Na groot verlies vond Roelof Hemmen opnieuw liefde: ‘Je moet leven. Liefde hoort daarbij’

Vijftien jaar geleden overleed Marjon, de eerste vrouw van Roelof. Nog altijd denkt hij dagelijks aan haar. “Ze is hier altijd: in de kamer hangt een groot portret van haar.” Het portret – een uitgesneden houten afbeelding van haar gezicht – heeft een vaste plek in huis.

Ermee leren leven

Door de jaren heen heeft Roelof geleerd om met het verlies te leven. “De wond sluit zich, maar het litteken blijft,” zegt hij. De herinnering aan Marjon is volgens hem “zachter geworden en hanteerbaar”. “Anders kun je niet verder.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Voor Roelof blijft december een beladen tijd. “Haar sterfdag valt een week voor haar verjaardag, dus in die periode is ze extra aanwezig.” Toch voelde hij na haar overlijden ook iets onverwachts: kracht. “Ik wilde voor twee leven.”

Een nieuwe liefde

Na haar dood nodigde Roelof twee vriendinnen uit die in die zware periode veel voor hem hadden betekend. Een van hen was Marjon – toevallig met dezelfde naam als zijn overleden vrouw. “Ja, dezelfde naam als mijn overleden vrouw.” Tussen hen was meteen een klik, maar ze aarzelden. “We dachten allebei: dit kan niet, dit is te snel, dit is rouw die in de war is.”

In de maanden die volgden hielden ze afstand, in de hoop dat de gevoelens zouden verdwijnen. Maar dat gebeurde niet. Ze werden verliefd. “Het bleek een geschenk,” vertelt Roelof. “Je moet leven. Liefde hoort daarbij.”

Bekijk ook

Roelof Hemmen en Marjon van den Broek: 'We dragen het geluk bij ons' | Nouveau

'Dat we pas later in ons leven zijn samengekomen, geeft een betere balans.'

‘We dragen het geluk bij ons’

In een eerder interview met Nouveau vertelde Roelof samen met zijn partner Marjon van den Broek over hun leven samen op het Brabantse platteland. Daar, in hun hoeve tussen de kippen, honden en de bloementuin, hebben ze rust gevonden. “Dat we pas later in ons leven zijn samengekomen, geeft een betere balans,” zei Marjon toen. “Je weet duidelijker wat je wil en niet wil en durft dat uit te spreken,” vulde Roelof aan.

De twee spraken ook over het bijzondere gevoel van goedkeuring dat ze ervoeren vanuit het verleden. “De eerste keer dat ik bij Roelof thuis kwam, hing het portret van zijn overleden vrouw daar,” vertelde Marjon. “Het voelde heel goed. Had het niet oké gevoeld, dan was ik afgehaakt.” Roelof herinnert zich daarnaast een opmerkelijke droom. “In een nacht had ik twee keer dezelfde droom, waarin ik haar aan de rand van een bos zag. Ze zat rustig, glimlachte een beetje. Jaren later, toen we dit huis kochten, zag ik precies die bosrand terug. We hebben er een beeld van een engel neergezet.”

In hun boerderij leven ze nu met hun honden, labrador Cash en Zwitserse sennenhond Vlie, tussen de moestuin, de kas en de oude jadegroene Land Rover die onder de bomen geparkeerd staat. Ze genieten van het buitenleven, van familie en van het gewone geluk dat in kleine momenten schuilt. “Ik vind ‘de Brabander’ fijn,” zei Roelof lachend. “Die neemt het allemaal niet te serieus, pakt aan, is een beetje een vrijbuiter en bourgondiër.”

En dat geluk dragen ze, zoals Roelof het destijds mooi samenvatte, nog altijd met zich mee: “We dragen het geluk bij ons.”