Yvette over Ierland, Amsterdam, kookboeken en vijftig worden.
Wie droomt er niet van Ierland met zijn moody stranden, uitgestrekte landschappen, donderende wolken, zonnige kliffen, goede gezelschap en vooral ook geweldige eten? Yvette van Boven weet er alles van. ‘Ierland zit in mijn bloed. Ik voelde me als kind ook gewoon Iers, al kwamen mijn ouders allebei uit Nederland.’
Het land van haar jeugd
Een paar jaar geleden kroop het bloed waar het altijd al gaan wilde. Yvette, op dat moment bezitter van een huis in Amsterdam-Noord én huurder van een piepklein appartementje in Parijs, liep tegen een boerderij aan in de prachtige streek West Cork, op zo’n vier uur rijden van Dublin. Dichtbij een grotere stad (Cork) en een luchthaven, dus een ideale plek om gemakkelijk aan het Amsterdamse te kunnen ontsnappen. Ze ruimde haar Parijse toevluchtsoord leeg, stopte al haar bezittingen in een vrachtwagen en reed naar Ierland. Voor ze er erg in had, woonde ze (in elk geval deeltijd) weer in het land van haar jeugd.
‘Het was altijd onze hele mooie droom om een huis in Ierland te hebben,’ zegt Yvette. ‘Je weet wel, ooit. En ineens hadden we het gekocht, zo voelde het. Stond ik met de telefoon aan mijn oor en had ik ja gezegd. Dit huis kochten we echt in een opwelling.’
Die we, dat zijn Yvette en haar man Oof, met wie ze al meer dan twintig jaar samen is én nauw samenwerkt. De beroemde kookboeken van Van Boven maken ze met z’n tweeën. Hij de foto’s, zij de recepten, al loopt die samenwerking meer dan eens door elkaar. Yvette: ‘We maken onze boeken van kop tot staart. Er is geen vormgever, dat doe ik zelf. En ik maak de illustraties. Samen bedenken we hoe het in elkaar moet zitten, van onze uitgever krijgen we min of meer vrij spel. Oof en ik duiken er samen helemaal in. Heerlijk: samen rijden we door de natuur, maken we foto’s. Het is zó’n leuke weg om te bewandelen. Het is vrij hard werken, maar wel lekker, met z’n tweeën thuis. We hoeven niet naar een baas, zien ons project samen groeien. Kookboeken maken is heel verslavend. Ik heb nu alweer zin om een nieuwe te maken.’
Eenvoudige recepten
Met haar nieuwste loodzware kookbijbel Home Made Basics (Nijgh Cuisine) maakte Yvette dit jaar een boek dat al heel lang in haar hoofd zat. Eerst als kinderkookboek (‘Als kind kookte ik ook altijd met kookboeken, al op mijn vijfde of zesde, heel jong’), daarna als kookboek voor iedereen die maar wil koken, ongeacht leeftijd. ‘Ik merkte dat mijn eenvoudigste recepten in kranten en bladen altijd als eerste gemaakt worden. Dat vond ik zo grappig dat ik die twee ideeën, een boek voor kinderen én een boek met eenvoudige recepten, maar heb samengevoegd. Een boek voor iedereen, eenvoudig maar tóch verrassend.’
Groen maakt gelukkig
Ook in Ierland is Van Boven een bekende naam; haar boeken zijn in het Engels, Duits, Spaans en Frans uitgebracht. ‘Gelukkig word ik hier wel minder vaak aangeschoten dan in Nederland, zo lekker buiten in het groen,’ lacht de vrouw die zichzelf ‘een soort van kluizenaar’ noemt. Weinig dingen maken haar gelukkiger dan haar nieuwe Ierse omgeving. Die opvallend culinair is. ‘Het is een gek, rauw gebied waar geen mens woont, maar elk dorp heeft wél een fantastisch restaurant. En er zitten veel bijzondere producenten hier. Zo hebben we een waterbuffelboerderij die waanzinnige mozzarella, halloumi en feta maakt. Alle boeren hier hebben hun eigen melk, yoghurt en boter in de supermarkt liggen. En het vlees is hier waanzinnig. Soms halen we in de bergen een schaap bij de slachterij. Het is zo puur allemaal, en dat past ook goed bij hoe ik zelf kook.’
Ook al het groen om haar heen maakt haar gelukkig. Dat is genetisch bepaald: haar wijlen vader was tuinarchitect, daarom trok het gezin naar Ierland, waar Yvette en haar zus geboren werden. ‘Ik groeide op als Nederlands kind tussen Ierse kinderen, maar voelde me gewoon Iers. We spraken thuis ook Engels, ondanks dat mijn ouders gewoon uit Limburg kwamen. Als je kleine kinderen hebt, pak je de lokale taal en cultuur nu eenmaal heel snel over van andere ouders. Ieren zijn bovendien heel sociaal, ze passen op elkaars kinderen. Uiteindelijk keerden we op mijn tiende terug, naar Haarlem. Daar ging ik naar de middelbare school en uiteindelijk naar de Kunstacademie waar ik interieurarchitectuur studeerde. Ik wilde wel naar de koksschool, maar dat vonden mijn ouders te beperkt. We werden thuis gemotiveerd om iets breders te kiezen, en achteraf was dat een goede beslissing. De dingen die ik daar geleerd heb, zijn gecombineerd met mijn liefde voor koken en dat is uiteindelijk allemaal samengekomen in het maken van mijn boeken.’
Het gezonde Ierse leven
De Ierse levensstijl heeft Yvette de laatste jaren geholpen om flink af te vallen. ‘Ik had het de laatste paar jaar zo vreselijk druk dat ik tegen een burn-out aan zat. En om af te vallen, heb je wel tijd nodig. Nu heb ik een jaar relatieve rust gehad, en heel bewust tijd kunnen maken voor minder eten. Of ik ook ben gaan sporten? Oh nee, vreselijk, nee.’
Wat ze wél heel graag doet: kilometers wandelen. Liefst met haar jonge hond Hughie, aan wie ze haar handen flink vol heeft (‘Hij zit momenteel in de puberteit, maar het is mijn derde hond, dus ik heb vertrouwen.’). Het geeft volgens Yvette precies aan hoe ze in het leven staat. ‘Ik heb nooit m’n weg uitgestippeld, want het loopt toch nooit zoals je het wil. Ik stel mezelf altijd vrij korte doelen, die haal ik en dan kijk ik op welk kruispunt ik terecht kom. Daar maak ik de beslissing om links of rechtsaf te gaan. Zo wandel ik ook: ik ga gewoon lopen en zie wel waar ik uitkom, zie wel hoe ik thuiskom. Je komt altijd wel weer thuis. Daar moet je gewoon op vertrouwen.’
Beeld: Oof Verschuren (c) DPG Media / Nouveau 2020
Dit interview stond eerder in de printeditie van de Nouveau-special Happy Fifty & More. Nooit meer iets missen? Neem een abonnement, nu met mooie nazomerkorting!