Patrick Martens en Georgina Verbaan kennen elkaars diepste onzekerheden: 'Ik ben echt trots op onze vriendschap'

Ondanks dat beide een succesvolle carrière hebben, kennen ze op zowel persoonlijk als professioneel vlak onzekerheden die ze met elkaar delen. Patrick deelt dat hij daarnaast ook onzeker kan zijn over zijn talenten als acteur. ‘Ik had vaak geen idee wat ik aan het doen was.’

GEORGINA: ‘Maar niemand weet wat hij aan het doen is in het leven! Dat is echt een geruststellend idee, hoor. We doen allemaal maar wat. Als je niet zo nu en dan geplaagd wordt door zelftwijfel, dan ben je over het algemeen een psychopaat of een sociopaat. We verhouden ons de hele tijd tot de wereld om ons heen. En tot onszelf. Al die ideeën over hoe je een mens moet zijn, al die regels die je jezelf of die de maatschappij je oplegt, en dan de schaamte. Schaamte is afschuwelijk. Misschien is dat jezelf worden: leren schaamte af te werpen.’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Patrick Martens en Georgina Verbaan over vriendschap: 'Met vallen en opstaan door het leven gegaan' | Nouveau

Patrick Martens (46) en Georgina Verbaan (45) zijn al zesentwintig jaar hartsvrienden. ‘Sjors’ mocht dan ook niet ontbreken in Patricks boek Vandaag voel ik me goed. Georgina: ‘Hoewel we onze eigen paden bewandelen, doen we dat wel altijd naast elkaar.’

PATRICK: ‘Je zei laatst: ‘Als jij jezelf niet serieus neemt, neemt een ander je ook niet serieus.’ Dat is toch een beetje blijven hangen.’

GEORGINA: ‘Ja, dit ging over werk. Laat ik beginnen met een compliment. Wat ik echt goed vind, is dat als jij denkt: o, met die of die zou ik wel willen werken, of: die mensen vind ik interessant, dan stuur je ze gewoon een mailtje. Die brutaliteit zou ik ook wel willen. Daar ben ik stik­ jaloers op. Maar soms vind ik je te eager voor dingen die je krijgt aangeboden, waarvan ik denk: really, wil je dit? Echt? Dan vraag ik me ook af of jij zelf wel weet waarom je ja zegt. Behalve dat je gewoon bezig wil blijven of om afgeleid te zijn. Maar soms denk ik: zeg gewoon eens lekker nee tegen dingen! Of: ‘O, zijn dit de voorwaarden? Nou, daar voel ik niks voor.’ Of: ‘Ik krijg weer eens niet betaald? Nee, dan kom ik niet.’ Je wil niet die persoon zijn die op een gegeven moment overal een beetje staat te lachen. Je moet weten: wat wil ik? Je afvragen of iets je plezier of iets anders substantieels oplevert, zoals op zijn minst geld. Maar de laatste tijd denk je veel meer na over wat je wil, waar je staat, en durf je ook weleens ‘nee bedankt’ te zeggen. Nee is echt een heerlijk woord.’

'Als ik soms zie wat je allemaal doet en wie je allemaal ziet, ben ik plaats- vervangend moe'

PATRICK: ‘Het is ook een soort angst. Ik ga maar, want hierna gaan ze me nooit meer vragen.’

GEORGINA: ‘Ja, maar dan leg je zoveel macht bij andere mensen. Ik denk weleens dat je geen helder idee hebt van wat je nou allemaal kan. Acteren wilde je graag, maar dat heb je een beetje laten lopen door te gaan presenteren. Dat kan je heel goed en dat is denk ik iets waarvan je ook weet dat je het kan. Je bent fysiek ook heel komisch, wat je natuurlijk helpt bij het presenteren. Het is gewoon een leerweg. Ik kan allemaal dingen roepen, maar je moet er toch zelf achter komen. Jij denkt over mij vast ook weleens: nou, kom op! Maar ja, een ander iets adviseren is altijd makkelijker dan jezelf. Dit is wel een leuke tip die ik laatst ergens las: als je met een probleem zit, visualiseer dan dat het een vriend is die dat probleem heeft en geef die dan advies.’

PATRICK: ‘Vind jij mij een pleaser?’

'Ik ben echt trots op onze vriendschap. Dat hebben we gewoon heel goed gedaan'

GEORGINA: ‘Ja! Je bent heel erg bang dat je dingen fout doet of dat je het niet goed doet, dus ga je je grenzen over. Vooral in relaties. Als je denkt: ik moet eigenlijk even bij mezelf terugkomen, even een beetje pauze, maar iemand anders wil dat niet, nou ja, dan doe je wat iemand anders wil. Ook in werksituaties. Volgens mij kun je jezelf er ook goed van overtuigen dat iets echt is wat je wil. Dan kom je er steeds pas achter dat het anders zit als de man met de hamer komt. Je doet het gewoon graag goed en wil positief zijn. Als ik soms zie wat je allemaal doet en wie je allemaal ziet, ben ik plaats- vervangend moe. Nou ben ik slecht vergelijkings­materiaal natuurlijk, want mijn sociale batterij heeft standaard vijf procent, maar jij laadt er ook echt van op om veel mensen te zien, dus dan please je ook jezelf. Je bent er gewoon graag voor mensen.’

Blik vooruit

PATRICK: ‘Ik ben echt trots op onze vriendschap. Dat hebben we heel goed gedaan. In die vijfentwintig jaar hebben we altijd naast elkaar gestaan, ook in de periode dat we elkaar minder vaak zagen. Wat zou je mij willen meegeven?’

GEORGINA: ‘Niet meer je haar knippen. Het is altijd zo kort, terwijl je krullen hebt. Een heel woeste bos. Maar goed, je bedoelde iets anders. Ik heb niet het gevoel dat ik ooit iemand ben geweest die andere mensen advies kan geven, maar ik kijk altijd met trots naar jou, ook nu je dit aan het doen bent. Je bent allemaal dingen aan het uitzoeken. Het is natuurlijk ook onze midlife, let’s be honest. Dat je denkt: hé, wacht eens even, ik ben ineens een oude man, slash vrouw, slash mens. Wat is er eigenlijk gebeurd? Hoe ben ik hier terechtgekomen? Waar ben ik in godsnaam? Wie ben ik in hemelsnaam? En hoe moet dat dan verder? Ik denk dat je goed bezig bent. Wij waren alle twee altijd armlastig. We hebben alle twee – vooralsnog – een dak boven ons hoofd. We kunnen eten. Ik kan me zelfs katten veroorloven! We komen van ver. Jij zeker, ook qua haar – want die harde gel was nóg erger.’

PATRICK: ‘Soms kan ik weleens fantaseren over hoe we er over vijfentwintig jaar bij zitten. Dan zijn we zeventig en zitten we hopelijk samen nog lekker te genieten van een boterig wit wijntje. Jouw dochter woont waarschijnlijk nog thuis want de huizenmarkt is zo fucked up, die generatie zal in Amsterdam nooit een huis kunnen betalen. Er lopen tegen die tijd vijf poezen, denk ik. We zijn dan oud en een stuk wijzer en dan haal ik dit boek tevoorschijn. ‘Weet je nog? Dat ik dit schreef over acceptatie en zelfliefde? Dat ik dat zo moeilijk vond. Wat ben ik blij dat ik nu kan zeggen: ik hou van mezelf en wat hou ik van jou. Dank je wel dat je er altijd voor mij bent geweest.’’

Dit interview is afkomstig uit de nieuwste Nouveau. Vanaf donderdag verkrijgbaar in de winkels!