Paul de Leeuw: 'Ik ben een 60 jaar jonge God met artrose'

Over zestig zijn en meegroeien met je publiek (of juist niet).

In het theaterprogramma '60? We zien wel…' overziet Paul de Leeuw ('een 60 jaar jonge God met artrose') zijn leven, zingt oude liedjes die nu, jaren later, misschien een heel andere betekenis hebben en brengt nummer die hij nog nooit in het theater heeft gezongen. In het Algemeen Dagblad vertelt hij hoe hij het ervaart, om zestig te zijn.

‘Het bevalt heel goed. Ik heb een goed leven, ik heb kinderen, ik heb genoeg succes en kan me alles veroorloven.’ Korte pauze. ‘Maar om meteen ook het nadeel te formuleren: je komt wel in een periode dat je het hoogtepunt wel hebt gehad. Mijn zoon zei een paar jaar geleden: ‘Over drie jaar is iedereen je vergeten, pa’. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Kinderen van 14, 15 weten vaak al niet meer wie ik ben.’