Mariska (51): 'Ik maakte een slippertje met de man van mijn overspelige vriendin'

'Vanaf het moment dat Charlot en ik ‘vadertje en moedertje’ speelden op de kleuterschool waren we vriendinnen. We deelden alles en waren blij voor elkaar wanneer de een stapelverliefd was en huilden allebei als we een blauwtje liepen. Na de mavo kozen we ieder een andere richting. Charlot ging de modewereld in. Ik was vastbesloten makelaar te worden. Ondanks onze verschillende interesses zagen we elkaar elk weekend. We feestten wat af. We hebben nooit strijd gehad om vriendjes. Want, net zo verschillend als onze ambities, waren ook de jongens op wie wij vielen.'

Relaties

'Toen we midden twintig waren, kregen we ongeveer tegelijk een serieuze relatie. Charlot met Max en ik met Jan. Het ging goed met ons. Er werden huizen gekocht, we werkten allemaal aan onze carrières en er kwamen kinderen. Twee rijkeluiswensen gingen in vervulling, want zowel Charlot en Max als Jan en ik kregen een zoon en dochter. Zij hebben het nest inmiddels verlaten. So far so good. Onze mannen zijn heel verschillend. Max is een integer, rustig persoon. Ik mag hem graag, ook al is hij een beetje saai. Mijn Jan is een vrolijke vrijbuiter, maar op een leuke manier. Ondanks dat ze totaal niet op elkaar lijken, hadden we het altijd gezellig samen. We gingen geregeld een hapje eten of gewoon even een borrel drinken. Maar het fijnste vonden Charlot en ik toch onze gezamenlijke uitstapjes. Heerlijk om samen vrouwendingetjes uit te wisselen!'

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Flirterig

'De jaren vlogen voorbij en inmiddels zijn we net de vijftig gepasseerd. Dat Charlot moeite heeft met het ouder worden, wist ik wel. Ze doet er veel aan om een jeugdige uitstraling te houden. Ik heb daar nooit een oordeel over geveld. Ikzelf peins er niet over om in een gezond lichaam te laten spuiten, maar als zij hier en daar een filler nodig vindt, moet ze dat mooi doen. Wat mij wel opviel, de laatste twee jaar, was het flirterige gedrag van Charlot. Tijdens een dagje sauna of een avondje in de kroeg deed ze er veel aan om de aandacht te trekken. Van met name jongere mannen. Daar stoorde ik me aan en ik vond het bovendien niet fair tegenover Max.'

'Toch deed ik altijd alsof ik het niet merkte. Totdat Charlot op een avond – nu een half jaar geleden – wat ongemakkelijk bij me op de bank zat. Jan was een weekend met vrienden op stap. We konden dus vrijuit praten. Na het tweede glas wijn kwam het hoge woord eruit. Charlot biechtte op dat ze al een paar maanden een affaire had met een jonge vertegenwoordiger die geregeld bij haar in de winkel kwam. Hij was krap dertig, knap en waanzinnig in bed. En Charlot was verliefd. Mijn mond viel open van verbazing. Het flirterige gedrag van Charlot was me dan wel opgevallen, maar dat ze daadwerkelijk vreemd zou gaan? Dat had ik echt nooit achter haar gezocht.'

Boosheid

'Ik kon mijn boosheid niet verbloemen. Omdat ik aan Max moest denken, de altijd goedaardige en zorgzame lieverd. Ik vroeg Charlot wat ze nu van me verwachtte? En van ‘haar’ vertegenwoordiger? Ze gaf toe dat ze flink fout bezig was, maar dat ze de uitstapjes met hem voorlopig nog niet opgaf. Omdat ze zich eindelijk weer echt vrouw voelde. Bemind. Ze zei weer te léven. En natuurlijk begreep ze wel dat dit niet voor eeuwig zou zijn. Maar zolang het leuk was, besloot ze ervan te genieten. Daar was ze – een tikje aangeschoten – van overtuigd.'

Bekijk ook

Debby (47): 'Sinds mijn slippertje heb ik betere seks met mijn man' | Nouveau

Seks hoorde er nu eenmaal bij, vond Debby (47), maar ze raakte er zelden van in vuur en vlam. Totdat ze bij Michel in bed belandde en haar eerste echte orgasme beleefde...

Bedgeheimen

'Ik deed de kurk op de fles en stond op om koffie te zetten. Dit was een aangewezen moment om te ontnuchteren. Beteuterd keek Charlot me aan omdat ze nog veel meer (bed)geheimen met me wilde delen. Daar had ik absoluut geen behoefte aan. Ik wilde namelijk iets heel anders met haar delen. Ik stelde Charlot voor de keuze; of ze stopte direct met deze affaire, of ik zou Max inlichten. Want dit had hij absoluut niet verdiend. Dat laatste mocht ik volgens Charlot nooit doen. Het zou het einde van haar huwelijk betekenen en dat wilde ze nu ook weer niet. Het viel haar ook van me tegen. We deelden immers al jarenlang onze geheimen. Nou, dit was er een van. Dat bij mij zulke geheimen niet werkten, begreep ze op dat moment niet. We gingen die avond dan ook niet fijn uit elkaar.'

'Toen Jan terugkwam van het vriendenweekend zat ik zo vol adrenaline dat ik hem alles heb verteld. Hij vond het net zo oneerlijk ten opzichte van Max als ik. Maar, we waren het erover eens om het nog even aan te zien. Pas wanneer werkelijk bleek dat Charlot blijvend de bloemetjes buiten zette, zou Max ingelicht moeten worden. Heel even leek het erop dat Charlot inderdaad bij zinnen was gekomen. Althans, dat dacht ik. Wanneer we elkaar opzochten, praatte ze niet meer over wat er was gebeurd. Of wat er nog speelde. Ik kreeg geen grip op haar en vroeg er ook niet naar. We zwegen het onderwerp beiden dood. Gezellig was het heus nog wel tussen ons, maar de échte verbinding was deels weg. En daar baalde ik van.'

'Maar ik baalde nog steviger, toen ik – tijdens een lunch met een collega in een hotel aan de snelweg – Charlot zag, met in haar kielzog een jonge adonis. Ik heb de lunch met gekromde tenen uitgezeten, maar ging trillend naar huis. Niet wetend wat nu te doen. Laaiend vertelde ik het Jan toen hij uit zijn werk kwam. Hij was er snel uit. Max moest dit weten. Punt. Maar ik twijfelde toch nog. Ik zou immers mijn vriendin verloochenen. Wat een dilemma. Het vraagstuk loste zich gauw op. Want diezelfde avond kreeg ik een app van Max met de vraag of ik openstond voor een gesprek met hem. Onder vier ogen. In een tweede app, die direct volgde, schreef hij dat Charlot een nachtje weg was met een collega. Hij vroeg zich af of het diezelfde avond nog schikte. Jan vond dat ik moest gaan. Ik ging. Met lood in mijn schoenen.'

'We gingen volledig in elkaar op, waardoor we Charlot niet hoorden binnenkomen. Geschokt bekeek ze het tafereel.'

Troosten

'Toen Max de deur voor me opende, zag ik aan de blik in zijn ogen meteen dat hij een vermoeden had. Maar eerst gingen we door de gebruikelijke social talk, onder het genot van een glas wijn. Het openhaardvuur knisperde en ik vroeg me werkelijk af wat Charlot in vredesnaam bezielde om zo’n fijne vent te bedonderen. Bij het tweede glas keek Max me recht in de ogen aan. Een blik die even overtuigd als vertwijfeld leek. ‘Is het waar dat Charlot...?’ Ik onderbrak hem. Zei alleen ja. Wat had ik met Max te doen.'

'In eerste instantie werd hij woest. Dat veranderde al gauw in verdriet. Toen kwam de frustratie. En de vraag waarom. Had hij gefaald? Als echtgenoot, als vader? Hij werkte hard, toch? En, gaf hij zich niet altijd voor de volle honderd procent? Ik ging naast hem op de bank zitten en sloeg een arm om Max’ schouders. Zei dat ik het ook niet begreep en bood mijn excuses aan dat ik hem niet eerder had ingelicht. Daar wilde hij niets over horen. Hij snapte dat twee vriendinnen elkaar niet zomaar verlinken. We dronken nog een glas wijn. Uiteindelijk werden het glazen. Te veel. Max huilde, ik troostte. En toen ik zijn gezicht in mijn handen nam om de tranen weg te vegen, gebeurde het. Max zoende me. En ik? De oerstommerik! Ik zoende terug. Eerst nog wat ongemakkelijk, me vaag beseffend dat ik nu net zo fout bezig was als Charlot. Maar de rem ging er al gauw af. We belandden op het kleed voor de open haard, waar de vonken ervan af vlogen. Niet goed te praten! Maar daar bleef het niet bij.'

Oorverdovende stilte

'We gingen volledig in elkaar op, waardoor we Charlot niet hoorden binnenkomen. Geschokt bekeek ze het tafereel. Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed. Max niet. Hij fatsoeneerde zich uitermate langzaam, terwijl hij Charlot vol minachting aankeek. Ik weet niet hoe de situatie het beste omschreven kan worden. Het was een combinatie van ongeloof, triomf, schuld en gêne. Waarbij de stilte oorverdovend was.'

'Ik maakte me uit de voeten en fietste onvast naar huis. Daar dankte ik God op mijn blote knieën dat Jan sliep. Mijn altijd goedlachse vrolijkerd, die het met me eens was geweest dat ik eerlijk naar Max moest zijn. Ik heb me nog nooit zo slécht gevoeld toen ik naast hem in bed kroop. Nog voordat Jan me de volgende ochtend kon vragen hoe mijn ‘gesprek’ met Max was verlopen, belde Charlot. Ze vroeg of ik kon komen. Max en zij wilden graag met me praten. Jan vond dat ik dat moest doen. Hij zou later die dag wel horen hoe het was gegaan. Ik geloofde niet dat ik me ooit nog beroerder zou gaan voelen. Maar ik ging.'

'Charlot en Max zaten aan de keukentafel. Ze oogden rustig, maar dat ze die nacht niet hadden geslapen was wel duidelijk. Nerveus schoof ik bij hen aan. ‘Er is nogal wat gebeurd’, begon Max. ‘En dat was niet in de haak.’ Als twee bedremmelde kleuters knikten Charlot en ik. ‘De afgelopen maanden heb ik me niet best gedragen’, snifte Charlot. ‘Gisteravond was niet juist’, piepte ik. Max beaamde onze woorden. Er vielen geen kwade woorden. Maar, na het eerste, meest ongemakkelijke halfuur in mijn leven, werd er wel gesproken.'

Het spoor bijster

'Charlot was die avond thuisgekomen om Max alles op te biechten. Ze had ’s middags – vanuit haar ooghoeken – in het hotel gezien dat ik haar zag en voelde aan alles dat ik binnenkort uit de school zou klappen. Dat wilde ze voor zijn. De gevolgen zou ze aanvaarden. Toen ze mijn fiets op de oprit zag staan, wist ze dat het te laat was. Ze had alles verwacht, maar niet dat ze Max en mij op het kleed zou aantreffen. Begrijpen deed ze het niet, maar ze gaf ruimschoots toe dat mensen soms het spoor totaal bijster kunnen zijn. Getuige haarzelf die wel het meest fout was geweest. Max’ mond werd een verbeten streep en benadrukte dat er maar één iemand de aanleiding van alles was geweest. Dat was Charlot.'

'En ik? Ik kon alleen maar aan Jan denken. Want dat ik ook met mijn billen bloot moest, was wel duidelijk. Toch is dat niet gebeurd. Max en Charlot overtuigden me de slipper voor Jan te verzwijgen. Het zou nog meer kapot maken dan het nu al was. Want waar hun eigen huwelijk zou eindigen, was voor Max op dat moment zéér de vraag. De intens teleurgestelde blik in zijn ogen maakte dat ik afscheid nam. Met sterkte voor hen beiden. Mij wensten ze vooral wijsheid. Om erger te voorkomen.'

'Inmiddels zijn we een paar weken verder. Jan weet van niets. En hoewel het me loodzwaar valt om te leven met dit geheim, is het beter zo. Max en Charlot gaan uit elkaar en daarin gaf Jan Max groot gelijk. ‘Als die angel er één keer inzit, haal je ’m er niet zomaar uit’, vond hij. Mijn maag kromp bij deze woorden. Charlot is intens verdrietig, maar Max dankbaar dat ze thuis mag blijven wonen tot ze een eigen onderkomen heeft gevonden. Daar help ik haar bij. Als makelaar en als vriendin. Ze heeft mij beloofd dat ze Jan nooit gaat vertellen wat er gebeurd is. Ik hoop het maar en daar vertrouw ik ook op. Met heel mijn hart. Want dat ligt bij Jan.' ●

De namen in dit artikel zijn gefingeerd.