Janny van der Heijden in rouw om hondje Nhaan: 'Geen wapperende oortjes in de wind meer'

Jarenlang was Nhaan haar trouwe metgezel. Van op de set van Heel Holland Bakt tot de boottochtjes met André van Duin in Denkend aan Holland – overal verscheen het hondje aan haar zijde. Vorige maand nam Janny afscheid van Nhaan en in haar nieuwste column voor Margriet deelt ze haar grote gemis.

Nhaan

"Sinds kort loop ik met niet meer dan een denkbeeldig riempje in mijn hand. Geen getrippel naast me, geen wapperende oortjes in de wind", schrijft Janny. Haar huis is stil, maar alle spulletjes van de teckel staan er nog. Janny heeft het nog niet kunnen opbrengen om ze op te ruimen. "Alsof ik dan moet erkennen dat ze écht weg is."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Janny van der Heijden neemt taak van koninklijk lid over | Nouveau

Aan Janny de eer!

Het hondje zat zo in Janny’s routines verweven, dat ze zich nog regelmatig betrapt op kleine gebaren die nergens meer naartoe leiden. Zo gebeurt het haar vaak dat ze in gedachten het riempje wil pakken om met haar geliefde viervoeter te gaan wandelen – en dan komt het besef weer.

Ook de kleine gewoontes zijn nog steeds verweven met haar dagelijks leven. "Een stukje kaas of vlees apart leggen tijdens het koken, een deur op een kier laten staan, omkijken of mijn hand laten zoeken naar een warm, harig lijfje dat niet meer naast me ligt."

Gemis

Het is dan ook logisch dat het gemis groot is. Janny schrijft in haar column dat het oorverdovend stil is zonder Nhaan. "Geen tikkende nageltjes op het parket." Ook haar eigenzinnigheid wordt enorm gemist. "Geen blik die zegt: ik ga in dit weer echt niet naar buiten. Geen verwachtingsvolle ogen bij de koelkast, geen waggelende heupjes en dito staart als we op pad gaan. Geen boottochtjes en grapjes met André. Geen uitbundige vreugdekreten bij thuiskomst, al was ik maar twee minuten weg geweest."

Echt afscheid nemen heeft Janny dan ook nog niet gedaan, en ergens wil ze ook nog niet dat Nhaan verdwijnt uit al haar routines. "Misschien – heel misschien – is ze daardoor ook niet écht weg. Zolang ik haar blijf zoeken. Zolang ik haar blijf vinden. In alles wat ik doe."