Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Politica Edith Schippers: 'De positie van vrouwen in de politiek wordt steeds beter'

Haar echtgenoot en dochter raadden een terugkeer naar Den Haag af. Te veel gedoe, stress. Maar VVD-coryfee Edith Schippers (58) kan niet aan de zijlijn blijven staan.

Edith Schippers

Nouveau besteedt regelmatig aandacht aan vrouwelijke politici. Met het oog op de Provinciale Statenverkiezingen deze keer drie lijsttrekkers over hun politieke dromen. Vandaag: Edith Schippers.

Haar echtgenoot en dochter raadden een terugkeer naar Den Haag af. Te veel gedoe, stress. Maar VVD-coryfee Edith Schippers (58) kan niet aan de zijlijn blijven staan. ‘Er zijn te veel belangrijke ontwikkelingen gaande, die een enorme impact hebben op ons leven.’

Lopend vergaderen

Edith Schippers – leren jack, vrolijke broek – zit aan de thee op de Brink in haar woonplaats Baarn. Ze praat losjes, oogt ontspannen. Alsof ze net terugkomt van een van haar lange boswandelingen met koningspoedel Max.

‘Ik vergader sinds corona ook lopend. Dilemma’s of precaire zaken bespreek je soms makkelijker wanneer je niet traditioneel tegenover elkaar aan tafel zit.’

Ze oogt zeker niet als iemand die op het punt staat haar toch al drukke baan als president DSM Europa te combineren met een Eerste Kamer­lidmaatschap voor de VVD. Den Haag komt er straks bij in het wekelijkse rijtje Heerlen, Delft, Amsterdam, Wageningen, de plaatsen waar DSM kantoren heeft die ze al dan niet met chauffeur bezoekt.

'De eerste maanden na mijn ministerschap reed ik gigantisch veel deuken in mijn auto'

‘Het is handig om te kunnen werken onderweg. Maar ik stap ook alleen in de auto om mijn rijvaardigheid te onderhouden. Ik was zeven jaar minister en zat in die tijd nauwelijks achter het stuur. De eerste maanden daarna reed ik gigantisch veel deuken in mijn auto. De snelweg ging nog, inparkeren was ik verleerd. Bovendien merkte ik dat het verkeer in die periode veel drukker was geworden.’

Comeback in Den Haag

Slechts zes jaar nadat ze afscheid nam van het Binnenhof, waar ze een kwarteeuw kamerlid en minister was, maakt ze haar comeback. Die ove­rigens niet vanzelfsprekend was. Ze verliet de Haagse snelkookpan onder meer omdat ze zich ergerde aan de verharding in de politiek, het afbranden van politici, het gescheld in de Kamer.

Dat is er bepaald niet beter op geworden, beseft ze. Vlak voor de Provinciale Statenverkiezingen kreeg ze er alweer mee te maken. NRC meldde dat ze informatie over DSM-pensioenen had achtergehouden.

Pertinente onzin, reageert Schippers. ‘Ik zou niet weten hoe ik dat had moeten doen. Op alles wordt intern en extern toezicht gehouden, we hebben alle besluiten genomen met de vakbonden en de gegevens gedeeld.’

Wel besloot Schippers te stoppen als DSM-president. Ze stelt zich na de huidige termijn, die in mei afloopt, niet meer verkiesbaar. Op de vraag waarom ze niet de confrontatie met NRC zoekt: ‘Ik weet niet of de juridische weg de beste is. Daar ben je dan veel tijd en geld mee kwijt, en wat levert het op?’

Vooruitgangsoptimist

Om die reden heeft ze weken getwijfeld toen de partij een beroep op haar deed terug te keren in de landelijke politiek. ‘Mijn man en dochter zeiden: ‘Niet doen. Te veel gedoe. En stress.’ Ik heb met vrienden gepraat, met partijgenoten. Uiteindelijk besloot ik er toch voor te kiezen.

Er zijn te veel belangrijke ontwikkelingen gaande, die een enorme impact hebben op ons leven. De digitalisering en auto­matisering, ons voedselsysteem dat ingrijpend moet worden aangepast. We moeten duurzamer produce­ren, zuiniger omgaan met water en goed kijken naar onze uitstoot en de biodiversiteit. Ook voor onze kinderen, want we hebben maar één planeet.

'Ik ben een vooruit­gangsoptimist, geloof in onze mooie slimme oplossingen en inno­vaties'

Ik ben een vooruit­gangsoptimist, geloof in onze mooie slimme oplossingen en inno­vaties, zoals afbreekbaar plastic. En ik geloof ook dat we daarmee in de toekomst geld kunnen verdienen. Kortom: er komen grote veran­deringen aan waarover het landsbestuur belangrijke besluiten moet nemen. Daar wil ik bij zijn. En ik wil iedereen meenemen in die transitie. Een ver­bindende rol spelen.’

De reactie van man en kind op haar beslissing? ‘Ze zeiden: ‘Prima, dat moet jij weten.’’

Ze hoopt dat Nederlanders weer met een beetje meer vertrouwen naar de toekomst gaan kijken. Niet het gevoel hebben dat ze in een land leven waar ze steeds vaker horen: dit mag niet en dat is verboden.

‘Daar gaat een nieuwe generatie onder gebukt. Laatst vroeg iemand: ‘Edith, kan ik nog wel een kind op deze wereld zetten? Is dat niet te belastend voor het milieu?’

'Je kunt niet het leed van de hele wereld op je schouders nemen'

Ik denk dat je de dingen wat kleiner moet maken. Je kunt niet het leed van de hele wereld op je schouders nemen. Je kunt wel in je eigen omgeving wat veranderen. Op afval letten, minder plastic verbruiken, vaker de trein nemen.’

Zelf eet ze daarom doordeweeks vegetarisch en in het weekend soms vlees. ‘Ik ben niet tegen vlees eten, maar zoek een balans.’

Ze heeft haar huis verduurzaamd, gebruikt een app om energie te besparen en rijdt een elektrische auto. ‘Dat is soms onhandig. Laatst reed ik na een late vergadering midden in de nacht naar huis en moest ik langs vijf laadpalen, want geen enkele deed het. Dan staat het zweet op je voorhoofd.’

Schippers beseft aan de vooravond van haar nieuwe avontuur dat ze nog beter op haar tijd moet letten. ‘Mijn moeder wordt ouder en daar komt allerlei zorg bij kijken. Daar wil ik tijd voor maken. Ze heeft haar partner verloren en dat is na zo’n lange tijd zo intens. Dan wordt eenzaamheid een factor. Het belangrijkste is toch de gezondheid en het welzijn van familie en vrienden.’

Bokszak

Voor haar eigen mentale en fysieke fitheid wandelt en tennist ze. En sinds kort trapt en slaat ze ook twee keer per week tegen een bokszak. In een klasje met instructeur. ‘Dat bevalt goed. Ik moet mezelf er wel heen sleuren, maar als ik daar sta, vind ik het leuk. En na afloop voel ik me beter en fitter. Het is belangrijk ook af en toe te kunnen ontspannen, te kunnen relativeren.’

Menselijke emoties

Of ze nu via de achterdeur probeert Nederlands eerste vrouwelijke premier te worden? ‘Dan zou ik me verkiesbaar moeten stellen als lijsttrekker van de VVD. Ik ga nu op voor de Eerste Kamer. Mark Rutte is onze minister-president, hij is halverwege de vijftig en kan nog lang mee.’

Over de positie van vrouwen in Den Haag heeft ze een uitgesproken mening: die wordt steeds beter. ‘De Chris­tenUnie wordt bijna helemaal geleid door vrouwen en levert ook nog een vice-premier. Dat had je een aantal jaar geleden niet zo bedacht, leuk.’

Sophie Hermans

Maar ze ziet eveneens dat vrouwen mikpunt zijn van keiharde kritiek, zoals partijge­noot Sophie Hermans, die door Geert Wilders voor tas­sendrager van Rutte werd uitgemaakt. ‘Dat op de persoon spelen, puur om te beschadigen, is precies waar ik zo’n hekel aan heb. Geert maakt iedereen voor van alles uit, dus eigenlijk moet je er niet van wakker liggen. Maar ik kon de emotionele reactie van Sophie wel begrijpen.

Ik ben trots op haar. Ze is slim en belangrijk. Emoties tonen is geen teken van zwakte bij een politicus. Wees blij dat iemand een traan laat, het is een mens. Ik vond die emotie eveneens mooi omdat het aangeeft dat die manier van omgaan met elkaar eigenlijk niet normaal is. Die gedachte dat je alles maar moet kunnen incasseren, nee, daar ben ik niet van.’

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in