Maaike Martens ging in therapie om trauma te verwerken: 'Voelde al vroeg dat ik dat nodig had'

Maaike Martens (48) heeft zich door de jaren heen ontpopt tot een succesvolle actrice. Zo schitterde ze onlangs nog in Wie is de Mol? en zullen velen haar kennen van haar rollen in de serie De Luizenmoeder en de films Verliefd op Cuba of Onze Jongens in Miami. Maar achter haar prestaties schuilt een lange weg van zelfontwikkeling en verwerking. Therapie speelde hierin een cruciale rol, iets waar ze nu openhartig over spreekt met Libelle.

De schaduw van het verleden

"Ik was altijd een beetje jaloers op mensen met ouders die vol trots achter hun kinderen stonden," bekent Maaike. Haar ouders, opgegroeid in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, hanteerden een andere levensfilosofie.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Na de oorlog was het deksel erop: borst vooruit, opbouwen en kennis vergaren om je geld mee te verdienen." Daarom stonden haar ouders niet per se achter haar keuze om te gaan acteren.

Zelftwijfel en de kracht van therapie

Het gebrek aan directe steun liet sporen na. "Als het tegenzit of als ik moe ben, denk ik vaak: zie je, ik kan het niet," zegt ze openhartig. Deze twijfels brachten haar rond haar dertigste bij een therapeut. "Ik voelde al vroeg dat ik dat nodig had."

Door intensieve gesprekken kwam ze tot verrassende inzichten. "Ik weet nu dat verdriet en intergenerationeel trauma groter zijn dan je denkt en vooral ook groter dan jezelf." In plaats van deze emoties weg te stoppen, leerde ze ermee omgaan. "Ik wil ervoor zorgen dat ik die ballast niet doorgeef aan mijn kinderen." 

Bekijk ook

Patrick Martens en Georgina Verbaan kennen elkaars diepste onzekerheden: 'Ik ben echt trots op onze vriendschap' | Nouveau

Patrick Martens (46) en Georgina Verbaan (45) kennen elkaar als geen ander. Als hartsvrienden durven ze dan ook open en eerlijk tegen elkaar te zijn. 'Soms vind ik je te eager voor dingen die je krijgt aangeboden, waarvan ik denk: really, wil je dit?'

Zelfreflectie: een zegen en een valkuil

Therapie bracht Maaike niet alleen helderheid, maar ook een diepere neiging tot zelfanalyse. "Misschien wel iets te goed", geeft ze toe.

"Als er iets aan de hand is, denk ik altijd eerst dat het aan mij ligt." Een voorbeeld? Tijdens een repetitie viel er een stilte. Direct dacht ze dat zij iets verkeerd had gedaan. "Ik zeg liever als eerste sorry dan dat ik een ander een verwijt maak", aldus Maaike.