, dan bekommerde Yolanda zich om hem. Mijn taak was de andere drie de volle aandacht te geven. Zo was bij ons de balans. Ik hield het hoofd koel zodat de andere drie niet bezorgd raakten. Splinter was een ander kind dan zijn broers. Hij richtte zijn helft van de slaapkamer roze in, had altijd veel vriendinnetjes en op het voetbalveld boog hij zich veel liever over de margrietjes in het gras dan over de bal.’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

SPLINTER: ‘Ik was verdediger en deed mijn best om níét vrij te staan. Tegen mijn teamleden riep ik steeds een beetje in paniek: ‘Ik sta niet vrij, ik sta niet vrij.’ Ik wilde die bal ech niet hebben.’

BART: ‘Terwijl ik met twee andere vaders fanatiek over de reling hing – ‘Hak die vijand in mootjes’ – was Splinter bloemetjes aan het plukken. We hadden heel snel in de gaten dat Splinter op jongens zou vallen en niet op meisjes. Dat was voor ons nooit een issue. ‘Krijg ik ook een schoonzoon,’ zei mijn vrouw. Ik vind de seksuele voorkeur van mijn kind niet een zaak voor mij. Mijn verantwoordelijkheid als ouder is dat mijn kind gelukkig wordt. Toen Splinter tijdens een kerstdiner vertelde dat hij op jongens viel, zei ik cool and collected: ‘Je wilde iets nieuws vertellen toch?’ Was meteen de spanning weg.’

SPLINTER: ‘We staan er nog elke kerst bij stil. Ik kan al tien jaar zonder geheim leven. In een huis dat zoveel kleur en liefde heeft, heb ik me ook een periode heel eenzaam gevoeld. Dan merk je dat het sprookje waarmee je bent opgevoed niet overal bestaat. Je kan opgegroeid zijn in de toekomst, je hebt jezelf ook nog te verhouden in het heden. Dus rug recht en doorwandelen.’

BART: ‘Wij kunnen liberaal denken, de boze buitenwereld zit anders in elkaar. Er gebeurt heartbreaking stuff. Splinter kwam een keer naar me toe en zei: ‘Ik ben in zestig landen verboden.’’

SPLINTER: ‘In negenenzestig landen zelfs.’

BART: ‘Ik hoop heel erg dat Splinter niet tegen de verkeerde aanloopt.’

SPLINTER: ‘In sommige landen zou Confettiregen verboden zijn of in plastic worden gewikkeld omdat het als gaypropaganda wordt gezien. Zelfs in Nederland, in de Biblebelt, zijn er boekhandels die het weigeren te verkopen.’

BART: ‘Dat geldt ook voor mijn Herman Brood-biografie.’

Vaderschap

BART: ‘Ik wilde heel graag kinderen. De geest van een kind heeft grote raakvlakken met de geest van een kunstenaar. Het ziet de wereld altijd voor het eerst, vol verwondering. In essentie ben ik zelf een groot kind. Het krijgen van vier kinderen heeft dat weer in me aangewakkerd. Toen ik vader werd, kon ik de wereld open tegemoet treden. De wind voelen in de haren. Of tegenwind voelen en je daar bewust van zijn. Oude mensen zeggen: ‘Joh, het mist.’ Ik fietste laatst dichte mist in, bij de Haagse Hofvijver en toen via het Lange Voorhout met die oude gaslampen. Ik wist gewoon: als je vanavond om elf uur op deze plek bent, met die gelige lichten, kun je zo Louis Couperus zien ver­ schijnen. Zijn wandel­ stokloopt met hem mee. Die instelling, een kinderlijke onbevangenheid, voel ik weer sinds ik vader ben.’

Hij heeft niet kunnen leren hoe je een kind op een liefdevolle manier opvoedt en toch heeft hij ons wel zo’n opvoeding gegeven.

SPLINTER: ‘Wat heel knap is in papa’s geval. Papa werd in zijn jeugd fysiek en mentaal mishandeld. Hij heeft niet kunnen leren hoe je een kind op een liefdevolle manier opvoedt en toch heeft hij ons wel zo’n opvoeding gegeven. Dat zit intrinsiek in hem. Je kunt een jeugd vol onrecht niet uitgummen, het staat voor altijd scheef, maar hij heeft met ons wel een tweede jeugd gekregen. Hij kon met ons zelf het grote kind zijn, waardoor hij zijn eigen jeugd als het ware een beetje uitgumt.’

BART: ‘Dat is deels helend geweest. Als ouder heb ik altijd in het achterhoofd gehouden dat het enige wat echt telt, is dat het kind in liefde moet worden opgevoed. Een kind moet zich altijd bewust zijn van het feit dat zijn ouders van hem houden. We maken allemaal fouten, dat is niet zo heel erg zolang een kind maar altijd die veilige wetenschap heeft: papa en mama zijn nu even boos en toch is het goed. Dan kun je je fouten permitteren. Dat is de crux van het verhaal.’

Verder lezen?

Benieuwd naar het hele interview met Bart en Splinter? Je leest het in de nieuwste Nouveau. Vanaf donderdag 6 maart in de winkels.