Simone Weimans zoekt luchtigheid in tijden van zwaar nieuws: 'Nu even The Real Housewives hoor'

Ondanks dat ze inmiddels een bekend gezicht is van het nieuws, gaat de wereldproblematiek Simone nog steeds niet in de koude kleren zitten.

Wereldproblematiek

"Mijn mond valt vaak open van verbazing", vertelt Simone als we haar spreken over het nieuws. "Gebeurt dit echt? Is dit niet iets van tachtig jaar geleden? Oorlog, afbrokkelende democratie, marginaliseren van minderheidsgroepen. Dit wilden we toch niet meer, deze manier van doen? Ik snap het als mensen zeggen dat het weer 1937 is. Niet letterlijk een-op-een, maar ik kan me voorstellen dat mensen toen ook dachten; het zal toch niet echt deze kant op gaan?! Als je alleen al kijkt naar de persvrijheid in de Verenigde Staten, dat vind ik extreem problematisch!"

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Simone Weimans over leven zonder partner of kinderen: 'Alsof je niet voldoet aan een bepaalde norm' | Nouveau

Simone Weimans (53) groeide grotendeels op in een witte omgeving. Ook het feit dat ze geen partner of kinderen heeft, maakt haar anders dan de gemiddelde Nederlandse vrouw. Maar juist daarin schuilt haar kracht: 'Op school sprong ik eruit op de schoolfoto, en nu ik in de media werk ook.'

Simone is dan ook van mening dat journalisten zich uit moet spreken over dit soort kwesties. "Ik zit bijvoorbeeld als bestuurslid bij de Roosevelt Foundation, die zich sterk maakt voor persvrijheid, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie. Elke twee jaar worden in Middelburg de Four Freedoms-awards uitgereikt aan mensen die soms zelfs letterlijk hun leven geven voor onze vrijheid."

Afleiding

Hoewel ze zelf van alles wat er in de wereld gebeurt op de hoogte is, snapt ze dat er steeds meer mensen zijn die het nieuws mijden en zich ervoor afsluiten. "Maar het is wel problematisch. Democratie, juist nu die onder druk staat, bestaat wel bij de gratie dat mensen zich informeren." Om er zelf mee om te kunnen gaan, zoekt ze dan ook de luchtigheid op: "Ik denk als ik ’s avonds thuis kom: o my god, nu even The Real Housewives hoor. Even hele irritante rijke vrouwen die ruzie met elkaar maken over wie de leukste oorbellen in heeft. Of online lezen hoe die zogenaamde 'gravin', countess LuAnn, die bevriend is met Tilda Swinton – mijn stijlicoon en wél echt royalty – haar uitnodigt op haar kasteel in Schotland. Hilarisch natuurlijk!"

Surinaamse roots

Simones ouders kwamen zijn eind jaren zestig naar Nederland gekomen om te studeren en leerden elkaar kennen op een feestje. Ze werden verliefd en trouwden. "Mijn moeder had al een zoon uit een eerdere korte relatie. Vervolgens kwam mijn zus en daarna ik. Mijn vader, een heel sociale man, was onderwijzer en voorzitter van de voetbalclub, het koor, eigenlijk van alles. Mijn moeder werd van kleuterjuf maatschappelijk werk- ster. Ze was, en is nog steeds – ze is nu tachtig – een heel progressieve vrouw. Een feministe die zich bezighield met vrouwenrechten en specifiek die van Surinaamse vrouwen in Rotterdam, waar we woonden."

'Toen mijn ouders uit elkaar gingen was mijn eerste gedachte: o my god, nu kan ik gewoon naar Dynasty kijken, zonder dat er geschakeld moet worden naar voetbal en zonder gezeik aan mijn kop, heerlijk!'

Vrije jeugd

Simone is niet opgegroeid met de druk die sommige migrantenkinderen ervaren – ouders die alleen maar dromen van een carrière als dokter of advocaat. "Ik heb nooit de druk ervaren van ouders die zeiden dat ik dokter of advocaat moest worden", vertelt ze daarover. "Onze opvoeding was heel vrij, alles kon, geen beperkingen. Toen het uitgaan begon, moesten mijn vrienden om twaalf uur thuis zijn. 'Maar dan begint het pas', zei mijn moeder, dus wij mochten zo laat thuis komen als we maar wilden. Omdat alles mocht, heb ik denk ik nooit gepuberd. Ik had niet het gevoel dat ik ergens tegen moest rebelleren. Dus mijn zus en ik dansten tot het ochtendgloren terwijl we niets anders hadden gedronken dan spa groen en met het tientje dat we hadden gekregen veilig met een taxi weer naar huis keerden. Roken, drugs, drank, ik had er allemaal geen behoefte aan. Ik ben nooit laveloos bezopen thuis gekomen. Als ik terugkijk, was het een heel gelukkige jeugd, waarin ik in alles wat ik wilde ondernemen gestimuleerd ben. Een veilige stabiele basis waardoor ik later heel goed mijn eigen vleugels kon uitslaan."

Scheiding

Toen Simone twaalf was gingen haar ouder uit elkaar. Toch heeft ze dat niet als een vervelende periode ervaren. "Toen mijn ouders uit elkaar gingen was mijn eerste gedachte: o my god, nu kan ik gewoon naar Dynasty kijken, zonder dat er geschakeld moet worden naar voetbal en zonder gezeik aan mijn kop, heerlijk! Echt serieus, hahaha. Dus het was helemaal niet van: o wat heftig, nu zijn mijn ouders uit elkaar."

Ze begreep zelfs goed waarom ze uit elkaar gingen, want ook Simone zag dat ze gewoon niet bij elkaar pasten. "Maar inderdaad, ze gingen natuurlijk niet uit elkaar omdat het zo gezellig was. Mijn vader, een hele lieve man hoor, ging vreemd met de vriendinnen van mijn moeder. Dat je echt denkt: what the f*ck is dit?! Dus dat ging gewoon echt niet. Het was beter dat ze hun eigen pad kozen. Daar was ik blijer mee dan dat ik het erg vond dat ze uit elkaar gingen. Hoewel, soms gingen we naar mijn vader en dan kwamen we weer thuis en zat mijn moeder alleen, met natte ogen. Het was niet alleen maar positiviteit. Maar ik ben er niet beschadigd uitgekomen of zo. We hebben er ook altijd goed over kunnen praten met elkaar. Ik hoefde niet naar een therapeut en heb het nooit geproblematiseerd of er een issue van genaakt."

Na de scheiding nam Simones moeder de opvoeding zich. "Mijn vader verhuisde op een gegeven moment terug naar Suriname. Vanaf mijn twintigste of zo was hij fysiek niet meer in beeld. Alhoewel ik er nog wel een aantal keer naartoe ben gegaan. Inderdaad, in die zin was het ook traditioneel Surinaams, volgens het stereotype van de afwezige vader."

Verder lezen?

Het hele interview met Simone Weimans lees je in de nieuwste Nouveau. Deze is vanaf donderdag 5 juni te koop in de winkels of bestel je via tijdschrift.land.